Zoals mocht worden verwacht was het vrijdag een bijzonder bloederige dag op de aandelenmarkten als gevolg van sterk tegenvallende werkloosheidscijfers in zowel Europa als de VS. Voor alle daytraders die op basis van mijn advies short uitzenders zijn gegaan: gefeliciteerd! Dat is toch mooi een winst van ruim 2% voor 1 dagje ‘werk’.
Maar voor president Obama kunnen de tegenvallende cijfers niet op een slechter moment komen. Hoewel hij volstrekt heeft gefaald in het terudringen van de werkloosheid (hoewel sterk gemanipuleerde cijfers van het Amerikaanse Bureau of Labor Statistics anders willen doen geloven) probeert Obama de lichte stijging van de fictieve werkloosheid (van 8,1% in april naar 8,2% in mei) in de schoenen van Europa te schuiven.
Dit is wat Obama na de bekendmaking van de stijgende werkloosheid de wereld inslingerde:
We’re not where we need to be; we’re not there yet; you saw that in today’s jobs report. A lot of that’s attributable to Europe and the cloud that’s coming over from the Atlantic. The whole world economy has been weakened by it, and it’s having an impact on us.
Natuurlijk. Vergeet blame it on Canada. De nieuwe trend is: blame it on Europe. Waar de huidige bancaire en monetaire crisis enkele jaren geleden (remember 2008?) mede haar oorsprong vond in…? Jawel, in de toxische derivaten die zo vrolijk door de Amerikaanse banken over de wereld waren gestrooid. En die overigens even vrolijk door de collectief achterlijke bancaire wereld werden opgeslobberd alsof het puur goud was.
Waarschijnlijk hoopt Obama dat het geheugen van de gemiddelde Amerikaan niet verder rijkt dan de vorige uitzenden van Dancing with the stars. En daarin zal hij ongetwijfeld gelijk hebben. Maar aangezien de kwaliteit van het geheugen min of meer gelijke tred houdt met het niveau van intelligentie van de gemiddelde Amerikaan, zal het ze ook worst zijn wat de oorzaak is van de stijgende werkloosheid. Het enige wat die gemiddelde Amerikaan doet is constateren dat de werkloosheid stijgt en dat Obama president is. Ergo, Obama is de schuld van de stijgende werkloosheid.
Hoewel Obama in zijn eerste termijn werkelijk niets positiefs heeft weten te bewerkstelligen was er nog een meer dan redelijke kans dat deze indolent een tweede termijn in het Witte Huis kon verwachten. Simpelweg omdat zijn uitdager, Mitt Romney, zo dom is dat zelfs de gemiddelde Amerikaan dat onderkent. Maar dat was voordat de werkloosheid begon te stijgen.
De kans dat Obama een tweede termijn pakt terwijl de werkloosheid blijft stijgen is nihil. Het is dus vooral zaak om de cijfers nog zwaarder te manipuleren dan op dit moment al gebeurt. Want de werkelijke economie in de VS heeft zich nog altijd niet ontworsteld aan de gevolgen van de financiele crisis van 2008. Slechts de sugar high van enkele duizenden miljarden dollars die door de Fed zijn bijgedrukt heeft de afgelopen jaren de illusie van herstel gerealiseerd. De onderliggende problematiek is onveranderd en daarmee is zowel de economie als de arbeidsmarkt een ongekende beerput die wederom open is getrokken. En de geur is ondraaglijk.
Het zou me daarom niets verbazen als in de volgende maanden de werkloosheid op magische wijze stagneert en misschien zelfs wel weer verder gaat dalen. Niet dat hierdoor de werkgelegenheidssituatie in de VS is verbeterd. Integendeel. Nee, uitsluitend omdat de Amerikaanse overheid in staat is gebleken om de cijfers nog beter te manipuleren. Wat overigens ook heel knap is.
Met een stijgende werkloosheid is Romney de volgende president van de VS. Een huiveringwekkend vooruitzicht. Met een stabiliserende, en liever nog dalende, werkloosheid zal Obama een tweede termijn gegund worden. Een droefmakend vooruitzicht. Voor de zoveelste keer een kwestie van of je door de hond of de kat wordt gebeten. Lang leve de democratie!