Dan nu een tweede motivational speaker, Huub van Zwieten. En die gaat het over droombanen hebben. De goede man heeft blijkbaar zelfs een droombaanhotel, waar je 10 dagen kan verblijven om… ja, wat ga je daar doen. Misschien gaat hij dat nu vertellen. Ik ben benieuwd.

Ahh… het gaat om plezier in je werk hebben, geloof ik… Godzijdank is Van Zwieten niet zo’n penetrante zelfovertuiger als Benninga, die vooral zelfbevlekking hoog in het vaandel schijnt te hebben. Hij spreekt tenminste op een normale manier de zaal toe, in plaats van op de zaal neer te kijken.

Hij heeft een hekel aan hobby’s en is gek op droombanen. Ahh.. hij vind het ook leuk om werk zo in te richten alsof het vakantie is. Nou, daar kan ik aan relateren, hoewel ik me afvraag voor hoeveel mensen dat een realiteit kan zijn. Hij heeft het wel heel erg veel over zijn eigen boeken, en dat begint me nu al tegen te staan.

Van Zwieten zoekt veel interactie met de zaal door vragen te stellen die de voor hem zinvolle antwoorden geven. Zodat zijn standaard verhaal keurig op maat gemaakt lijkt. Goede personal branding, maar tenzij je motivational speaker wilt worden niet erg waardevol.

En een groepsopdrachtje, bij je buurman of buurvrouw in het oor fluisteren wat jou uniek maakt. Waarom? En dat fluisteren gaat overigens krankzinnig luid als ik het daaropvolgende geroezemoes beluister. En het duurt ook heel lang eerlijk gezegd. Ik vraag me af wat er werkelijk besproken wordt.

Tweede groepsopdrachtje, nu tegen buurman of buurvrouw zeggen wat je droombaan is. Jezelf voorstellen met naam en die baan. Waarom heb ik toch zo’n chronische hekel aan dit soort complete onzin. Wederom langdurig geroezemoes. Waarom duurt het zo lang? Naam en droomberoep? Maximaal 5 seconden. Toch?

Afijn, ik hoop oprecht dat het bij deze opdrachtjes blijft. Want het voelt als achterlijk kuddegedrag. We hebben ook weer de nodige handjes-in-de-lucht sessies, dus wat is in essentie het verschil met Benninga? Feitelijk niets, maar Van Zwieten is aaibaar terwijl Benninga vooral tegen de haren instrijkt. Althans tegen de mijne. Het voordeel is dan weer dat ik heel weinig haren heb.

Maar ik weet ook weer meteen waarom coaches, motivational speakers en andere boomknuffelaars absoluut geen droombanen zijn. En daar wil ik Van Zwieten en Benninga weer hartelijk voor danken.