Facebook heeft met haar Like knop en het wederom verkloten van privacy instellingen het nodige losgemaakt. Met felle discussies over voordelen en risico’s als gevolg. Voor mij is de Like knop niets minder dan een herhaling van zetten door Facebook. Het is  Facebook Beacon op herhaling, maar nu better, bigger en vooral enger. Met name omdat Facebook een chronisch gebrek aan respect voor mijn privacy aan de dag legt.

Dat is vooral eng omdat Facebook een bijzonder dominante factor geworden in de wereld van sociale media. En een love baby voor partijen die in Facebook investeren.

Maar is Facebook daarmee ook waardevol voor mij, als gebruiker? Want waar ik graag in control wil zijn over mijn content is dat als vloeken in de kerk voor Facebook. Tenslotte kan er alleen maar veel geld worden verdiend als zij in control zijn. Over mijn content…

With their Like button screwing up the privacy settings again, Facebook has caused quite a stir, with heated discussions about benefits and risks as a result. For me the Like button is nothing more than a repetition of moves by Facebook. It is Facebook Beacon on repeat, but now better, bigger and especially more scary. In particular, because Facebook shows a chronic lack of respect for my privacy.

That is especially scary because Facebook has become a very dominant factor in the world of social media. And a love child for parties who invest in Facebook.

But is Facebook also valuable for me as a user? Because me wanting to be in control of my own content, is more like swearing in church for Facebook. Finally though, the only way for them to earn a lot of money is to be in control. Of my content …

Ik wil graag de controle hebben over mijn content. Of het nou gaat om mijn persoonsgegevens, contactgegevens, connecties, surf- of koopgedrag, voorkeuren, (reacties op) artikelen, etc. Mijn content is van mij en van niemand anders. En ik bepaal hoeveel van die content ik waar plaats, wanneer, bij wie en voor hoelang.

Facebook heeft exact tegenovergestelde belangen. Zij wil zoveel mogelijk van mijn content en ze wil mij het recht ontzeggen die content te verwijderen. Waarom? Omdat ze anders geen geld kan verdienen.

Sommige applicaties kan ik tegenwoordig niet eens (volledig) gebruiken zonder een Facebook account. En dat terwijl ik mijn Facebook account jaren geleden heb opgezegd, zonder overigens fysiek uit de Facebook database te zijn verwijderd.

Dat laatste is een slechts een symptoom van het gebrek aan fatsoen dat Facebook de laatste jaren aan de dag heeft gelegd met betrekking tot het gebruik (misbruik) van andermans gegevens. Privacy is irrelevant voor Facebook aangezien dit maximalisering van omzet en winst in de weg staat.

Sociale media en het licht anarchistische karakter ervan staan op gespannen voet met de doelstellingen van investeerders die uitsluitend in termen van rendement denken. En daarmee elke potentiele vernieuwing benaderen vanuit dat perspectief.

Wat een bizarre situatie oplevert. Tenslotte hebben sociale media gezorgd voor een kanaal waarlangs consumenten hun zorg, frustratie of woede over oostindisch dove bedrijven kunnen uiten. Tegelijkertijd is er een oostindisch doof bedrijf die zich denkt op te kunnen werpen als het ultieme sociale medium.

Sociale media zijn in potentie een sterk democratiserende factor. Facebook heeft ondertussen de omvang bereikt dat zelfs Google zich bedreigt gaat voelen. Do no evil? Alleen als het winstmaximalisatie niet in de weg staat.

Jeremiah Owyang, een onvervalste Facebook fanboy, deed de fouten van Facebook in een Forrester rapport als volgt af: Expect continued user paranoia over mistrust of brands and social networks.

Gelukkig zijn er ook met mensen met een beter ontwikkeld onderscheidend vermogen, zoals Dave Weinberger; een van de auteurs van de Cluetrain Manifesto. Die in een recente posting een fantastische vergelijking trekt tussen Tim Berners-Lee en Mark Zuckerberg onder de titel: If Mark Zuckerberg invented the Web. Een posting die ik hieronder integraal plaats, omdat het een must-read is:

Imagine an alternative universe in which Mark Zuckerberg is born before Tim Berners-Lee, and invents the Web.

• Mark Zuckerberg forms a company and develops the Web as a commercial enterprise.
• MZ owns and controls the HTML standard. Nothing changes in it unless MZ thinks it’s a good idea.
• MZ owns and controls the client — MZ Explorer — that uses that standard. While other apps are permitted API access, the browser is whatever MZ decides to give us.
• Users can only create pages on MZ’s server, subject to MZ’s content policies.
• MZ decides how much about the author of each page is automatically disclosed, and he changes his mind every few months.
• There is no “View Source” so users can easily figure out how to become developers.
• Innovators’ creations are limited to the API access that MZ allows and are subject to the changes in policy and pricing structures that MZ decides on.
• Users have no systematic, assured way of transferring out of the Web all of the pages they’ve created within it. Do they even own the pages they’ve created?
• If the right deal is struck, the Web could be sold to a media company at any moment.

This alternative history writes its own ending: The Web would be a boring, small, and of little consequence. The real Web unleashed a world-changing renaissance because a modest researcher at a physics lab gave it to us as a gift — open and free.

The Web knows how pages are connected. Social networking sites know how people are connected. Both are obviously crucial. But, Facebook, for all its success, is not living up to the potential for social networking sites, not by a long shot. The social networking site that will do for the connections among people what the Web has done for the connections among sites is awaiting its own Tim Berners-Lee — a person or group that understands that control constrains, but gifts liberate.

Sociale netwerken zijn een platform en dienen alleen al om die reden open te zijn. Het probleem wordt dan natuurlijk hoe investeerders geld kunnen verdienen. Anders dan het onbeschaamd exploiteren van de gegevens van gebruikers. Dat vereist creativiteit; een kwaliteit die zich zelden manifesteert in VC’s.

As I said, I would like to have control over my content. Whether it is about my personal info, contact info, connections, surfing and buying behavior, preferences, (responses to) articles, etc. My content is mine and nobody else’s. And I determine how much of that content I place where, when, by whom and for how long.

Facebook has exactly the opposite interests. They want as much of my content as possible and they want to deny me the right to remove that content. Why? Otherwise they can’t make money.

Nowadays, there are some applications that I can’t even (fully) use without a Facebook account. Meanwhile, I terminated my Facebook account years ago, by the way without being physically removed from the Facebook database.

This last point is just a symptom of the lack of decency that Facebook has shown in recent years with respect to the use (abuse) of other people’s data. Privacy is irrelevant for Facebook since that blocks the maximization of revenue and profit.

Social media and the slightly anarchic nature of it are at odds with the objectives of investors who only think in terms of return. And approach each potential renewal from that perspective.

Which results in a bizarre situation. Social media has finally created a forum where consumers can express their concern, frustration or anger about companies who turn a blind eye. At the same time there is another such company that thinks it can be the ultimate social medium.

Social media are potentially a very democratizing factor. Facebook has now reached the level where even Google is feeling threatened. Do no evil? Only if it doesn’t block the profit maximization.

Jeremiah Owyang, an unadulterated Facebook fanboy, deals with the faults of Facebook in a Forrester report, as follows: Expect continued user paranoia over mistrust of brands and social networks.

Fortunately there are also people with a more developed distinctive ability, like Dave Weinberger, one of the authors of the Cluetrain Manifesto, who, in a recent posting, draws an amazing comparison between Tim Berners-Lee and Mark Zuckerberg under the title: If Mark Zuckerberg invented the Web. A post that I fully place below because it is a must-read:

Imagine an alternative universe in which Mark Zuckerberg is born before Tim Berners-Lee, and invents the Web.

• Mark Zuckerberg forms a company and develops the Web as a commercial enterprise.
• MZ owns and controls the HTML standard. Nothing changes in it unless MZ thinks it’s a good idea.
• MZ owns and controls the client — MZ Explorer — that uses that standard. While other apps are permitted API access, the browser is whatever MZ decides to give us.
• Users can only create pages on MZ’s server, subject to MZ’s content policies.
• MZ decides how much about the author of each page is automatically disclosed, and he changes his mind every few months.
• There is no “View Source” so users can easily figure out how to become developers.
• Innovators’ creations are limited to the API access that MZ allows and are subject to the changes in policy and pricing structures that MZ decides on.
• Users have no systematic, assured way of transferring out of the Web all of the pages they’ve created within it. Do they even own the pages they’ve created?
• If the right deal is struck, the Web could be sold to a media company at any moment.

This alternative history writes its own ending: The Web would be a boring, small, and of little consequence. The real Web unleashed a world-changing renaissance because a modest researcher at a physics lab gave it to us as a gift — open and free.

The Web knows how pages are connected. Social networking sites know how people are connected. Both are obviously crucial. But, Facebook, for all its success, is not living up to the potential for social networking sites, not by a long shot. The social networking site that will do for the connections among people what the Web has done for the connections among sites is awaiting its own Tim Berners-Lee — a person or group that understands that control constrains, but gifts liberate.

Social networks are a platform and only for that reason alone need to be open. The problem then of course becomes how investors can make money. Unlike the shameless exploitation of user data. This requires creativity, a quality that rarely manifests in VCs.