We kennen natuurlijk allemaal het online referral model waarin je een goede bekende/volledige onbekende kan aanbevelen bij een website die daar een beloning voor in het verschiet stelt. Een business model dat volstrekt kansloos is gebleken maar zo af en toe nog wel eens haar kopje boven het maaiveld uitsteekt. Leren van het verleden is een les waar we meestal wegdromen in ‘big is beautiful’ fata morgana’s, gedoemd om in cirkels te blijven lopen. Dit keer misschien zelfs wel met AI…

Overigens moeten we dit model niet verwarren met het fraaie maar moeilijk te realiseren corporate referral model, dat voortborduurt op het aloude (en soms zeer succesvolle) analoge referral recruitment waarbij je een goede bekende aandraagt bij je eigen werkgever. Een probaat model dat de tand des tijds glansrijk heeft doorstaan.

Maar nu dient een geheel nieuwe variant van het online referral model zich aan; voor freelancers. We noemen het Slim Inkomen:

–   Je werkt gewoon voor €85 per uur
–   Je verwijst af en toe een opdrachtgever door
–   Daaruit ontstaat een samenwerking    
–   Jij ontvangt elk gewerkt uur een mooi bedrag    
–   Jouw effectieve tarief stijgt naar bijvoorbeeld €115 per uur

Met dezelfde ‘succesfactoren’ voor betrokken partijen (freelancer, opdrachtgever)

• 100% financieel gedreven,
• 100% ondoorzichtig voor de opdrachtgever,
• ferme mark-up van het uurtarief richting opdrachtgever,
• zonder incentive voor de freelancer om ervoor te zorgen dat de te plaatsen freelancer de beste keuze is voor deze opdrachtgever. Afgezien van gezond verstand en fatsoen. Maar als je hierin participeert heb je van beiden al niet veel in huis.

Opdrachtgever wordt genaaid zonder zich daarvan bewust te zijn, verwijzende freelancer en intermediair worden er beter van. Ingehuurde freelancer zit voor een te hoog tarief. Het zou zomaar ook Geniepig inkomen kunnen worden genoemd.