Inderdaad, een interessant contrapunt in een wereld waar de passieve kandidaat in het algemeen als de heilige graal wordt gezien. Maar het punt is simpel en elegant; een actieve kandidaat heeft uit zichzelf interesse getoond in een vacature en daarmee impliciet in het achterliggende bedrijf. Waarmee zonder enige moeite de belangrijkste horde is genomen; het ‘verleiden’ van een werkzoeker tot interesse in bedrijf en vacature. Wat bij een passieve kandidaat geen vanzelfsprekendheid is, tenslotte heeft in dit geval de recruiter het initiatief genomen.

Een recruiter dient bij een actieve kandidaat wel te bepalen dat de keuze (vooral) is gebaseerd op satisfiers in de nieuwe uitdaging en niet op dissatisfiers in de bestaande werksituatie. En verder is een actieve kandidaat zelden actief middels één sollicitatie, dus prompte actie is aanbevolen. Maar als aan deze twee voorwaarden wordt voldaan, kan een actieve kandidaat weleens een betere keuze blijken. Of niet?

Met dank aan Yvette van der Vliet (YER)