Als sollicitant kun je 24 uur per dag meer vacatures bereiken dan je lief is. De wereld staat voor je open via jobboards, Google, social media, verticals, mobile en nog veel meer.

Het proces verloopt nagenoeg altijd zo’n beetje hetzelfde: Vacature zoeken of gepusht krijgen, vacature screenen, actie ondernemen ja of nee. Je reageert wel of je reageert niet, afhankelijk van hoe warm je van een vacatureprofiel wordt. Vervolgens word je wel of niet uitgenodigd en ga je in gesprek.

Als ik eens terugkijk naar de bedrijven waar ik gewerkt heb en hoe deze procedures verlopen zijn, heb ik bovenstaande rijtje ook zo doorlopen. Maar voor elke baan waar ik ooit begonnen ben zijn er denk ik wel 4 anderen sollicitatieprocedures geweest waar ik (gelukkig) nooit gestart ben.

Bij de bedrijven waar ik wel ooit begonnen ben was het gevoel gewoon goed. Je hebt een leuk gesprek, je hebt een beeld bij je toekomst binnen die organisatie maar vooral “gewoon” een goed gevoel. Een gevoel bij de mensen die je ziet, bij de manier van werken die je ziet en je observeert de dingen die gebeuren. Dat haal je niet uit een statische vacatureadvertentie.

Is het dan niet logisch dat je een eenvoudig kort filmpje structureel inzet bij al je vacatureadvertenties als werkgever? Ik doel niet op video-solliciteren, maar gewoon het plaatsen van een kort Jip & Janneke filmpje over het bedrijf en de afdeling waar de vacature is. Het lijkt me te werken als een natuurlijke filter.

Sollicitanten die allergisch zijn voor de mensen in dat filmpje haken meteen af. Sollicitanten die enthousiast worden van je filmpje hebben een gevoel bij je vacature. Zoals elke sollicitant zijn/haar cv pimpt, zijn 9 van de 10 vacatureadvertentie teksten namelijk ook niet geheel op waarheid gebaseerd. Win-win zou ik zeggen.

Een reëel filmpje van een paar bedrijven had mij zeer zeker een aantal sollicitaties bespaard in het verleden.
Ik denk: zien is geloven, we gaan eens wat experimenteren met onze vacaturesites en de ervaringen daarvan, hoe simpel het ook klinkt.