Griekenland is het onhandelbare broertje in de knusse Europese familie. En hoe reageert de familie op dat gedrag? Door een voogd aan te stellen. Moeder Europa zegt zelf niet in staat te zijn het broertje naar meer acceptabel gedrag op te voeden.

De entree van het IMF om de problemen van Griekenland op te lossen is de deconfiture van de Euro. Diezelfde munt waar we nog maar zo kort gebruik van maken en waarvan we (volgens Zalm…) manna uit de hemel moesten verwachten. Niets blijkt minder waar.

Want dankzij de tandenloosheid van ‘Europa’ ligt de Euro op de intensive care. Met potentieel verstrekkende gevolgen voor onze economie. En dus ook de arbeidsmarkt.

Griekenland is niet het enige land waar onzekerheid bestaat of dat de overheid niet aan haar financiele verplichtingen kan voldoen. Portugal, Spanje, Italie en Engeland (geen Euro gebruiker) zijn evenzeer zwaar gewond.

Met andere woorden, de positie van de Euro als sterk alternatief voor de dollar is plotseling lachwekkend geworden. En uitsluitend omdat het Europese leiders aan daadkracht ontbreekt.

Als handelsland zal Nederland de gevolgen van dit beleid ongetwijfeld aan den lijve gaan ondervinden. En dalende positie van de Euro ten opzichte van de dollar maakt export misschien makkelijker, maar import zal duurder worden. Of moeten we vanaf nu alleen nog maar Europese producten kopen?

Het toekomstig herstel van onze arbeidsmarkt is weer wat verder naar voren geschoven.