Af en toe je eigen talent relativeren is natuurlijk alleen maar positief. Je gaat er net dat tandje harder door werken. Maar soms de eer die je toebehoord naar je toetrekken is heel fijn voor je zelfvertrouwen. Sommige mensen blijven echter in een negatieve vibe hangen. Het gevoel van: ze hebben me nu wel aangenomen, maar ben ik wel zo goed in wat ik doe?

Bedriegerssyndroom
Gebrek aan zelfvertrouwen kan omslaan in angst om door de mand te vallen. Dit wordt het bedriegerssyndroom genoemd. Volgens onderzoek voelt 70 procent van de Nederlanders zich voor ten minste een periode in zijn werkende leven een bedrieger.

Out of my league
Ik ben arrogant genoeg om te weten/denken dat ik het goed doe. Maar volgende week begin ik  aan iets dat eigenlijk buiten mijn league ligt (content moderator bij IKKI). Dat wil zeggen: ik heb er niet voor doorgeleerd. Het betreft iets wat ik uit mezelf al doe. Maar is dat wel goed genoeg? Of ben in een omhooggevallen hobbyist? Marco, Boris en vrienden die bekend zijn met wat ik zoal online doe zeggen: ‘jij bent dit gewoon’. ‘Zij’ denken kortom dat ik mijn werk goed zal doen. Dat vertrouwen voelt goed.

Overcompenseren
De Amerikaanse onderzoeker Rory McElwee stelt ons gerust (deze zomer in Psychologie Magazine en deze week in Volkskrant Banen). “Het is een bepaalde staat waarin we ons allemaal wel eens bevinden”. Dat maakt het natuurlijk niet minder vervelend. En mensen zoeken vaak geen hulp omdat ze zich schamen. Wanneer ze dit wel doen zouden ze hun zwakte toegeven, zo redeneren ze. En die verbergen ze nu eenmaal liever. Door overcompensatie bijvoorbeeld. En juist in dat overcompenseren schuilt een gevaar. Als je altijd maar overcompenseert ligt een burn-out op de loer.

Deze blog stond eerder op ikki.nl.