Wij hebben de ABU als het gaat om cijfers van de uitzenders, de Amerikanen hebben de ASA. En waar de ABU eens in de vier weken de stand van uitzendland rapporteert doet de ASA dit wekelijks.Maar als de trend van het uitzendvolume van de Nederlandse en Amerikaanse markt met elkaar wordt vergeleken houdt iedere overeenkomst op. Want dan krijg je dit te zien:

Index Nederlands (rode lijn) en Amerikaans (blauwe lijn) uitzendvolume, 2006 – heden. Bron: ABU, ASA, RecruitmentLab

Interessant nietwaar? Waar in de eerste jaren er sprake is van een vergelijkbare en min of meer synchrone ontwikkeling is dat na het dieptepunt van de crisis volstrekt anders. Het Amerikaanse uitzenden treks zich in razend tempo uit het moeras en heeft zich sindsdien vrijwel onafgebroken in positieve richting ontwikkeld, uitgezonderd een kleine dip in de eerste helft van 2011.

Hoe anders is de ontwikkeling van het Nederlandse uitzenden na het bereiken van het dieptepunt. De herstelfase (tot medio 2011) is bepaald lamlendig te noemen en heeft zich omgezet in een even lamlendige daling die nu alweer oneindig lijkt te duren.

De twee lijnen divergeren met name vanaf medio 2011. Iemand een idee waarom deze divergentie ondertussen zo extreem is geworden? Zegt iemand economisch herstel in de VS? Ga onmiddelijk je mond met zeep spoelen. En bestel een fatsoenlijk stel hersens! Nee, de reden is deze:

Hier is te zien dat sinds het dieptepunt van de crisis het aantal part-time banen continu is gegroeid terwijl het aantal fulltime banen in eerste instantie gigantisch is gekrompen om pas zeer recent boven de nullijn uit te komen. En laten uitzenders nou net lekker mee-eten van die groei in part-time banen. Voor wie het nog niet weet, de groei in part-time banen voor 55-plussers is waar het geld zit in de VS. Waarom? Cheap labor! 

In de VS lijkt er een soort wholesale shift van goedbetaalde fulltime banen naar slecht(er) betaalde partijme banen aan de gang. Dat is dus niet goed. Maar de beurs laat alsmaar nieuwe records zien. Dus: who cares?