Over Succesvol Werven 2011 hoef ík niet veel meer te bloggen, want Marc Drees heeft bliksemsnel het gras voor mijn voeten weggemaaid. Toch wil ik nog wel even mijn gevoel over Succesvol Werven 2011 delen. De verhalen van Sirona Consulting en Coosto spraken mij persoonlijk het meeste aan.
Coosto, van hunten naar contact en engagement
Toine Verheul, die met zijn demonstratie van het social monitoring pakket Coosto liet zien wat mensen op sociale netwerken over bepaalde organisaties of andere onderwerpen zeggen. Voor ons bij Maximum geen nieuws omdat we dagelijks met Coosto werken, maar de functionaliteit om op profielen (of beter gezegd: bio’s) van mensen te zoeken, greep beslist mijn aandacht.
Dit betekent dat je dus in de toekomst steeds beter sociale netwerken kunt afspeuren naar bijvoorbeeld IT-ers of mensen die in de zorg werken. En als je de doelgroep, of beter gezegd personen uit de doelgroep weet te vinden, kun je 1-op-1 met elkaar communiceren. Een recruiter die met z’n tijd meegaat, heeft straks zelfs voor de meest exotische vacature geen headhunter meer nodig maar speurt nog meer dan nu de (sociale) netwerken af om vervolgens in contact te komen met potentiële kandidaten. En met in contact komen bedoel ik natuurlijk niet dat je direct een vacature op iemand afvuurt.
Facebook of records
Maar ook het verhaal van Andy Headworth over het recruiten via Facebook vond ik interessant. Met een aantal eenvoudige voorbeelden (ben ik van) liet hij zien wat er op dit moment op Facebook gebeurt. Het inzetten van Facebook binnen een arbeidsmarktcommunicatiestrategie is nog helemaal niet zo gebruikelijk. Bij Maximum hebben we er goede en minder goede ervaringen mee. Ik wrijf in mijn handen als ik denk aan de mogelijkheden van het gebruik van Facebook ten behoeve van arbeidsmarktcommunicatie. Op dit moment komt Facebook heel af en toe voor in het media- en middelenplan van een arbeidsmarktcommunicatiestrategie. Maar met de extreem groeiende populariteit van Facebook voorzie ik dat Facebook een hele grote rol gaat spelen in arbeidsmarktcommunicatie. En dan niet zo zeer voor het plaatsen van vacatures. Dat is zo makkelijk dat het door doelgroepen doorgaans onopgemerkt zal blijven. Nee, juist voor employer branding en het aangaan van langdurige en ‘echte’ relaties met de geïnteresseerden. Dit wordt record breaking.
Was arbeidsmarktcommunicatie geen mensenwerk?
Wat mij echter ook opviel aan deze dag, is dat er zo veel werd gepraat over ’tooling’ (jobboards, textkernel, Hireserve WCC, Social Referral). Begrijp me niet verkeerd. Wij bij Maximum zijn gek van techniek en ik voorop. Maar bij arbeidsmarktcommunicatie en werving gaat het nog steeds om mensen. En met alle tooling die ontwikkeld wordt, lijkt het soms alsof het helemaal niet meer om mensen draait. HR-afdelingen hebben graag grip op de zaak. Begrijpelijk natuurlijk. Maar al die ’tooling, kan nooit in de plaats komen te staan van het contact met potentiële nieuwe medewerkers! De technologie maakt het niet makkelijker, maar beter. Dat is een groot verschil.
Gelukkig zorgde Ben Tiggelaar ervoor dat ik met een grote glimlach de zaal uitliep. De cocktail van fragmenten van Monty Python, psychologie en de mate van ‘geluk’ op het werk (zeer belangrijk!) deed me even bijkomen van de vele tooling-georiënteerde verhalen.