Zoals jullie wellicht weten en zoals ik vaak genoeg roep, loop ik al jaren mee in het recruitment vak. Over de jaren heen heb ik heel veel corporate recruiters zien komen en zien gaan. Er is echter in mijn leven één corporate recruiter die altijd een rots in de branding zal zijn. Daarnaast één van de weinig corporate recruiters waar ik diep respect voor heb. Ik zal dit nooit openlijk bekennen, mijn respect voor hem neigt namelijk bijna tegen heren liefde aan.
Gisteren kwam het nieuws bij mij dat Lex Beijersbergen, het recruitment vak gaat verlaten. Nu denken velen van jullie, “who the fuck” is Lex Beijersbergen. Zelf noem ik hem al jaren de George Clooney van het recruitment vak. Zijn grijze lokken en zijn mondaine uitstraling en zijn aura van kennis en vakbekwaamheid, hebben hiervoor gezorgd. Lex is momenteel Recruitment manager bij KPMG. Ik vroeg hem ook direct wat ga je doen, wordt jij investment portfolio manager ? Dat doen namelijk andere corporate recruitment baasjes bij die grote accountants kantoren. Nee Lex, gaat iets heel anders doen, iets met reclame of zo.
Lex is mijn inziens één van de eerste corporate recruiters in Nederland die een actieve rol speelde in het recruitment vak, een vak te maken. Hij was jaren lang o.a. de Henk Jan Smits van de recruitment wereld doordat hij in de jury zat van “Recruiter van het Jaar award”van recruiters united zat.
Ik heb een bijzondere band met Lex. Ik ken Lex al jaren, toen ik nog een, naar clearasil ruikende, account manager was bij een cv schuif bureau, werkte Lex als recruitment manager bij Syntgera. ( Voor de jonkies onder jullie, Syntegra, was vroeger op IT gebied de Shizzle ).
Wat Deloitte nu is, was Syntegra toen. Zij wonnen prijzen, ze kwamen veel in de media en menig organisatie was jaloers op het recruitment proces van Syntegra. Dit was nog in de tijd dat vacatures in print waren en de CV’s per fax werden aangeboden. Niks SEO, Twitter en Monster. Dit was de tijd van kaartenbakken, print en heel veel bellen. Toen boten nog van hout waren en mannen van staal. Lex had wel een top team om zich heen met hele leuke professionele recruiters. Mensen zoals Ostar, Danielle en Ramon, mensen waar ik op later tijdstip allemaal mee heb samen gewerkt. Neemt niet weg dat Lex wel de drijvende kracht was, achter het team.
Jullie denken nu, wat een slijm verhaal van die Smit, richting een klant van hem. Het bijzondere is, Lex, is nooit een klant van mij geweest. Ik heb jaren lang gedacht dat Lex mij zag als zijn licht mongoloïde neefje, zo’n neefje dat je liever negeert. Dat hij zich eigenlijk schaamde dat hij mij kende. Uiteraard heb ik hem daar vaak genoeg reden voor gegeven. Bijvoorbeeld op de stand van zijn huidige werkgever, KPMG, op de nationale carrière beurs aan een beginnende campus recruiterinnetje vragen of Sexy Lexy ook aanwezig was. Hem genante e-mails gestuurd en elk jaar minimaal wel voor één event uitgenodigd waar hij vervolgens nooit tijd voor had. Wij hebben al jaren geleden besloten dat wij elkaar gewoon van een afstandje leuker vonden.
Lex is niet iemand die er alles aan doet om zich te profileren als corporate recruiter. Die tijd heeft hij gehad. Het is iemand die zich vooral onderscheid door achter de schermen te acteren. Een fijne vent met een goede visie op het recruitment vak, ik vind het dan ook jammer dat hij het vak verlaat. Ik wil hier de gelegenheid nemen, om Lex te bedanken voor jarenlang een voorbeeld te zijn voor mij en voor anderen.
Adieu Lex, het ga je goed
@martijnrecruit