In een brief aan de Tweede Kamer stellen Ministers Asscher (SZW) en Bussemaker (O&W) in zoveel woorden dat anderen in de beroepsbevolking werkloos moeten worden (danwel blijven) om jongeren een werkplek te geven. En om deze verdringingsactie te laten slagen, stellen deze twee Ministers maar liefst EUR 50 miljoen beschikbaar:

Voor de gezamenlijke Aanpak Jeugdwerkloosheid stelt het kabinet €35 miljoen beschikbaar als onderdeel van de €100 miljoen die het kabinet voor de jaren 2013 en 2014 heeft uitgetrokken voor extra inspanningen ter bestrijding van de werkloosheid onder jongeren en ouderen. Het kabinet voegt aan deze €35 miljoen nog €15 miljoen toe. Dit in aanvulling op de middelen die het kabinet al investeert in de arbeidsmarkt en het onderwijs om jeugdwerkloosheid te bestrijden en te voorkomen.

Er is sprake van een zuivere verdringingsactie omdat de Ministers zelf in hun brief al erkennen dat op dit moment de hoogte van de jeugdwerkloosheid ten opzichte van de hoogte van de totale werkloosheid volstrekt normaal is:

Deze [jeugdwerkloosheid] is nu twee keer zo hoog als de reguliere werkloosheid en de verhouding tussen jeugdwerkloosheid en reguliere werkloosheid ligt daarmee op het langjarig gemiddelde. Het jeugdwerkloosheidspercentage is altijd hoger dan de algehele werkloosheid, onder meer door de jaarlijkse instroom op de arbeidsmarkt van gediplomeerden uit het onderwijs

Sterker nog, kort na de financiele crisis viel die verhouding aanzienlijk ongunstiger uit voor de jeugwerkloosheid:

Verhouding jeugdwerkloosheid / totale werkloosheid, januari 2003 – januari 2013, seizoensgecorrigeerd

Er is dus op geen enkele manier sprake van een uitzonderlijke situatie ten aanzien van de hoogte van de jeugdwerkloosheid; anders dan dat het blijkbaar op dit moment op een politiek onwenselijk hoog niveau is aangekomen.

Het probleem met een dergelijke overheidsinterventie in de arbeidsmarkt is evident. Want bij het ontbreken van een (groeiende) vraag naar personeel bij werkgevers zal voor iedere jongere die onder dit programma aan een baan komt een oudere werknemer moeten plaatsmaken. En voor iedere vacature waar positieve leeftijdsdiscriminatie toegepast gaat worden zal een oudere dus geen nieuwe baan vinden. Het is de buitengewoon simpele en eeuwenoude wet van communicerende vaten. Een stoelendans waar echt geen stoel extra mee wordt gerealiseerd. Maar wat ons wel EUR 50 miljoen gaat kosten. Een bijzonder hoog bedrag voor een politiek goed gevoel.

Overigens wordt die EUR 50 miljoen subsidie in een tweetal delen gesplitst:

1. Samen met regionale partijen investeren in een regionale aanpak
2. Samen met mbo-instellingen investeren in langer doorleren

Die regionale aanpak betekent dat het kabinet een nieuwe impuls [geeft] aan de aanpak van de jeugdwerkloosheid in de arbeidsmarktregio’s. En daarvoor wordt in totaal EUR25 miljoen beschikbaar gesteld. Dat bedrag komt dus bovenop de EUR 5 miljoen voor het bijzonder vage Project ontsluiting werkzoekendenbestand dat in diezelfde arbeidsmarktregio’s van start is gegaan. Laatsgenoemd project is overigens bedoeld voor alle werkzoekenden; niet uitsluitend voor jongeren. En lijkt een even grote kans van slagen te hebben als dit nieuwe plan.

Het tweede onderdeel van het plan (langer doorleren) lijkt wel door iemand met gezond verstand te zijn bedacht:

Het kabinet zorgt er samen met mbo-onderwijsinstellingen voor dat mbo’ers voor wie de kansen op de arbeidsmarkt ongunstig zijn, kiezen voor een (vervolg)opleiding met een beter arbeidsmarktperspectief, zoals een opleiding in de techniek.

De vraag is natuurlijk wel of deze mbo-ers ook daadwerkelijk ‘gestimuleerd’ kunnen worden tot een vervolgopleiding met een beter arbeidsmarktperspectief. Dat lijkt me gezien de arbeidsmarktsituatie niet meer dan logisch, danwel dat er financiele consequenties zitten aan het niet deelnemen aan een dergelijke vervolgopleiding.

O ja, en er wordt een ambassadeur aangesteld voor de Aanpak jeugdwerkloosheid voor een periode van 2 jaar. Zou deze functie naar een werkloze jongere gaan? Waarschijnlijk niet… En zo is er met dit plan een extra, duurbetaalde ambtenaar bijgekomen.

Als laatste ook nog dit pareltje:

Het kabinet wil de balans tussen vaste en flexibele arbeid herstellen om te voorkomen dat jongeren in tijdelijke contracten vast komen te zitten zonder uitzicht op een duurzame carrière. In overleg met sociale partners bekijken we daarom de mogelijkheden om de wettelijke bescherming van verschillende vormen van flexibele arbeid te verbeteren om jongeren ook op de langere termijn perspectief te bieden op werkzekerheid.

Natuurlijk; in tijden van recessie werkgevers proberen te dwingen om flexibele arbeidsvormen te laten varen ten faveure van vaste contracten. Wat een realiteitszin!