In navolging van het mateloos populaire degroupen en defrienden, gaan we nu ook deglobalisen, zag ik in mijn Google Alert feed voorbijkomen. Fijn, die modewoorden, je kunt er altijd wel een zelfstandig naamwoord achter zetten en ook meedoen met het hippe de-en.

Over dat degroupen gesproken, dat heb ik gister even gedaan op Facebook. Ik heb mijn account toch maar weer geactiveerd, maar verlaat nu alle groepen waarvan ik ooit, lui van aard als ik ben, lid ben geworden. Dat waren er welgeteld 30. ‘Prince – the living legend’, ‘Lotusflower’, ‘The hardcore fans of the artist formerly know as Prince’. Het valt te raden dat veel van mijn Facebookvriendjes Prince-fan zijn.

En ik ben die wereld een beetje zat. Ik ben nog steeds fan, maar ik begin me steeds meer te ergeren aan de houding van de Minneapolis Midget naar zijn wereldwijde ‘community’ toe. Filmpjes op YouTube die niet ontdaan zijn van geluid (beeld dat niet door Prince of de zijnen gemaakt is kan zijn webteam niet verwijderen) zijn schaars goed. We hebben het sinds oktober 2007 zonder website moeten doen, de grote kleine man cancelde zijn concert in Dublin van vorige zomer (ja, ik had kaartjes) en doet geen enkele geste naar de fansites. De man is arrogant.

Door me uit te schrijven voor allerlei Prince-clubjes, mijn eigengemaakte forum op te zeggen en verre Prince-vrienden te laten gaan, defriend ik eigenlijk Prince. Dat zal ‘m leren! Hopelijk bekeerd hij snel, want ik wil zijn nieuwe album (die deze maand uitkomt) stiekem wel hebben.