Is het niet verbijsterend dat een jarenlange sollicitatieprocedure alsnog een volstrekt incompetente medewerker kan opleveren? Dat lijkt althans het geval in Amerika, waar Obama in toenemende mate hiervan blijkt geeft.
Maar dat komt natuurlijk omdat in die sollicitatieprocedure uitsluitend het vermogen tot spreken in het openbaar wordt getoetst. Evenals het aantal peuters dat je in een korte tijd kan zoenen.
De echte kwaliteiten worden pas getoetst nadat de kandidaat is geinstalleerd. En vervolgens alle mooie volzinnen en beloften moeten worden waargemaakt.
Bush cum suis was natuurlijk een volstrekt rampenplan, maar Obama en zijn kliek zijn eigenlijk nauwelijks beter. Natuurlijk, zijn aaibaarheid is oneindig veel groter, en hij was zo lekker modern met zijn Blackberry. Maar dat is het wel zo’n beetje.
Guantanamo is nog altijd open, oorlogen in Irak en Afghanistan zijn volop aan de gang, financiele instellingen worden met fluwelen handschoenen aangepakt, de verbetering van de gezondheidszorg is een aanfluiting, de hulp aan huizenbezitters is een fiasco en de gemiddelde Amerikaan wordt werklozer en armer.
En pas over drie jaar kan het Amerikaanse volk de volgende vergissing maken. In de tussentijd moeten ze toezien hoe hun toekomst steeds somberder wordt.
In een jaarlijkse evaluatie komt tegenwoordig voor veel medewerkers een set aan KPI’s voorbij. Niet gehaald? Dan heb je een probleem. Bij de belangrijkste medewerker van de VS is het slechts je populariteit die een deuk krijgt. Verder kan je gewoon blijven zitten tot je die vier jaar hebt volgemaakt. Wat een merkwaardig bedrijf…
kuch
says:@marc, intens onzin stukje, jij kan veel beter, net als Obama 🙂
Jaap
says:Het lijkt mij dat Obama meer problemen aanpakt in zijn eerste jaar dan welke andere president in de VS dan ook. De wurggreep van het amerikaanse systeem is er inderdaad debet aan dat dit niet opschiet. Waarschijnlijk is het daarom goed dat hij pas na 4 jaar beoordeeld wordt op zijn KPI’s, als de resultaten van zijn acties daadwerkelijk te zien zijn. Men kan toch moeilijk verwachten dat de puinhopen van 8 jaar Bush en de economische crisis binnen een jaar zijn opgeruimd. Of de hervorming van de gezondheidszorg daadwerkelijk een aanfluiting wordt is wat mij betreft zeker nog niet gezegd. De bankiers moeten inderdaad wel harder aangepakt worden maar in vergelijking tot Europa doet hij dat heel aardig.
Roepen dat hij er na een jaar uitgegooid moet worden omdat hij z’n doelstellingen nog niet gehaald heeft vind ik nogal voorbarig. Helemaal als je dus wel aangeeft te weten hoe groot de invloed van de lobby van “Big Business” en het stroeve politieke proces hierop is.
Marc Drees
says:@Arno:
KPI’s voor alle ministers zou ik zeggen. Het zou de democratie ten goede komen. In Amerika is het eerder de terreur van polls en lobbyisten dan de wurggreep republikein/democraat. Zeker als het om landelijke politiek gaat. Waar het in ieder geval niet om lijkt te gaan is het belang van het Amerikaanse volk…
Arno
says:Gelukkig is er een verschil tussen politiek en bedrijfsleven. Net als in California waar republikeins en democratisch kamp elkaar in een wurggreep houdt en 0,0 vooruitgang kan worden geboekt of de gezondheidszorg waar innovatie ook niet mogelijk blijkt op Republiek niveau. Maarja, het elektronisch patientendossier, kilometerheffing en verlengde a13 zijn ook leuke dossiers in ons land waar je als Nederlandse minister geen kpi van aan je broek wilt hebben 😉