Steeds meer werknemers pleiten voor ‘nieuw werken’. Vriend W. is ongeveer uitvinden van de jongste hype in arbeidsland. En gelijk heeft hij. Op zondag kan ik niet naar ‘mijn’ kapper (ik durf met mijn haar niet zomaar elke kapsalon binnen te wandelen). Dinsdag kan dat wel. Waarom zou ik dan wachten tot een vrije dag om weer wat model in die ragebol te laten aanbrengen? Waarom ga ik niet gewoon op dinsdag naar de kapper en werk ik ’s avonds gewoon nog even door? Of – shock horror – zondag?

De behoefte aan anders werken, oftewel werken zonder dat daarbij plaats en tijd vastliggen, groeit volgens de VEA-vakgroep arbeidscommunicatie, in de Pers van maandag, hard.

Toch zijn er nog niet veel bedrijven die ‘anders werken’, of ‘het nieuwe werken’, daadwerkelijk hebben ingevoerd. (…) Socioloog Dick Pels: ‘Juist doordat mensen meer hun eigen tijd kunnen indelen, worden de marges van overwerken opgezocht.’ En: ‘Juist doordat je flexibel werkt, creëer je meer tijd om mensen te ontmoeten.’

‘Het Nieuwe Werken is een rijdende trein…’ volgens Ronald van den Hoff op werken 2.0.

We leven in een tijdsgewricht. Daar is geen ontkomen aan. De dynamiek giert om ons heen.  Wat vandaag “zeker” was is morgen weer weg.Technologie- en sociale mobiliteit zijn erg groot en onze wereld lijkt steeds sneller te gaan. (…) Als je naar een trein kijkt die voorbij komt gaat ie erg snel, maar als je zelf in die trein zit valt het opeens allemaal reuze mee. Dan is die trein zelfs een rustpunt. Een plek voor bezinning. Een plek om andere mensen te ontmoeten, een gesprek aan te gaan, en te luisteren naar de verhalen van die andere mensen.

Ronald  heeft natuurlijk hartstikke gelijk. Pas als je ergens ‘in’ zit, zie je die hele nieuwe wereld met al haar mogelijkheden. Zo verklaar ik het commentaar op Twitter van de oude media dan ook maar. Zij zien gewoon niet dat aldaar niemand het over zijn of haar stoelgang heeft.

Via Twitter heb ik op thuiswerkdagen en in het weekend contact met mijn collega’s bij ikki, blijf ik op de hoogte van interessante ontwikkelingen en elders en starten er nieuwe samenwerkingsprojectjes.

Ik geloof er heilig in dat er een moment komt dat een bedrijf, een merk, niet meer gestationeerd hoeft te zijn in een hoofdkantoor. Straks bestaat het werkende leven uit en groot netwerk waarin kennis wordt gedeeld en iedereen waarde kan toevoegen. Vaste dienstverbanden, voor zover die nu nog écht bestaan, zullen verdwijnen.

Dat is Robin van Koppen, adviseur ‘het nieuwe samenwerken’ bij Tam Tam, met me eens. Zijn definitie: het nieuwe werken is wat mij betreft kortweg te omschrijven als medewerkers in staat stellen zelf te bepalen hoe, waar, wanneer en met wie ze werken.

Het nieuwe werken draait om de mens, de medewerker. Wanneer een medewerker efficiënt kan werken is hij/zij het meest waardevol voor een organisatie.

En elke medewerker heeft zo zijn/haar eigen manier van werken, voorkeur voor werktijden en concentratie capaciteiten. Door daar rekening mee te houden zet je een individu het meest efficiënt in.

Wanneer erkend wordt dat medewerkers geen eenheidsworst zijn maar individuen met een eigen manier van werken, moeten organisaties hierop acteren.

Veel werknemers verliezen kostbare tijd door elke dag drie uur in de file te staan. Laat ze lekker thuis werken, met hun snelle internet en eigen firewalls (want wat is het een frustratie om aan IT te moeten vragen of je toch alsjeblieft dit of dat programma op je computer mag installeren).

Heb een beetje vertrouwen. De rechtgeaarde nieuwe werknemer zal je niet teleur stellen.