Tijdens de Internet bubble en het daarop volgende uiteenspatten van die bubble werkte ik in de VS op een steenworp afstand van Silicon Valley. Een bizarre maar buitengewoon opwindende tijd waarin ik vooral ontdekte hoe ongelofelijk goed Amerikanen zijn in marketing. En hoe ongelofelijk slecht in het nakomen van marketing beloftes. Waar overigens niemand een wenkbrauw over optrok. Interesting…
Amerikanen zijn ook nu nog bijzonder goed in marketing. En nog altijd bizar slecht in het nakomen van die marketing beloftes. Waarmee de lemmingen binnen en buiten het land nog altijd denken dat het met de Amerikaanse economie, het bedrijfsleven, de beroepsbevolking en de American dream best wel lekker gaat. Terwijl juist het tegendeel waar is. Dat is bijzonder knap. En bijzonder destructief…
Volgens officiele bronnen eindigde de recessie in de VS medio 2009. Dat is bijzonder fijn, alleen verkeert de arbeidsmarkt nog altijd in de ijstijd die in de loop van 2007 begon en nog altijd volstrekt rampzalig te noemen is:
Calculated Risk: Percentage baanverlies in recessies sinds de Tweede Wereldoorlog
Ten opzichte van alle voorgaande periodes waarin er sprake was van baanverlies is de huidige periode in termen van duur en impact volstrekt onvergelijkbaar. En gezien het tempo waarin het ‘herstel’ optreedt (banen bij McDonalds?) duurt het nog jaren voordat er sprake is van een terugkeer naar het nulpunt. En dat is uitsluitend mogelijk als je aanneemt dat er in de tussentijd geen volgende recessie optreedt. Wat natuurlijk volstrekt onrealistisch is.
Volgens de marketeers in Washington is de werkloosheid in de VS op een hoge, maar niet schokkend hoge, 9% aanbeland. Waarbij ze zichzelf op de borst en elkaar op de schouders slaan vanwege het ongekende succes van al hun maatregelen. Tenslotte was de recessie een ongekend zware en diepe, dus het mag hen niet worden aangerekend dat de werkloosheid nog niet verder is gedaald. Toch?
Gek genoeg zal de gemiddelde Amerikaan, als hij/zij zichzelf tenminste van de TV kunnen wegrukken, een heel ander gevoel hebben. En hoewel die recessie medio 2009 zou zijn geeindigd laat het voedselbonnen programma een totaal ander beeld zien:
SNAP: Aantal personen dat gebruik maakt van voedselbonnen programma, oktober 2007 – maart 2011
Toen de recessie eindigde stond de participatie op 11,3%; op dit moment (maart 2011) staat de participatie op 14,4%. Inderdaad, 14,4% van alle Amerikanen kan op dit moment slechts overleven dankzij het Supplement Nutrition Assistance Program (SNAP). En hun aantal groeit nog altijd door. Twee jaar na het einde van de recessie…
Ondanks deze werkelijk gruwelijke situatie in combinatie met de dalende arbeidsparticipatie, de ongekende schuldenlast van de VS en een in werkelijkheid veel hogere ‘verborgen’ werkloosheid (vergelijkbaar met Spanje); blijft het land in staat om de illusie van een wereldmacht te continueren. Amerikanen zijn daadwerkelijk fantastische marketeers. En verder is het land zo godsgruwelijk failliet dat het wachten is op de onvermijdelijke straw that will break the camel’s back.
Mogelijk zijn de werkgelegenheidscijfers die aanstaande vrijdag worden gepubliceerd het spreekwoordelijke strooitje. Maar ik denk het niet… Het Bureau of Labor Statistics (BLS maar in de volksmond al BS gedoopt) zal onder leiding van de marketeers in het Witte Huis weer haar uitsterste best doen om de cijfers maximaal te manipuleren. Hoewel het cijfers onvermijdelijk slecht zal zijn is er vast weer een volstrekt debiele verklaring te vinden. Waar de lemmingen collectief genoegen mee nemen. Tenslotte is er een leuke show op TV..