Gister viel hier mijn manifest voor Twitter te lezen. Nu speel ik even advocaat van de duivel. Twitter is namelijk:
- eh, to-the-point
De taaltechnisch foutieve zinnen en sms-taal, alles om die tweet precies pas te maken, gaan irriteren. - geklets
Sommige Twitteraars vertellen uitgebreid over hun ontbijt, hond, uitwerpselen en/of familiefeesten. Informatie die jou niet perse altijd interesseert. - kinderachtig
Het gros van de twitterazi houdt van kinderachtige YouTubefilmpjes en zogenaamd grappige links. Voor je het weet vind jij het ook grappig en ben je weer een half uur kwijt. - veel mail
Een beetje Twitteraar krijgt veel notificaties van figuren die hem/haar nu weer volgen. Ik heb daar persoonlijk geen last van. Maar goed, ik heb ook pas 60 volgers. - heel veel tweets
Wanneer je een groot aantal mensen volgt, of wanneer de mensen die je volgt tweet-ADHD verzuip je al snel in de Twitterstream. - deprimerend
Als je geen antwoord/reactie krijgt op die belangrijke tweet van jouw kant, kan dat zeker als deprimerend worden ervaren. - verslavend
Heeft iemand me ge’@? Heeft iemand me een DM gestuurd? Heb ik alweer een nieuwe volger? - een sms-hel
Begin er nooit aan: sms-notificaties. Met een aanhang van bescheiden formaat word je al gek. Draagt zeker niet bij aan de productiviteit. - vaak down
Weer die error-walvis! Het is een schatje, maar we krijgen ‘m wel heel vaak te zien… - haat
Bijhouden wat er over je gezegd wordt op Twitter is handig, maar maak het niet tot levensdoel. En kijk niet, wanneer er iets negatiefs over je getweet en ge-retweet wordt, meteen op Google. Dat is gewoon deprimerend.
Dus, wat wordt het? Voor of tegen Twitter?