Onze arbeidsmarkt is een speelbal op de golven van de wereldeconomie. Als service-, handels- en doorvoerland zijn ontwikkelingen die all over the world plaatsvinden van grote invloed op de gezondheid van onze arbeidsmarkt. Maar soms gebeuren die ontwikkelingen veel dichterbij; in ons fantastische, eigen Europa. En hadden we de naderende ramp kunnen afwenden als we maar niet aan het stuur in slaap waren gevallen.

De katalysator lijkt het fraaie Griekenland, waar ons calvinistische Memento mori geen enkele betekenis heeft. Nee, hier is de arbeidsethos er een van Carpe diem waarbij sinds de invoering van de Euro die dag door de Grieken vooral uit de buitenlandse ruif wordt geplukt.

Griekenland is namelijk failliet. Maar Griekenland is onderdeel van Euroland, dus Griekenland kan en mag niet failliet gaan. Vinden althans de andere Eurolanden. Daarom is er een bailout geregeld van EUR 750 miljard om Griekenland in leven te houden. Griekenland is overigens al jaren failliet, maar dankzij creatief boekhouden (lang leve Goldman Sachs…) en een slapende waakhond in Brussel kon dit Griekse drama keurig verborgen blijven. Tot de komst van een nieuwe regering die besloot om schoon schip te maken. De rest is bekend, voor wie het nieuws wenst te volgen althans…

Deze ontwikkeling roept natuurlijk de logische vraag op: als Griekenland hier zo makkelijk mee weg kon komen, is dat land de enige die zich ongegeneerd aan de Europese ruif tegoed heeft gedaan? Nee, waarschijnlijk niet. Dat is de reden waarom over de Club Med of PIIGS landen wordt gesproken als we het hebben over problematische Eurolanden. En die landen hebben een zeer directe impact op onze arbeidsmarkt. Want ten koste van alles zal Euroland haar eigen munt (zo lang mogelijk) in stand houden. Ook als daarvoor honderden miljarden Euro’s in een zwart gat moeten worden gepompt. Waarbij overigens een aanzienlijk deel via het IMF uit de VS wordt gehaald. Krijgen we toch nog enige compensatie voor de financiele crisis, maar dat terzijde…

En dit smijten van goed geld naar slecht geld heeft een grote impact op onze arbeidsmarkt. Want het door onze regering weggegooide geld moet ergens terug worden gehaald. Voor iedereen die een inkomen verdient is ondertussen duidelijk dat hij of zij als welwillende donor zal worden gezien; hier is een codicil ineens niet nodig. Al dat afgetapte geld heeft natuurlijk weer gevolgen heeft voor onze koopkracht. Afijn, de rest moge duidelijk zijn. En dit gebeurt niet alleen in Nederland, maar in alle Eurolanden. Een fraaie situatie…

De onderzoeksinstituten die ons land rijk is, zoals het CPB, nemen dergelijke ontwikkelingen niet of onvoldoende mee in hun modellen. En omdat het niet goed in het model past, bestaat het probleem niet. Ergo, er is een collectief negeren van het probleem, tot we met onze ogen dicht tegen een enorme muur aanlopen. Om vervolgens onze verbazing uit te spreken en bij hoog en laag bezweren wat een volstrekt onverwachte ontwikkeling dit toch weer is.

Voor goedgelovige zielen die denken dat het met Griekenland allemaal wel mee zal vallen heb ik nog een bijzonder aardig artikel. Het is even zitten en doorbijten, maar ik garandeer een beter zicht op de problematiek die Euroland rijk is. En bedenk vervolgens dat Griekenland niet het enige land met problemen is… Er zijn er meer. Waarbij het mij overigens zou verbazen als het zich beperkt tot de PIIGS landen. Maar dat is een heel ander verhaal.