Eén: de (enige?) plek waar nieuwe banen ontstaan, is in het MKB. Twee: er is sprake van een hoge werkloosheid. Drie: er zijn bijna één miljoen zzp’ers. Om banengroei voor elkaar te krijgen, moeten daarom ook zzp’ers ‘gestimuleerd’ worden om mensen in dienst te nemen. Maar dat is lastig, want “de meeste zelfstandigen vinden groeien gewoon heel ingewikkeld”. Aldus Ben Tiggelaar in NRC van 20 september 2014.

Nu ben ik zo’n zelfstandige en de reden dat ik geen mensen in dienst neem, is niet omdat ik het ingewikkeld vind. Ik vind dingen niet snel ingewikkeld. Toch peins ik er niet over om personeel aan te nemen en ik heb te doen met de Ben Tiggelaar-achtigen van deze wereld (waartoe ook het kabinet en vooral de vakbeweging behoren), omdat zij ten prooi vallen aan verwarring. Namelijk de verwarring tussen werk en baan.

Er is in dit land machtig veel werk te doen. Soms gebeurt dat bij het ‘grootbedrijf’ (dat vooral goed is in mensen ontslaan), soms bij de overheid (idem) en – blijkbaar meestal – in het midden- en kleinbedrijf. Dat zijn de banen. Maar het gebeurt ook meer en meer in verbanden die het verstand van traditionele denkers duidelijk te boven gaan. In netwerken van elkaar klussen toeschuivende zzp’ers die soms alleen een website als centraal punt hebben. In meer formele verbanden als coöperaties of maatschappen. In al die vormen wordt wel degelijk werk gecreëerd én verricht, wat een bijdrage levert aan de economie. Zzp’ers kopen bestelautootjes, computers, bouwmateriaal of treinkaartjes. Gaan op vakantie. Ze betalen inkomstenbelasting en heffen en innen als onbezoldigd Belastingdienstambtenaar btw. En ze vragen niet om een uitkering.

Waterkoeler

Ik gun iedereen die dat wil een baan, maar ik weiger te erkennen dat mijn collega-zelfstandigen en ik geen bijdrage leveren aan de werkgelegenheid, alleen maar omdat we geen mensen ‘in dienst nemen’. Moeten wij goed maken wat het ‘grootbedrijf’ onder druk van winstbeluste aandeelhouders aan het slopen is? Ik voel me er niet schuldig over dat ik geen kantoor heb met medewerkers, een van overheidswege opgelegd verzuimbeleid, ARBO-verplicht meubilair, een kantine met gezond eten en een waterkoeler. We doen nuttige dingen waarvoor blijkbaar geen ‘vaste’ noodzaak is en door samen te werken creëren we wel degelijk werkgelegenheid. Het enige waar we geen bijdrage aan leveren is baangelegenheid.

Ben Tiggelaar, het kabinet en de vakbeweging voeren een achterhoedegevecht. Jammer dat ze dat nog niet doorhebben.