Blijf bij je leest
Het beroep schoenmaker is weliswaar al heel oud, maar dat neemt niet weg dat hij met zijn tijd is meegegaan. De schoenmaker is een ambachtelijke duizendpoot: hij heeft aan de ene kant zijn handen, zijn mes en de lijm nodig, wat hem tot een typisch ambachtelijke vakman maakt. Aan de andere kant zijn geavanceerde machines in de praktijk van vandaag onmisbaar geworden. Maar het belangrijkste is tegenwoordig het contact met klanten, het nadenken over de uitstraling van de winkel en de verkoop van aanverwante artikelen.

Een maatje te groot
E-hrm staat in de kinderschoenen. Velen in het veld hebben daarom last van lange tenen. Vooral jij. Jij wil vooral zelfstandig zijn, vaardigheden opdoen en een doel hebben. Een kinderschoen kost weinig aan materiaalkosten, kan met een goede marge verkocht worden en voldoet aan het nobele ideaal de kinderen van deze wereld te schoeien. Voor de voetjes van het kroost nemen wij alleen genoegen met het allerbeste. Jij lapt het oude volwassen ambacht aan je laars en richt je met je vakbroeders massaal op de productie van kinderschoenen en jullie werken je uit de naad. Het resultaat? Een overschot, de kinderschoenenberg.

Wat?
Een kinderschoenenberg. En hoe komen we daar van af? Simpel. Slijt de schoentjes aan ons, volwassenen. Niet voor de hand liggend, maar met de juiste argumenten moet het lukken. Kinderschoentjes geven ons, bijvoorbeeld, het gevoel dat we niet op te grote voet leven.

Het klinkt absurd, volwassenen op kinderschoenen, maar misschien is het gewoon een kwestie van wennen. Wel bekruipt ons het beklemmende gevoel dat ze na aankoop blijken te wringen. Het roept in ieder geval vragen op die naadloos beantwoord moeten worden. Waar beter dan op een ehrm-conferentie?

Naast zijn schoenen
Bas Westland is onze gastheer. Hij is naar verluid op de juiste leest geschoeid. Hij kreeg immers voet aan de grond als trainer van, excusez, afgedankte halve zolen.

‘Typ nou eens ‘’nieuwe kinderschoenen’’ in op Twitter’, raadt hij hun aan. ‘Dat betekent dat ergens een oud paar is vrijgekomen’. Een advies waar een luchtje aan hangt, want halve zolen passen in de lengte weliswaar in kinderschoenen, maar niet in de breedte.

Gelukkig is een gastheer er niet voor de inhoud maar voor de vorm. Op naar de eerste vraag.

And then go!
Lopen op kinderschoenen, is dat wel slim?
Een goede vraag. Paul Iske bezweert ons, ondanks de wankele tred, vooral niet bang te zijn in twee sloten tegelijk te lopen. Nee. We moeten de stoute kinderschoenen aantrekken en ons niet de maat laten nemen. Wég met onze monoparadigmatische greppelvisie! Het samenhangende gamma van volwassen maten voor volwassen voeten moet aan de kant gezet worden ten behoeve van kindermaten in een polyparadigmatische, pardon, multiparadigmatische greppelvisie. Vaker struikelen is niet erg. Als je op je rug belandt kijk dan naar de wolken en beschrijf wat je ziet. Je zult versteld staan! Doen, dus!

Klitteband
Oké. Elke volwassen schoen voor een volwassene lijkt dus een gemiste kans. Maar is daar ook bewijs voor? Guido Nieuwkamp levert ons de indrukwekkende getallen die we nodig hebben. Hij baseert zich daarbij volledig op onderzoeken van kinderschoenmakers, de experts op dit gebied. Volgende vraag.

Het is goed riemen snijden van andermans leer
Een kinderschoen áántrekken, lukt dát eigenlijk wel? Ook een goede vraag. David Nieborg bezweert dat de kinderschoen een sterke analogie is van de volwassen schoen, geen zwakke. Hij beweert dat de werkelijkheid van volwassen schoenen saai is. Door je voet episch in een kinderschoen te persen maak je de dagelijkse schoeiselbeslommering uitdagend. En als het lukt geef je jezelf een sticker. Dat je vervolgens met je voet vastzit bewijst het succes van zijn aanpak. Het aantrekken van een kinderschoen is dus kinderspel. Volgende vraag.

Hakken in het zand
We zijn nu wel overtuigd van het praktisch nut van kinderschoenen voor volwassenen. Maar als er zo’n groot overschot van is, waarom moeten we er dan nog voor betalen? Een werkelijk briljante vraag. Voor het antwoord hierop wordt een heus panel in stelling gebracht.

Gilbert van Straalen schetst een gouden toekomst voor cadeausstappers, omdat we zuinige Nederlanders zijn. Quintin Schevernels geeft aan dat gratis schoenen ons niet ver brengen, vanwege de slechte kwaliteit. Hij ziet het luider aanprijzen van dure uitvoeringen als ‘driving innovation’. Marc Drees was helaas gesedeerd en grapte slechts iets over plateauzool of productivity. Onbegrijpelijk. Alleen Lena Olivier stelde zich op als professional, gaf aan dat we over drie jaar niet meer op kinderschoenen zullen lopen en gaf ons een brede glimlach cadeau.

In de schoenen schuiven
Hm. De bezwaren tegen het dragen van kinderschoenen zijn nu wel weggenomen. Maar wat als we tóch ruime, volwassen schoenen willen kopen? Tegen deze vraag trekt Warren Hammond van leer.

Ondanks lokale krapte is volgens hem ‘the gap’ onze grootste bedreiging. We moeten onze voeten aanpassingsvermogen bijbrengen. Dat lukt niet met een grote muil met teenruimte. Nee. Dit moet beginnen bij de scholen.. Zij moeten ons leren aanpassen, zodat we later meer kinderschoenen makkelijker aantrekken. Idealiter komen we allemaal levenslang in dienst bij een schoenmaker die onze paskunsten op peil houdt. Geen grote schoenen kopen dus. Helder.

Changez
We zijn overtuigd, verkoop ons die kinderschoenen maar, dan horen we er meteen helemaal bij als we naar het verhaal van Han Mesters gaan luisteren.

Maar, hola! Han Mesters ontként het gevaar van ‘the gap’, hoewel hij erkent dat de coördinatiekosten bij al te grote schoenen uit de hand lopen. Hij geeft aan dat we afstand moeten nemen van onze masculiene drang de kinderschoenenberg te bedwingen. Dat juist wij Nederlanders ons niet laten vertellen welke schoenen wij moeten dragen. Dat ook in de schoenmakerij flexibel leer in zwang raakt.

Strikken
Wat nu? Kevin Wheeler, vakman in grote maten, heeft het laatste woord. Hem hoeven we niets te vragen. Hij overtuigt ons ervan dat jongeren tegenwoordig stevig in hun schoenen staan en weigeren zich al te strak in te laten snoeren. Zij trekken de schoen aan die hen past. Zij wel.

Met gemengde gevoelens begeven we ons op onze gloednieuwe blingklompjes huiswaarts.

Lange tenen
Voor wie niet doorheeft dat bovenstaande een allegorie is hier alsnog de feiten: je kunt niet met twee voeten in één sok; véruit de meeste schoenen worden te klein gekocht; je leert het best blootsvoets lopen.

Wacht dus zo lang mogelijk met je eerste aankoop.