In de gesprekken die ik met kandidaten voer is de motivatie voor een bepaalde werkgever voor mij het belangrijkste onderwerp. De inhoud van de functie is eigen niet zo spannend. De werkelijke motivatie van een kandidaat om te kiezen voor een andere werkgever enerzijds en het behalen van resultaten anderzijds, is cruciaal voor een duurzaam resultaat. Hierin heb ik gemerkt dat voor sales mensen materiële aspecten over het algemeen goede prikkels zijn om te kiezen voor een werkgever.
Stel: je hebt twee dezelfde soort functies met hetzelfde salaris. De ene werkgever geeft je er alleen een BMW 3 serie bij (met minimale bijtelling) en de andere werkgever een persoonlijk opleidingsbudget van 4000,- voor het eerste jaar. Voor welke werkgever wordt er dan gekozen? Grappig genoeg is het voor velen geen gelijkwaardige keuze en wordt er door de meesten (vooral heren) gekozen voor de BMW 3 serie. Waarom? Omdat het tastbaar is, omdat ze direct zien wat het hen oplevert en ze hoeven er niets extra’s voor te doen. Bij een opleidingsbudget zijn er nog legio aan mogelijkheden en zal er ook gestudeerd moeten worden om er profijt van te hebben (uit onderzoek blijkt dat een legio aan keuze mogelijkheden voor veel mensen meer verwarring dan luxe brengt). Echter, in de gesprekken die ik voor de aanbieding van de klant met ze heb, geven ze heel duidelijk te kennen dat persoonlijke ontwikkeling echt heel belangrijk voor ze is. Hoe belangrijk vraag ik mij dan af. Zijn er nog wel kandidaten die hun maximale potentieel willen benutten? Of doen we gewoon wat we al kunnen en vinden we de toeters en bellen rondom de functie misschien wel interessanter? Het is een vraag die mij persoonlijk enorm bezig houdt. Vaak is het geen onwil, geen bewuste verloochening van henzelf of de recruiter maar meer een verlangen dat niet overeenkomt met de werkelijkheid. Ze vinden het lastig om te ontdekken wat het hen werkelijk oplevert om een bepaalde opleiding te volgen. Puur persoonlijke groei, in de flow komen omdat je je hersenpan weer laat kraken is niet genoeg. In theorie klinkt het zo mooi: ‘ ik wil het maximale uit mezelf halen en zal mij altijd door opleidingen en cursussen blijven ontwikkelen’. Maarrrrr, als het moment suprême daar is worden alle ambities overboord gegooid en springen ze met z’n allen in het glimmende stuk blik.
Uiteraard generaliseer ik enorm om mijn punt duidelijk te maken en zie ik gelukkig ook een hoop mensen om mij heen die wel bereid zijn de verantwoordelijkheid te nemen voor het bereiken van hun eigen doel. Zeker bij ondernemend Nederland is dit bewustzijn sterker. De theorie en de praktijk zijn vaak gelijk (de verwachting komt overeen met de werkelijkheid) en men weet dat het gras bij de buren vooral groener is omdat het goed onderhouden wordt. Mesten, maaien, bevochtigen…..dat alles is er nodig om het zo te krijgen. Waar ik nu dus echt benieuwd naar ben is of het sales of mens eigen is dat een concrete beloning (tastbaar, je ziet gelijk wat je eraan hebt en je hoeft er geen effort meer in te steken) meer aantrekkelijk is dan een persoonlijke ontwikkeling in de vorm van opleidingen of cursussen. Welke ervaringen hebben anderen hiermee? En wat zijn de tips die jullie (lezers) werkgevers hierin willen geven?
In mijn vak blijft het mijn uitdaging om de echte motivatie van werknemers te achterhalen. Enerzijds om hen te begeleiden naar de job die ze het liefste willen, verwachtingen zijn gelijk aan de praktijk en ten tweede dat ze ook succesvol worden. Want die verantwoordelijkheid wil ik als recruiter graag dragen. Mijn voldoening is pas compleet als de kandidaat ook waarmaakt wat hij belooft en dat kan alleen als hij de intrinsieke motivatie vindt, de interne prikkel, om eruit te halen wat erin zit. Met een gemiddelde van 5.6 op de Nederlandse markt is dat best een uitdaging!