Er is een ongezond innige relatie tussen traditionele media en overheidsdiensten. Een angstaanjagend voorbeeld van de impact van deze relatie bleek gisteren in de VS bij de publicatie van de nieuwe werkloosheidsaanvragen. Dit cijfer heeft in het algemeen een zeer groot effect op het sentiment op de beurzen in de VS en Europa. Gisteren was hierop geen uitzondering. Het beter dan verwachte cijfer stuwde de beurskoers omhoog.

In Nederland berichtte Levien de Feijter in het FD over dit cijfer in een ‘artikel’ met de titel Wekelijkse steunaanvragen VS dalen harder dan verwacht. In zijn stukje doet De Feijter overigens niets anders dan het herkauwen van het persbericht van het Bureau of Labor Statistics (BLS) of een afgeleid stukje van AP. Overigens een praktijk die voor ‘kwaliteitskranten’ schering en inslag is. En waar ze ook in dit geval de plank grandioos misslaan. Iedere week weer.

Wat is er aan de hand? Twee dingen.

Een gokje
Allereerst is het cijfer van de werkloosheidsaanvragen over de afgelopen week boterzacht. De reden hiervoor is de feestdag Labor Day (afgelopen maandag), waardoor negen Amerikaanse staten niet tijdig in staat waren hun cijfers aan het Department of Labor (DoL) aan te leveren. Twee van de negen staten (Californie en Virginia) hebben zelf een schatting gemaakt, voor de overige zeven staten heeft de DoL een schatting gemaakt. De DoL heeft dus voor bijna 20% van het totaal aantal staten in de VS een educated guess gemaakt voor het aantal werkloosheidsaanvragen…

Met andere woorden, het gepubliceerde cijfer over de wekelijkse steunaanvragen is een guesstimate. Een gokje. Maar wel een gokje die ver onder het verwachte aantal lag, met als gevolg een jubelende beurs. En jubelende journalisten en ander volk dat te lui is om verder te kijken dan hun neus lang is.

Een structurele rekenfout
Had het BLS nou een perfect track record ten aanzien van de de cijfers over de werkloosheidsaanvragen, dan was een dergelijke guesstimate minder suspect. Maar niets blijkt minder waar. Het BLS onderschat structureel het aantal werkloosheidsaanvragen. Volgens Tyler Durden doet het BLS dat in meer dan 90% van de gevallen:

in a nutshell, 90%+ of the time the bureau has revised prior claims upward, meaning it consistently strives to create an optimistic picture at the moment, only to have it revised it to its true, uglier state a week later when nobody cares

Oftewel, het BLS lijkt de cijfers te manipuleren door een relatief optimistische eerste schatting te publiceren om deze achteraf te corrigeren. Maar tegen die tijd is er alweer een nieuw cijfer waar iedereen zich op focust. Ergo, er is nauwelijk aandacht voor deze vorm van staatsmanipulatie.

Bloomberg heeft deze structurele inschattingsfout ook nog eens in beeld gebracht:

Een doodse stilte
Het is bijzonder dat onze kwaliteitskranten en de journalisten die daar werken volstrekt ignorant zijn van dit feit, of nog erger; het wel weten maar niet publiceren. Het eerste is stupiditeit, het tweede is nalatigheid. Met deze collectief selectieve berichtgeving gaat de beurs in de richting die voor de overheid een zeer wenselijke is: omhoog. Maar die richting wordt ingegeven door aantoonbaar onjuiste informatie.

Ik vind dit een schokkend gegeven, maar het is een gegeven dat blijmoedig door eenieder wordt genegeerd. En daarmee niet lijkt te bestaan. Totdat we allemaal ‘verrast’ zijn door onverwacht tegenvallende resultaten. Dat is namelijk het moment dat de waarheid de leugen inhaalt; het moment dat er teveel tegenvallende resultaten zijn. Waardoor zelfs bovenstaande tactieken onvoldoende zijn om de zaak nog op te poetsen.