Ik blogde het al eerder: vriendjes verzamelen is niet meer en vogue. 2009 wordt hét jaar waarin we massaal aan het ‘defrienden’ slaan. Het is een normaal proces. Eerst accepteer je alleen je vrienden. Maar dan stagneert die teller rechtsbovenaan bij Hyves wel heel snel. En je wilt geen loser met 50 vrienden zijn. Dus ga je als een dolle stier halve contacten uitnodigen om tot een aanvaardbaar aantal te komen. Je weet wel, die gast met wie je ooit, toen jullie beiden nog piepjong waren, mee in het pierebadje zat. Of al je collega’s van al die bijbaantjes.
Ik wil dat dus niet meer. Dat hoeft natuurlijk ook niet. De die-hard vriendjesverzaemelaars zetten een heleboel lijntjes uit en rekenen op een respons van 50%. Ze hebben je niet nodig en je hoeft dus niet iedereen te accepteren. Bovendien, ze krijgen er toch geen melding van als je ze ‘afwijst’.
Al zou je dat soms wel willen. Praktijkvoorbeeldje: een half jaar geleden heb ik wat leraren en collega-studenten een uitnodiging voor LinkedIn verstuurd. Eén van die leraren heeft gewacht met het acceptereren van die uitnodiging tot de dag na mijn afstuderen (22 januari jongstleden). Nu zou maar wat graag willen dat LinkedIn een nu-hoeft-het-voor-mij-niet-meer-kinderachtig-figuur knop had.
Dáár draait defrienden voor mij om. Niet omdat ik er anders zoveel tijd mee kwijt ben. Of omdat ik zo moe word van het (kudos)geven-en-nemen concept. Maar omdat er van die figuren opstaan die opportunistisch met je weloverdachte verzoeken tot contact omgaan.
En omdat het hip is natuurlijk.
Deze post verscheen eerder op ikki.nl
Maria - internetbureau Den Haag
says:Uiteindelijk draait het allemaal om de vrienden waar je in het echte leven mee omgaat. Ik heb ook enorm veel vrienden op Facebook waarvan ik denk waarom heb ik diegene als vriend? Ik ga ook maar defrienden. 😉
Floor Drees
says:@Marc
Sauerpoes
Marc Drees
says:@Floor:
En als ik van jou iets over IKKI op Linkedin krijg, zit ik zomaar te wachten op een defriend-je-dochter-vanwege-misplaatste-inmail knop.
Floor Drees
says:O god Tom, ik word toch niet jouw casestudy?
Mijn Ikki contacten spoor ik uiteraard al aan om een leuke foto toe te voegen en hun profiel compleet in te vullen. Als ze een leuke foto hebben, of een interessant eigen bedrijfje, verdienen ze mijn welgemeende complimenten. Plus een aansporing om te gaan bloggen. De meeste Hyves contacten zitten daar niet op te wachten. Dat heb ik wel gemerkt tijdens mij onderzoek naar het perfecte profiel, waar je donderdag meer over zult horen!
Tom Scholte
says:Floor, draai het eens om. wat kun jij voor de 76 contacten op LinkedIn, je 208 vrienden op Hyves en je 68 Ikki contacten betekenen. Je bent afgestudeerd op online profielen, geef ze eens gratis feedback op hun profiel, organiseer eens een feest of een borrel voor je Hyves vrienden of help je Ikki contacten bij hun loopbaan management. Defrienden kan altijd nog als mensen misbruik van je maken. Maar de onwetendheid, en onkunde van anderen moeten jou stimuleren om er wat mee te doen in plaats van ‘de vriendschap op te zeggen’.
Ik ga je nu gelijk toevoegen aan mijn LinkedIn netwerk, want ik zal mijn uiterste best doen om te kijken wat ik voor jou kan betekenen de komende tijd. Je levert wel leuke input voor mijn verhaal van volgende week.
Floor Drees
says:Ik heb het al voorgesteld bij IKKI 😉
Chris Stapper
says:Hip zijn heb ik nooit begrepen.
Ik weet eigenlijk niet of ik veel mensen heb geaccepteerd for the sake of it. Als dat zo is dan… spreek ik die mensen toch nooit.
De kinderachtig figuur knop is wel een goede notie!
Floor Drees
says:En. Ok!
Derek Visser
says:@ floor Helemaal eens. Het draait uiteindelijk meer om de werkelijke band die met iemand in de offline wereld al had. Nu ik het zo naga… ik heb nooit iemand toegevoegd als friend die ik puur online kende. Euhm.. vriendjes worden? 😉
Paul Metzke
says:Je kan ze uiteraard weer gewoon verwijderen als contact.