Vaak verbazen mensen zich over het feit dat ik schrijf voor RecruitmentMatters. Immers de mensen die mij kennen weten dat ik doorgaans een leuke en vrolijke jongen ben. De vraag die ik dan ook vaak krijg is, waarom ik voor de meest zure blogger schrijf van recruitment Nederland.
De heerschap van Rectec, who’s name shall not be named, is nog een leuke enthousiaste man in vergelijking met de heer Drees, zegt men dan. Ik ken die hele jongen niet dus zal nooit over hem oordelen of zijn naam noemen.
Echter over de heer Drees kan ik wel mijn hartje luchten. Helaas gaat dit vaak over twitter. Ik ben op twitter, volgers kwijt geraakt door de eeuwige strijd tussen mijzelf en de heer Drees.
Hij refereert steevast aan mijn immense waterhoofd en ik geregeld aan zijn kalende Aai(vlees)pet. Zelfs mijn dorpsgenoot de heer Hoogervorst, volgt mij niet meer vanwege de eeuwige tirade van de heer Drees over mijn iets groot uitgevallen hoofd. Inderdaad heb ik een groot hoofd. Mijn moeder zei inderdaad vroeger tegen mij als ik boodschappen moest doen; “Nee je hebt geen tasje nodig, gooi het maar in je petje”. Uiteraard hou ik mezelf voor, dat mijn enorme intellect ook de ruimte nodig heeft.
De vraag is uiteraard waarom is de heer Drees dan zo zuur. Ik denk zelf dat ik het antwoord heb. Vandaag las ik op Frank Watching https://bit.ly/byH06z dat het blad Linda een iPhone app heeft ontwikkeld, die je complimentjes geeft. Een derde van de Nederlanders krijgt niet genoeg complimentjes. Als mensen nooit complimentjes krijgen worden ze zuur. Ik denk dat dit dus ook het geval is bij de heer Drees.
Elke keer als ik ook maar iets liefs over hem op twitter zet, krijg ik direct een sneer terug. Je vervuilt mijn tijdlijn etc, twittert mijn fijne vriend dan weer. Nu heb ik geen verstand van iPhone apps ontwikkelen. Echter wilde wel een actie op gang zetten. Stuur @marcdrees een lief bericht, waarin jij hem complimenteert. Je hoeft niet direct te zeggen : I LOVE MARC DREES.
Een voorbeeld kan zijn “Wat dans je licht” of “Wat zit je haar leuk” gewoon iets liefs en sensitief. Wie weet neemt dan de zuurgraad van zijn blogjes ook wel af. Ik durf het wel te zeggen, immers ik zie mijzelf als de zoon die hij nooit heeft gehad, maar wel wilde hebben. Dus Marc vanuit hier zeg ik “MARC I LOVE YOU, OUWE ZUURPRUIM”
Greetz
@martijnrecruit
Edwin
says:Het grappige is wel dat als je in google zoekt op ‘zuurblogger’ er 5 hits zijn voor Marc Drees bij de eerste 6 zoekresultaten.
Peter
says:Heerlijk om de dag met zoveel humor te starten.
@Marc: Gelijk zuurdesembrood, zou ik ook jou node missen…
Chris Stapper
says:Mensen moeten Marc gewoon in het echt leren kennen.:)
Marc Drees
says:Kijk, van zo’n posting smelt mijn hart natuurlijk meteen. In een huis vol vrouwen is de kans op complimentjes zeer gering. Als je tenminste, zoals ik, geen boor kan hanteren zonder een stuk muur naar beneden te laten donderen. Dus ik kom inderdaad chronisch complimentjes tekort…
Martijn kent mij ook in de echte wereld; waar ik overigens nog steeds geen haar heb en zeker niet licht kan dansen. Sterker nog, met een dubbele hernia, een immobiele grote teen en een miniscuul overgewicht is dansen (godzijdank) volstrekt onmogelijk. Complimentjes over dergelijke onderwerpen zijn dan ook volstrekt ongepast.
Maar goed, Martijn weet ondertussen al langere tijd wat voor sympathieke en warme persoonlijkheid ik in het echt ben. Het feit dat hij daar nog niet voor durft uit te komen is voor mij een raadsel, maar mogelijk dat enkele van mijn vrienden uit het voormalige Joegoslavie hier met zachte dwang iets aan kunnen veranderen.
Het feit dat ik grapjes maak over het daadwerkelijk kolossale hoofd van Martijn is slechts onschuldig vermaak. Daarbij vermoed ik dat hij stiekem wil dat ik hem op deze manier ‘beledig’. Mogelijk dat hij in zijn jeugd teveel in de watten is gelegd waardoor hij op zoek is naar een rechtvaardige, vaderlijke hand. Die ik hem natuurlijk met alle plezier wens te geven, tenslotte ben ik de kwaadste niet. Integendeel…