Bouncers – contractonderhandelingen na een procedure die niet tot aanname leiden – zijn een vreemd fenomeen in de Recruitment branche. Een prachtige procedure, de juiste kandidaat bij het juiste bedrijf, iedereen blij, alle seinen staan op groen, een contractvoorstel, en na lang onderhandelen een uiteindelijke NO GO. Iedereen teleurgesteld achterlatend.

Interessant is om Bouncers te analyseren. Hoe komt het dat de seinen na een prima procedure op groen staan en er toch niet wordt overgestoken?

Juist in recessie willen organisaties het allerbeste, maar zijn ook de kandidaten zeer kritisch. Deze horen op verjaardagen ellende verhalen van vrienden en familie. Voorzichtig met oversteken dus. Getriggerd dan bijvoorbeeld door een salaris stap. Deze week meegemaakt dat een dergelijke kandidaat bruto EUR 150,= minder kreeg aangeboden t.o.v. een huidig salaris. Dit na 3 gesprekken en een assesment. De indicatie was vooraf bekend. Tja, dat is vragen om een Bouncer. HRM vertaalt ook graag naar toekomstvisie waar een kritische kandidaat vooral ook naar het hier en nu in de portomonnee kijkt.  Kandidaten die naief een nieuwe baan aannemen zijn toch ook niet vaak de toppers?

Bouncers moeten weg! Schadelijk voor organisatie, kandidaat en Recruitment. Daar waar een aanname het allerhoogste doel is in Recruitment, daar is een Bouncer het absolute dieptepunt. Heel veel werk met vooral veel verliezers. Ben ook heel erg benieuwd of er cursussen en trainingen zijn die Bouncers voorkomen of tegengaan. Acquisitie trainingen genoeg, coachingstrajecten ook. Alle aspecten van Recruitment komen veel aan bod, maar juist over deze allergie van bijna elke recruiter (agency en/of corporate) is er heel weinig te vinden. Zelfs een algeheel gedragen woord is er niet voor. Part of the job? Ja, zeer zeker! Maar liever niet te vaak en teveel dan toch?