Laatst las ik een artikel waarin gemeld werd dat het in de VS al common practice begint te worden om in de personeelsadvertentie te vermelden dat iemand die in een uitkeringssituatie zit niet hoeft te reageren op de betreffende vacature. Klaarblijkelijk kan het daar door een gat in de wetgeving. Ik ben benieuwd of dat in Nederland ook al gebeurd, waarschijnlijk niet openlijk, maar wel in de praktijk. Veel van de werkzoekenden die ik spreek tijdens mijn training “Je nieuwe baan via LinkedIn” zijn bang om te vermelden dat ze nu werkloos zijn in hun LinkedIn profiel. Is die angst terecht?
Daarmee kom je natuurlijk terecht bij de vraag in hoeverre het werkloos zijn iets zegt over iemands kwaliteiten voor een bepaalde vacature? Vaak wordt gesuggereerd dat als iemand echt goed is, hij of zij nooit ontslagen zal worden of werkloos zal zijn. Maar die bewering is in het huidige economische klimaat moeilijk te handhaven.
Anderzijds kan het natuurlijk wel zo zijn dat als iemand echt lang werkloos is, hij of zij niet meer in de gelegenheid is om de laatste ontwikkelingen in het vak te volgen en daarmee minder geschikt wordt. Vaak maakt de uitkerende instantie het dan echter aantrekkelijk om iemand bij te scholen, dus zou je zeggen: juist aannemen, heb je relatief goedkoop (op termijn) een geschoolde kracht.
Maar de werkloze die met een conflict is vertrokken dan? Daar is toch vast iets mee aan de hand? Valt te bezien. Conflicten zijn vaak heel persoonlijk. Iemand die met de ene persoon een conflict krijgt, krijgt dat lang niet altijd met iemand anders. Verder denk ik dat er een erg leerzame werking uitgaat van een dergelijk ontslag. En vaak ontstaan conflicten uit betrokkenheid, in de basis een goede kwaliteit, en niet uit onverschilligheid. Vandaag sprak ik nog een kandidaat die na 15 jaar ontslagen werd bij zijn werkgever, alleen maar omdat hij zaken aankaartte waarvan hij niet kon aanzien dat ze steeds misgingen. Maar het bracht hem wel in conflict met een machtsmeerdere en hij kon bakzeil halen.
Zijn er voordelen aan een werkloze kandidaat? Jazeker! Hij of zij is direct beschikbaar, vaak erg gemotiveerd, heeft vaak beter nagedacht over zijn sollicitaties omdat hij/zij veel meer tijd heeft om zaken goed af te wegen en voor te bereiden dan de werkende sollicitant (heb zelf mijn beste carrièrekeuzes gemaakt op de drie (!) momenten dat ik ben ontslagen). En heel plat, werkloze kandidaten stellen vaak minder hoge salariseisen. En omdat we met zijn allen hier stiekum op selecteren (toch?) is de werkloze kandidaat niet vaak net gevlogen naar een andere aanbieding als jij hem die net wilt doen.
Welke rol kan de recruiter spelen als procesbewaker om de vooroordelen, die er ongetwijfeld zijn, weg te nemen in het selectieproces en ervoor zorgen dat de werkloze kandidaat net zoveel kans heeft als de werkende kandidaat, zolang er geen objectieve gronden zijn om een verschil te maken.
Ben benieuwd naar jullie ervaring met werkloze sollicitanten, het praktijkgedrag van de lijnmanagers die jullie bedienen en uiteraard naar ervaringen van mensen in de betreffende groep.
Jeroen
says:Leuk! Eerst kom ik telkens maar net niet aan de bak als starter vanwege zoveel cliche afwijzingen (gebrek aan ervaring, blabla) en dan nu moet ik me ook nog verantwoorden waarom ik na al die tijd geen vaste functie heb?
Recruiters lijken vaak wel egotrippers vol met vooroordelen. Nauwelijks kijken wat de echte waarde is van een persoon, maar gelijk een oordeel klaar hebben op onbenullige dingen. Fijn om te lezen dat dit stuk er zich tegen afzet.
Ik heb trouwens geen uitkering. Werk freelance en vrijwillig, maar wel (ondertussen wat gefrustreerd) op zoek naar een vaste functie.
Bas Westland
says:@Peter: Heel verfrissend om te zien dat een werkloze ook voordelen oplevert voor de recruiter;-)
@Arno/@Marina: Inderdaad hoe langer je uit he proces bent, hoe moeilijker het wordt om het bij te houden en weer soepel in te stromen. En ja, ook die 50+ er begint als kortdurige werkloze, maar als je dan op leeftijd wordt afgewezen word je natuurlijk heel snel ene kansloze langdurige werkloze.
@Dirk: Kijk dat soort verhalen geven de burger weer moed. Blijf ze vertellen!
Dirk Goossens
says:@Ivo: Ongericht solliciteren komt kort na ontslag vaak voor. Na een maand of twaalf zoekt men toch vaak meer in de juiste richting.
Belangrijk hierbij is het initiatief van de werkzoeker. Kort geleden hebben wij een achtenveertigjarige, werkloze administratief medewerker aangenomen als php-programmeur.
Hij was direct beschikbaar, gemotiveerd en had zijn sollicitatie goed doorgedacht, inclusief financiële randvoorwaarden.
Doorslaggevend bij het aannemen waren zijn openheid over de reden voor zijn ontslag en zijn concrete doelstellingen.
Marina
says:Goed verhaal. Bij een werkzoekende die al langer thuis zit, spelen er vaak ook andere factoren een rol. Als je na je 50ste ontslagen wordt, dan kan het zomaar gebeuren dat je langer thuis komt te zitten omdat ook de leeftijd helaas vaak een rol speelt bij de selectie. Of als je vanuit een langdurige periode van ziekte thuis bent komen te zitten, dan is dat ook een factor die helaas vaak meespeelt. De manager of recruiter die de kandidaten selecteert, kan denken dat er dan wel wat mis zal zijn met de kandidaat. Heel jammer. Deze indirecte vorm van discriminatie zal toch nog regelmatig voorkomen. Het wordt uiteraard niet hardop gezegd. Ik zou zeggen, ga het gesprek aan met deze werkloze kandidaten en laat je verrassen. We gaan straks iedereen weer hard nodig hebben op de arbeidsmarkt en dat maakt dat recruiters weer met een frisse blik naar cv’s moeten gaan kijken, iets wat volgens mij sowieso te weinig gebeurt.
Arno Bouwens
says:Volgens mij is er een groot verschil tussen een werkloze die sinds korte tijd zonder werk zit en iemand die al een jaar (of langer) thuis zit. De dynamiek van de arbeidsmarkt in Amerika (en inmiddels ook hier) maakt dat kortstondige werkloosheid wat mij betreft geen nadeel is. Het kan zelfs een voordeel zijn: iemand heeft ervaren wat het is om op de verkeerde plek te zitten.
Peter
says:Ik werk als recruiter graag met werklozen. Lekker flexibel qua interviewtijden en snel starten (geen opzegtermijn) = snel factuur de deur uit.
Bas Westland
says:@Ivo: Fijn dat je de praktijk veroordeelt.
Toch is mijn persoonlijke ervaring anders (zie ook het artikel) over de weloverwogenheid van de baankeuze van de werkloze. Maar misschien had ik steeds makkelijk lullen omdat de markt goed was op de momenten dat ik werd ontslagen (1995, 1999 en 2000). Benieuwd naar andere meningen.
Ivo
says:Goed stuk, alleen denk ik dat deze bewering niet klopt: “heeft vaak beter nagedacht over zijn sollicitaties omdat hij/zij veel meer tijd heeft om zaken goed af te wegen en voor te bereiden dan de werkende sollicitant”.
Denk dat het bij de meeste bureau’s / bedrijven hierop neerkomt:
Hij / zij heeft weliswaar langer de tijd gehad erover na te denken, maar de schoorsteen moet roken. Dit betekent vaak dat de werkloze zijn vraag naar een baan breed uitzet (lees: op heel veel vacatures gaat schrijven) in de hoop ERGENS aan de bak te komen.
Het grote verschil met een werkende is dat niet duidelijk wordt wat de werkloze echt motiveert om voor die specifieke baan te gaan.
Immers: hij / zij wil weer aan de slag. Een werkende heeft wat te verliezen (de huidige baan) en zal dus een meer weloverwogen keuze maken om voor die specifieke baan te gaan.
Overigens vind ik het ronduit belachelijk dat werklozen niet in procedures worden meegenomen.