Wat is er aan de hand
Recruiters zijn hot. Maar je hebt gewone recruiters en senior recruiters. Daar zit verschil tussen. Senior recruiters verdienen meer dan gewone recruiters. Een gewone recruiter verdient jaarlijks €50.000,–. Een senior recruiter bij, zeg, een pakketbedrijf uit Rotterdam, harkt in twaalf maanden €65.000,– binnen. Tegen senior recruiters kijken we op. Meer algemeen: tegen een sénior kijken we op. Op senióren, daarentegen, kijken we neer. Coolblue stelt dit accentverschil charmant aan de kaak, maar achter de karikatuur die ze ervan gemaakt hebben schuilt een les.
Hoe zit het precies
RecruitmentMatters maakt niet graag reclame. En al helemaal niet voor een bedrijf als Coolblue. Ze maken genoeg reclame voor zichzelf. Terwijl dat hele bedrijf maar zo-zo is. Wat heeft die Pieter Zwart nou helemaal bereikt? Ik persoonlijk zou het heel anders opgezet hebben. Met een ander product. In een andere markt. En met een afstandelijkere manier van coachen. Wat me niet gelukt zou zijn is een goed filmpje maken. Dit is goed filmpje:
Wat dit filmpje goed maakt, in mijn ogen, is niet dat we mogen lachen om bejaarden. Alhoewel daar niets mis mee is. Dat het filmpje ons raakt (velen van ons zijn oma, hebben een oma of kennen een oma; het idee dat engeriken een vaatwasser komen installeren is onverteerbaar) is ook niet wat het filmpje goed maakt. Wat dit filmpje goed maakt is het achterliggende idee dat het soms nodig is klanten te betrekken bij het selectieproces.
Wat nemen we ervan mee
Twee dingen. Laten we met zijn allen het begrip sénior weer een beetje aan leeftijd hangen. Senioriteit is meer dan bling op je visitekaartje.
Senioren zijn bovendien productiever dan jongeren, zelfs als we productiviteit louter uitdrukken in key metrics. Geef ze het respect dat ze verdienen. En laten we ze, aangezien de groep alleen maar groter wordt, betrekken bij recruitment, voorzover kandidaten contact met ze gaan hebben of voorzover ze een logische bron zijn voor ‘hire wisdom’.
Nee, een filmpje als dit maken was me niet gelukt. Vanuit politiek correcte overwegingen had ik waarschijnlijk oude mannetjes gecast en jonge, enthousiaste dames. Waarom zouden opa’s de was niet kunnen doen en jongedames niet kunnen sjouwen? It’s a fine line.