Wat je ook van Rita Verdonk vindt, vanuit HR perspectief maakte ze afgelopen week in de verder bijzonder trieste vertoning (van beide kanten) in Pauw en Witteman een hele goede opmerking. Eén waarvan ik denk dat veel HR managers en recruiters nog wat kunnen leren. Op de vraag: wie volgt Kay van der Linden op antwoorden ze namelijk: ‘de functie van Kay is zo door de tijd heen gegroeid. Hij deed inmiddels veel zaken, die van oorsprong bij anderen lagen. Ik ga die functies weer uit elkaar trekken’.

En waarom is dit nu zo’n wijze uitspraak? Omdat bij heel veel functies die je geadverteerd ziet worden, in ieder geval zwaardere functies, vaak gezocht wordt naar onmogelijke personen. Profielen waarvan je denkt: ja, daar is er waarschijnlijk één van, die de functie nu doet. Functie-eisen met ervaring in specifieke branches of sectoren waarbij je denkt: hoe kan je dat nu eisen?

Veel functies bij bedrijven zijn langzaam zo gegroeid. Die persoon functioneert dan uitstekend in die functie, maar wanneer die ene unieke persoon vertrekt is het soms goed je te bezinnen of je die functie wel exact zo moet houden. Of je dan niet op zoek gaat naar een onmogelijke kandidaat. En of het wel wenselijk is dat deze functie nog steeds op die manier ingevult wordt.

Zeker wanneer je voor een hele specifieke functie geen reacties krijgt, moet je kijken of die functie eigenlijk wel correct is, of dat hij niet uit elkaar getrokken moet worden.