Vandaag struikelde ik bij toeval over een Belgische site waar ik de naam maar niet van zal noemen. Het gaat overigens om een werving- en selectiebureau. Maar als je naar het sollicitatieproces kijkt, zou je dat niet zeggen. Tenzij Belgische werkzoekers totaal andere mensen zijn dan Nederlandse werkzoekers.
Onder de vacatures op de site van deze intermediair tref je het volgende aan:
Whoehaha! Online solliciteren kost in de korte variant 15 minuten en in de uitgebreide variant maar liefst 30 minuten. Dit moet ik zien!
Als ik op de knop Starten klik, krijg ik het volgende te zien:
Jawel, Ik ben nieuw (?) dus klik ik op de knop Ik ben nieuw > hier aanmelden. Waarna ik een veel te groot aantal gegevens moet invullen om me te registreren:
Natuurlijk wens ik helemaal geen member te worden, maar de enige manier om te solliciteren bij deze site is door me te registreren. en daarvoor moet ik dus al allerlei persoonlijke informatie invullen die natuurlijk ook in mijn CV staat, maar daar heeft deze Belgische intermediair duidelijk maling aan. Waarom zelf een inspanning leveren als je ook de werkzoeker zich uit de naad kan laten werken?
Afijn, nadat ik overbodig veel velden heb ingevuld en vervolgens op de knop Registreer geklikt, krijg ik dit te zien:
Jawel, kort solliciteren omvat acht stappen! Het staat er echt. Nou heb ik ooit eens gehoord dat voor iedere extra pagina van een online invulformulier het dropoff percentage 30% bedraagt. Ik heb geen idee of dit klopt en of een dergelijk percentage ook van toepassing is voor een online sollicitatieformulier. Maar als het percentage zou kloppen datn hou je met 8 pagina’s slechts 8% van de mensen over die het sollicitatieproces zijn begonnen. Dat zou een ferme verspilling van potentieel interessante kandidaten betekenen…
En wat te denken van de volgende opmerking:
UW CV IS UW VISITE KAARTJE ! NEEM DUS EVEN DE TIJD !
Waar heeft deze intermediair de laatste jaren doorgebracht? Is zij onbekend met het feit dat de nodige werkzoekers tegenwoordig een LinkedIn profiel hebben wat uitstekend als CV dienst kan doen? En dat ook zonder een LinkedIn profiel vrijwel iedere werkzoeker een digitaal CV heeft waar bijzonder veel van de gevraagde informatie beschikbaar is en waar de werkzoeker ongetwijfeld al even de tijd voor heeft genomen?
Zijn Belgenmoppen dan toch waar en zijn Belgen (of althans Belgische intermediairs, of misschien slechts alleen deze Belgische intermediair) volstrekt hersenloos?
De uitgebreide sollicitatie-ervaring is overigens nog veel leuker:
Jawel, 12 stappen. Hoe verzin je het? Volgens hetzelfde dropoff percentage zou het aantal respondenten die het tot en met pagina 12 schoppen zijn gedaald tot 2%…
Het feit dat deze intermediair bestaat doet vermoeden dat er daadwerkelijk werkzoekers zijn die bovenstaande martelgang doorlopen. Waarbij ik me afvraag hoeveel (met name goede) kandidaten spontaan afhaken bij het zien van de vermijdbare inspanning die geleverd moet worden om op een vacature bij deze intermediair te reageren. Uiteindelijk zullen alleen sollicitanten met frontale lobotomie het sollicitatieproces afronden. Simpelweg omdat ze geen eigen wil hebben. Want ieder normaal mens begint hier niet aan.
Ik heb wel hartelijk moeten lachen om deze gruwelijke uitwas in online recruitmentland. Ik hoop oprecht dat het om een zeer zeldzame uitzondering gaat. En dat de partij zichzelf herkent naar aanleiding van de screenshots en als de wiedeweerga een fatsoenlijke sollicitatie-ervaring aan haar bezoekers gaat bieden.
Bas van de Haterd
says:Is het niet ook een eenvoudig geval van werkloosheid? Als die hoger is, en dat is hij in België, dan is men bereid meer te accepteren. In Nederland zitten we al jaren met een krapte, een krapte die in België nooit die vormen heeft aangenomen, waardoor er een aantal partijen zich fatsoenlijk naar kandidaten zijn gaan gedragen en ineens wat wij ‘normaal’ nomen is ingevoerd. Dus wij storen ons nu aan dit soort respectloosheid naar kandidaten. Echter, als je niet anders weet, niet anders gewend bent, tja, wat maakt het dan uit. Ze zijn niet erger dan de rest en je kan toch nergens heen. Dat gevoel bekruipt mij altijd bij deze zaken in andere landen.
Ik hoorde recent ook Spanje, met 20% werkloosheid, 40%+ jeugdwerkloosheid, daar zijn alle online inschrijfformulieren gericht op selectie. Daar worden veel drempels opgeworpen. Of je daarmee slim bezig bent is twee, maar het kan, want men is desperaat.
Liesbet
says:Wel als Belg heb ik menig sollicitatieproces doorlopen en zelf als uitzendconsulent gewerkt, ik met grote spijt medelen dat dit bij ongeveer 50% van de Belgische bedrijven de normale gang van zaken is. Marc als je even de echte BE jobboards gaat inspecteren zul je ook met een lange klaaglijst terugkomen.
Waar het probleem hier zit is dat de Belgische recruitmentsector nog helemaal niet gehoord heeft van ATS’en, parsingtools en multiposters etc Dit is sinds een jaar of 2 in de opmars maar heel langzaam.
Belgen willen heel eigenwijs deze lange sollicitatieformulieren blijven hanteren omdat ze er ten stelligste in geloven dat dit de beste manier is om admin te vermijden.
De grootste klacht die ik als software sales natuurlijk wel krijg is dat hun kandidaten te stom zijn om de formulieren in te vullen.
Dan moet ik mijn mond houden en vriendelijk glimlachen, ja natuurlijk zijn het uw kandidaten die dom zijn en geen geduld hebben …
Marc Drees
says:Zijn Belgische werkzoekers werkelijk anders dan Nederlandse werkzoekers of zijn het slechts de werkgevers en intermediairs die anders zijn? In dat laatste geval benijd ik de Belgische werkzoeker niet…
Liesbet
says:@Marc, oh komaan we weten nu toch allemaal al dat de cultuur van de Vlamingen (vrij gelijk aan die van de Walen, geloof het of niet) maar heel verschillend dan de Nederlandse is.
Dit geldt zeker op werkgebied, de atmossfeer is zo anders! Zeg nooit nooit, maar ik zie mij niet meer voor een “echt” Belgisch bedrijf werken.
De bediende aan het onthaal heeft over het algemeen nog een grotere dunk van zichzelf dan de directeur en dat is niet overdreven. Als je ooit al eens binnengewandelt bent bij een medio tot groot bedrijf in Belgie moet je toch meteen de gastvrijheid van jullie Nederlanders gemist hebben.
We maken er allemaal een grapje van, Nederlanders zijn luid, rechtuit,… ik persoonlijk vind dat jullie vrolijke en gastvrije mensen zijn. Ik zal maar doen alsof ik niet weet wat ze over ons zeggen 😉
En hier hou ik het bij, genoeg over mijn geboorteland gezeikt nu!
Marc Drees
says:De Vlaming is voor mij eerst en vooral een noeste fietser natuurlijk, maar daarnaast is de gemiddelde Vlaming een mens die net als de gemiddelde Nederlander niet blij wordt om dezelfde dingen bij herhaling te doen. Dus zal de gemiddelde Vlaming bij het zien van een dergelijk sollicitatieformulier dezelfde instinctieve reactie hebben als de gemiddelde Nederlander: WTF?
Dat hij/zij vervolgens het formulier mogelijkerwijs invult is meer het schikken in het noodlot dan iets anders. Ook de gemiddelde Vlaming zal zich in het achterhoofd afvragen waarom dit niet een stuk makkelijker en vriendelijker en sneller en misschien zelfs prettiger zou kunnen.
Waarmee het probleem ligt waar het thuishoort, bij het bedrijf / de intermediair. Die zich, zoals in bovenstaand voorbeeld, blijkbaar niet kan verplaatsen in de positie van de werkzoeker. Een positie waarin iedere medewerker bij dat bedrijf op enig moment tijdens zijn/haar carriere zich heeft bevonden. Wat is een selectief geheugen toch een droevig ding…
En verder zal ik een land die mij de Vlaamse friet en de Ardennen (voor mountain biken natuurlijk, waarvoor anders) heeft geschonken natuurlijk nooit afvallen. Al was het alleen al omdat we toch eens Vlaanderen dienen te annexeren.
Dino Dzankovic
says:1-1-1997? Dat verklaart een heleboel 🙂
Laten we, voor belgie, inderdaad hopen dat dit slechts een uitzondering is!
Marieke Drees
says:Dit lijkt een grap
Marc Drees
says:Dat zou fijn zijn, maar het is geen grap. Hoewel, het kan doorgaan voor een Belgenmop…