In detacheringsland is het heel gebruikelijk dat er soms wel tot drie partijen zitten tussen een zzp-er of gedetacheerde medewerker en een uiteindelijke afnemer. Iedereen wil zijn “share of the pie”, waardoor de uiteindelijke ZZP-er met 60 Euro per uur (of nog minder) naar huis gaat en elke tussenhandelaar er zijn 10, 20 of 30% opzet en diezelfde persoon misschien wel voor een bedrag van 100 Euro per uur of nog wel meer aan de klant wordt gefactureerd. Gebeurt dat nou ook in Werving & Selectieland? Dacht het wel!Alleen is daar meestal niet de opdrachtgever het slachtoffer (in financiële zin dan). Vaak wordt ik door andere bureaus gebeld als ik een vacature heb gepost (bij mij altijd met naam opdrachtgever) of ze via mij ook kandidaten mogen leveren.
Vaak zitten daar ook weer detacheerders tussen, die zo hopen hun bankzitters kwijt te raken. Of nog erger, hun bankzitter via een deta-vastconstructie aanbieden zonder dat de stakker of stakkerin er zelf vanaf weet. Ouderwetse slavenhandel zeg maar.
Ook zijn het andere werving & selectiebureaus die wel een kandidaat voor me hebben als ik tot wel 50% van mijn fee aan hen wil geven (alsof het zo makkelijk was die opdracht exclusief binnen te halen).
De echt luie concullega’s kijken niet eens of er een geschikte vacature op mijn site staan en beiden gewoon een kandidaat aan die ze net gesproken hebben. Vervolgens mag ik het werk gaan doen – betrokkene introduceren en opvolgen bij meerdere relaties – en dan willen ze daar achteraf ook nog geld voor zien.
Ben benieuwd of recruiters aan opdrachtgeverzijde hier vanaf weten en wat ze daar van vinden. Ook ben ik erg benieuwd of sollicitanten en bankzitters weten dat ze op die manier “verhandeld” worden en wat ze daar van vinden.
Van mijn collega’s zou ik graag horen of ze dit zelf ook doen, wat voor afspraken ze dan maken en hoe ze er mee weg denken te komen. En misschien vind je er helemaal niks onoorbaars (schrijf je dat zo?) aan. Erg nieuwsgierig naar jullie input.
P.S.: Zelf werk ik samen met een tweetal vaste partners, die ik al jaren ken, waarmee ik vaste afspraken heb.
Bas Westland
says:@Allen: Excuses dat ik zo lang uit de lucht was. Klaarblijkelijk werkt de automatische mail naar de auteur niet meer op de nieuwe RM? (Marc???).
Goede nuanceringen allemaal. En Ali-Riza, nee heb geen spijt van onze samenwerking.
Ik zie een lijn in alle reactie’s. Transparantie is belangrijk (maar bedrijgt eventueel je business) en redelijkheid in de tariefstelling. Anderzijds is het een marktgegeven dat in een tijd van krapte de priis van het gewilde (een opdracht) omhoog gaat.
Ik denk dat je dit alleen moet doen met maximaal 1 tussenpartij en dat je moet zorgen dat je die goed kent en kunt vertrouwen.
Derk
says:Leuk verhaal. Herkenbaar ook.
Ikzelf werk nooit met dit soort constructies voor werving & selectie-opdrachten. Bij interim-aanvragen maken we incidenteel gebruik van een tweetal partners.
Wat mij vaak opvalt is dat het veel corporate recruiters én lijnmanagers niks uitmaakt waar de juiste kandidaat vandaan komt of via welke constructie, hoe dubieus deze ook in elkaar zit.
Ook kandidaten gaan geregeld met de meest bijzondere partijen in gesprek (ik zal geen namen noemen), zolang er maar passende vacatures zijn.
Ooit een verhaal gehoord van een kandidaat die via een bureau (alleen telefonische intake), een telefonisch interview met de opdrachtgever had (waar de naam nog steeds niet bekend van was) en na dat telefonische gesprek dus op tweede gesprek mocht komen…
Kandidaten die een beetje wanhopig zijn doen alles om aan een baan te komen.
Zolang opdrachgevers en kandidaten hierin mee gaan (uiteraard geldt het niet voor alle bedrijven en kandidaten gelukkig), zal dit ook blijven bestaan. Er zijn altijd mensen die snel geld willen verdienen…sterker nog, volgens mij bestaat er niemand die niet snel geld wil verdienen, toch?
Koen Roozen
says:@Mark,
Dat de meeste van de interimbureaus geen toegevoegde waarde hebben is natuurlijk onzin. Het simpele feit dat een bureau jou belt met een interimopdracht die jij zelf niet in beeld hebt, is volgens mij voldoende toegevoegde waarde. De hele wereld betaalt geld voor informatie. Als jij al de opdrachten die ze aanbrengen al kent dan heb je je zaken goed voor elkaar en hebben bureaus voor jou geen toegevoegde waarde.
Een veel interessantere discussie is wat een reële prijs voor die dienst is. Voor mij ligt die ergens tussen de 5 en 15% van het tarief. En, @Renee, eens 50 Euro is belachelijk.
Demiray
says:Bas, ik denk dat samenwerken met de toekomstige krapte alleen maar wenselijk is. Vooral kleine bureaus zullen moeten samenwerken om snel en effectief te kunnen reageren op vraag en aanbod. Dit omdat ze juist baat hebben bij netwerken en samenwerken en niet op kunnen tegen de grote jongens die flinke marketing en reclamebudgetten hebben.
Omdat ik juiste denk dat samenwerking essentieel is heb ik op LinkedIn een groep “Deel de Fee” (de naam geeft de kern van deze group weer) opgericht waarbij bureaus vacatures en profielen van kandidaten kunnen zetten. Een kandidaat blijft niet wachten tot hij door jou geplaatst wordt, die zal bij meer bureaus ingeschreven staan.
Er komen dagelijks honderden vacatures voorbij op de LinkedIn jobboards, die worden echt allemaal vervuld. Wel door samenwerking (met heldere afspraken en transparantie m.b.t. deze samenwerking richting kandidaat).
Demiray
says:Beste Bas,
Allereerst moet mij van het hart dat een freelancer of interimmer in mijn beleving 90% van het te factureren bedrag mag ontvangen. Het maximale wat ik verdien bij een freelance opdracht is nooit meer dan €10,00 (bij € 100,00 of meer en onder dit bedrag verdien ik meestal €5,00). Een vorm van binding.
Wat betreft werving & selectie denk ik dat bij goede afspraken en openheid richting kandidaat en opdrachtgever (meestal weet deze als het goed is dat je samenwerkt) het helemaal niet verkeerd is om samen te werken. In de huidige tijd is het moeilijker om de juiste kandidaat te vinden dan een vacature (al dan niet exclusief), ik geloof zelfs dat samenwerken sneller tot de juiste kandidaat zal leiden dan solistisch werven, ook de opdrachtgever zal snelheid waarderen.
Ik heb met een aantal collega bureaus afspraken over samenwerking waarbij de fee gedeeld wordt. Ook de kandidaat is op de hoogte van de samenwerking.
Bas, wij hebben eenmaal zaken gedaan (met resultaat), ik hoop niet dat ik als een cowboy ben overgekomen.
Rene Aarsman
says:Helaas heel herkenbaar. Een tijdje terug werd ik benaderd door een groot bureau, voor een stevige opdracht. Oegm kwam het uurtarief ter sprake, en daar kwamen we redelijk snel uit. De dag er op kreeg ik via de mail (!) van het bureau te horen dat ze een foutje hadden gemaakt, wat zij hadden geboden was hun tarief richting klant. Omdat hun marge er nog af moest werd mijn uurtarief bijna 50% minder.
Het moge duidelijk zijn dat ik hiermee niet akkoord gegaan ben. Ten eerste omdat het geboden tarief zelfs in deze moeilijke markt belachelijk laag was. Maar, belangrijker, omdat een marge van 50% totaal nergens op slaat. Meer dan 50 euro per uur aan een kandidaat verdienen, waar in feite alleen de acquisitie tegenover staat? Ridicuul.
Nou weet ik via via dat het bureau jarenlang in financiele nood heeft verkeerd, nu is overgenomen door een investeringmaatschappij, en dus op zeer korte termijn het grote geld moet gaan genereren. Schijnbaar over de rug van de opdrachtgever en opdrachtnemer heen.
Dat heet dan Schitterend Organiseren…
Mark
says:Er zitten hele grote verschillen tussen de honderden tussenbureau’s waar ik mee heb (samen)gewerkt. Waar sommigen hun fee op €5,-/u zetten, durven anderen rustig 6x zoveel te vragen. Er zijn bureau’s die elke keer weer de juiste kandidaat weten te vinden, waar anderen keer op keer de plank volledig misslaan.
Ik durf te stellen dat de meesten geen enkele toegevoegde waarde hebben en alleen werken voor ‘snel geld’. Wij geven ook aan dat wij alleen zaken willen doen wanneer wij de freelance-kandidaat zelf nog niet kennen (tenzij ze hebben gezocht op ons verzoek) of wanneer het hun eigen medewerker betreft (die wij in de freelancemarkt dus niet kunnen vinden).
Koen Roozen
says:@Bas,
Vanuit corporate zijde vind ik het geen probleem, als je als corporate recruiter maar heldere afspraken hebt met het bureau. Bij mij is dat:
* je (het bureau dus) hebt een kandidaat altijd persoonlijk gesproken voorafgaand aan introductie
* mismatches spreek ik jou op aan (je kan je niet verschuilen achter een aanleverancier)
En ja, ik weet welke van mijn leveranciers in een netwerkconstructie werken. Angezien ik bij InTraffic voor vaste banen werf, is bij ons de kandidaat altijd in de lead. Een bankzitter die mij aangeboden is en niet weet waarvoor hij bij mij komt of een parkeerplek zoekt omdat zijn bureau geen werk voor hem heeft? Ik heb het nog niet meegemaakt. Kwestie van de goede leveranciers selecteren denk ik.
Anders wordt het natuurlijk als het een deta-vast constructie wordt. Dan zou volgens mij ketenaansprakelijkheid wel een op kunnen spelen. Daar weet ik het fijne niet van, misschien iemand anders die deze blog leest wel?
Jorn
says:De detacheringsorganisatie waar ik recruiter ben zit zoveel mogelijk bij de eindklant, op die manier heb je zelf de regie in handen, kan je snel schakelen en worden de tarieven niet onnodig hoog voor de klant.
Het is zo makkelijk iemand voor de te leggen bij een tussenpartij en vervolgens, wat jij zegt Bas, alle vervolg activiteiten op andermans bordje te leggen, terwijl je er zelf nog je eigen (dikke) marge erop wil pakken. Anderzijds; als je ook daadwerkelijk de ideale kandidaat hebt wil je deze opdracht hem/haar niet onthouden. Teveel schakels is “not done”.
Wij bemiddelen onze kandidaten alleen deta-vast als zij hier ook voor open staan, hier wordt dus wel degelijk over in conclaaf gegaan (bij ons).