Meest Invloedrijke Recruiter of gemiste kans

Recruitend Nederland is in rep en roer, want er staat iets belangrijks voor de deur: de verkiezing van de Meest Invloedrijke Recruiter (MIR). Iedereen kan een stem uitbrengen op één van veertien genomineerde recruiters, ondergebracht in vier categorieën. Ruim de helft – acht stuks – bevindt zich in de categorie ‘Corporate’, de categorie ‘Agency’ is drie kandidaten groot, ‘Interim’ telt er twee en welgeteld één recruiter heeft het tot een nominatie in de categorie ‘Talent’ weten te schoppen. Je vraagt je bij dat laatste af hoe dat kan. Is er geen recruitmenttalent in dit land? Of heeft het iets te maken met het begrip zelf, dat immers nergens over gaat? Misschien kunnen de organisatoren deze persoon op de valreep nog onderbrengen bij een andere categorie, want de competitie is op deze manier wel heel schamel. Het is mij verder ook nog niet helemaal duidelijk of er straks vier winnaars in elke categorie zijn of één winnaar overall – het nut van de categorieën is in dat geval twijfelachtig – maar yeah, er is weer een hoop reuring en let’s party.

Echt nieuw is zo’n verkiezing trouwens niet. In 2009 was er de verkiezing van de ‘meest invloedrijke vakgenoot’. 25 AMC’ers en recruiters haalden de shortlist en verder zal ik over deze verkiezing niet teveel (meer) zeggen. Daarnaast hadden we de jaarlijkse verkiezing van de Recruiter van het Jaar (RvhJ). Tot 2010 zette Recruiters United een recruiter in het zonnetje die een topprestatie had geleverd. In 2010 verscheen echter de volgende boodschap:

“(Er is) (wellicht tijdelijk) een verkiezingsmoeheid waar te nemen in de recruitmentmarkt. Daarom hebben we besloten de verkiezing Recruiter van het Jaar een tijd stop te zetten. Wellicht ontstaat er weer een keer nieuwe energie voor een dergelijke feestelijke manier van ‘spotlights’ op een vakgenoot die het verschil maakt. Maar misschien vinden we nieuwe manieren om die spotlights te richten op een veel breder aantal vakgenoten en de leuke verhalen daarmee boven water te halen.”

De verkiezingsmoeheid heeft niet zo heel lang geduurd, want al in 2011 dook de ‘MIR’ op. De tijd zal leren of deze verkiezing valt onder ‘nieuwe manieren’, maar ik ben er niet van overtuigd dat de uiteindelijke winnaar iemand zal zijn die ‘het verschil maakt’. Een belangrijke overweging bij het stopzetten van de RvhJ was namelijk óók de conclusie dat de meest aansprekende prestaties doorgaans niet door individuen, maar door meerdere personen worden geleverd. Een conclusie waar ik me in kon vinden, zelfs al kostte me het m’n lidmaatschap van de jury.

MIR of MPR

Van ‘de spotlights op een breder aantal vakgenoten richten’ is echter geen sprake. Er lijkt ook niet veel aandacht te zijn voor de prestaties die tot de nominatie hebben geleid of straks tot de ‘verkiezing’. Geen toelichting, geen portfolio, zelfs geen ‘leuk verhaal’, slechts een link naar het LinkedIn-profiel. En niemand hoeft verantwoording af te leggen over zijn of haar stem op één van de veertien deelnemers. Stemmen gebeurt in overgrote meerderheid anoniem en voor zover stemmen niet anoniem zijn, zijn ze voor een groot deel afkomstig uit dezelfde organisatie als de genomineerde. Bij deze verkiezing gaat dus niet degene winnen die echt iets moois heeft gedaan, maar degene die het beste zijn of haar netwerk heeft weten te mobiliseren. Of de meeste sympathie heeft opgewekt op Twitter. Ik stel daarom voor om de titel te veranderen in MPR (Meest Populaire Recruiter) in plaats van Meest Invloedrijke Recruiter, want zonder inhoudelijke, vakmatige beoordeling van concrete resultaten is ‘invloed’ een lege huls en het hele gebeuren niks meer dan een Miss-verkiezing.

Gimmick-gehalte

Op zichzelf is dat helemaal niet erg – ieder z’n feestje – en ik gun alle deelnemers de titel. Maar het zal niet erg bijdragen aan de professionalisering van het ‘vak’; het versterkt hooguit het bestaande beeld van recruitment als oppervlakkige bezigheid. Nooit meer klagen dus dat recruitment niet (voldoende) serieus wordt genomen; dat kan niet als je jezelf al niet eens serieus neemt. Het incestueuze karakter van het festijn doet bovendien niets voor de zo noodzakelijke integratie van recruitment binnen organisaties. Er worden zulke mooie, vernieuwende en goeie dingen gedaan in arbeidsmarktcommunicatie, employer branding (ja, ook daar) en in recruitment, maar ze sneeuwen onder in het hoge gimmick-gehalte van een evenement als dit, dat via al die sociale media tot ongekende proporties wordt opgeblazen.

Is er gelegenheid om het vak, c.q. het onderwerp eens serieus op de agenda te zetten, laten we die gelegenheid lopen. Dat noem ik nou een gemiste kans.

Wie zich hierdoor niet uit het veld laat slaan, kan nog net stemmen. Morgen, donderdag 9 januari 2014 om middernacht, sluit de stembus.

Geef een reactie

9 Comments
  • Bas Westland
    says:

    @Laurens: Tsja, daarvoor moet je bij degene zijn die je genomineerd heeft…..overigens screen ik alle winnaars hoogstpersoonlijk op het feit of ze (althans volgens hun LI-profiel_ praktiserend recruiter zijn.

  • Laurens Tienkamp
    says:

    Vorig jaar werd ik genomineerd voor meest invloedrijke recruiter van 2012. Wel grappig dat ik toen al twee jaar geen recruiter meer was.
    Het gaat inderdaad om de recruiter die het beste weet hoe Personal Branding werkt. 
    Tip: of het nu MIR of MPR moet heten, zet het niet op je cv, LinkedIn-profiel of in je Twitter-bio.

  • Bas Westland
    says:

    @Annemarie: Als organisator, moet ik hier natuurlijk wel even reageren. Met name omdat je je huiswerk niet helemaal goed hebt gedaan, zo duidelijk moet ik dan maar even zijn.
    De verkiezing vindt al plaats sinds 2009 en wint nog elk jaar aan populariteit. Hij is juist ontstaan uit onvrede met alle andere verkiezingen, waarbij jury’s met meer of minder duidelijke criteria tot een oordeel kwamen. Deze verkiezing is vooral bedoeld om transparant te zijn. Iedereen kan de stemmen tellen en controleren. De regels zijn duidelijk. Deels anonieme stemmen worden ook niet geteld. Stemmen vanuit bedrijfsaccounts tellen ook niet mee.
    Dan nog even over de inhoudelijkheid. Natuurlijk is het een verkiezing voor wie de meeste stemmen kan winnen en mobiliseren, zoals zoveel prijzen. Daarom organiseer ook elk jaar een Ronde Tafel met de winnaars. Die gaat heel erg over de inhoud. Jammer dat je dat niet noemt. Die Ronde Tafel levert elk jaar een lijst met recruitment trends op en de daarbij horende competenties voor de recruiter. Heel erg op de inhoud dus. Als er dan “gebakken lucht” aan tafel zou zitten, zou die genadeloos door de mand vallen.  Lees die verslagen op EmploIT en oordeel zelf.
    Voor wat betreft de categorieën, die zijn geïntroduceerd gedurende de afgelopen jaren, als suggestie door de winnaars, om te voorkomen dat alleen corporate recruiters aan tafel komen (die makkelijker veel stemmen kunnen reageren) en ook de visie van de interimmer en de bureaurecruiter mee te nemen. Ook weer op basis van suggesties van de winnaars van afgelopen jaar, is daar dit jaar de categorie Talent aan toegevoegd. Overigens klopt ook daar je constatering niet, want inmiddels geeft Job Euwes van Personato Marloes Delgijer van Compagnon flink klop. De competitie is en blijft dus spannend.In elke categorie (Corporate, Agency, Interim en Talent) is er een winnaar en is er een overall winnaar. 
    Kortom Annemarie, aarzel niet je stem uit te brengen en lees eens de verslagen van de Ronde Tafel gesprekken van de afgelopen keren. Erg leerzaam en inhoudelijk.
     

    • Annemarie Stel
      says:

      Hi Bas,
       
      Excuses voor alle feitelijke onjuistheden… Ik zal volgende keer beter lezen. En ik weet zeker dat het een interessante bijeenkomst gaat worden, met naar ik hoop zo min mogelijk gebakken lucht of andere narigheid en zo veel mogelijk interessante inhoud.
       
      Desondanks blijft het wel zo dat niet degene met de meest aansprekende prestatie, maar degene met de meeste fans gaat winnen. Nogmaals, daar is niks mee mis.
       
      Succes met het stemmen tellen!

  • Marc Drees
    says:

    Volgens mij gaat het om de meest zichtbare recruiter. Ik ga er vanuit dat er talloze recruiters in Nederland actief zijn die met passie hun werk uitoefenen en prachtige dingen doen zonder zich af te vragen of ze daarmee in een of ander polletje het tot een nominatie of prijs weten te schoppen. Elke verkiezing is een incrowd feestje wat al heel snel tot een inteelt feestje dreigt af te glijden. Zolang we er geen enkel belang aan hechten doet het ook geen kwaad. 

  • Jan Bernhart
    says:

    Mooi betoog. Ik ben vereerd met mijn nominatie, maar ben bewust geen campagne gestart omdat dan 90% van de stemmers geen idee heeft hoe ik mijn vak uitoefen.  (Een omdat ik niet voor populariteitsprijzen in de wieg ben gelegd).