Het Bureau of Labor Statistics (BLS) van de VS heeft wederom een konijn uit de hoge hoed getrokken. Een nulgroei van het aantal banen (en het ‘fraaie’ groeicijfer van juli werd met ruim 30.000 naar beneden bijgesteld. Dat groeicijfer was vorige maand aanleiding voor een fikse beursopleving, maar naar nu blijkt een vette leugen. Alweer…. Gelukkig heeft iedereen de spanningsboog van een fruitvlieg).  Een nulgroei is heel slecht, maar op wonderbaarlijke wijze bleef de werkloosheid onveranderd op 9,1%. En dat ondanks een hogere arbeidsparticipatie. Ongeloofwaardig, maar alles kan in de ‘greatest democracy on earth’. Zelfs cijfers die de zwaartekracht trotseren..

Natuurlijk was daar ook nog de bekende Birth/Death correctie, die voor de afgelopen maand 87.000 banen uit de dikke duim zoog. Inderdaad, zonder deze correctiefactor was het aantal banen in de VS dus gekrompen… Maar dat is politiek helemaal onwenselijk. Dus komt het cijfer precies op nul uit. Applaus…

Ondanks al die dramatische nieuws heb ik me een derde hernia gelachen toen ik vanochtend het FD las, waar een (gelukkig naamloze) redacteur de volgende redenen gaf voor de slechte situatie van de Amerikaanse arbeidsmarkt:

De zorgen over de Europese schuldencrisis, de verlaging van de kredietstatus van de Verenigde Staten door S&P en de val op de aandelenmarkten zijn de Amerikaanse arbeidsmarkt teveel geworden.

Come again?