Op 8 augustus plaatste ik een klacht op RecruitmentMatters die ik via de site Sollicitatieklacht.nl had binnen gekregen: Een klacht over uitzendbureau’s. Het betrof een klacht over niet bestaande vacatures.

En die posting blijft, met tussenpozen, tot reacties leiden. Wat voor Volkskrant Banen aanleiding was om er een item over te maken, onder de redelijk neutrale titel: Communicatie bij uitzendbureaus kan beter.

Uitzenders zijn soms slordig en in hun communicatie naar werkzoekers niet altijd duidelijk. Zo laat het artikel in VKbanen zich het beste samenvatten. Natuurlijk zijn er uitzenders die zich bewust bezondigen aan onfatsoenlijke praktijken door nepvacatures te plaatsen, maar meestal gaat het om onzorgvuldigheid of onduidelijke communicatie. Eenvoudig op te lossen door in een vacature altijd aan te geven of het om een baan gaat danwel om een mogelijke baan op (korte) termijn.

Blijkbaar was het artikel in VKbanen aanleiding voor De Pers om ook maar eens een stukje over dit onderwerp te schrijven; onder de ronkende titel: Werklozen worden belazerd. Waarbij zowel uitzenders als werving- en selectiebureau’s als boosdoeners worden aangewezen bij het plaatsen van nepvacatures.

Natuurlijk wordt de claim van de titel in het artikel op geen enkele manier hard gemaakt. Het probleem is tenslotte dat het bijzonder moeilijk te bewijzen is dat een vacature bewust ‘nep’ is. Dat is een vacature zonder conrete onderliggende vraag (direct of op korte termijn).

Verder is de kans op het voorkomen van dergelijke vacatures bijzonder klein. Tenslotte zijn zowel uitzenders als W&S bureaus afhankelijk van werkzoekenden; diezelfde werkzoekenden van zich vervreemden is pure kapitaalvernietiging.

Dat laat onverlet dat er fouten worden gemaakt door intermediairs en dat dit soms ook bewust gebeurt. Maar het is uiteindelijk schieten in eigen voet. Het geeft jezelf en de branche een buitengewoon slechte naam. Waarmee er een fraaie opdracht ligt voor de brancheverenigingen om dit onderwerp eens bij de kop te pakken.