De Robber barons* van onze tijd zijn de grote (AI-)tech bedrijven die zich bijzonder weinig gelegen laten liggen aan “het verschil tussen mijn en dijn”, een reeds lang bestaande uitspraak en een eufemisme het voor stelen of geen respect hebben voor andermans eigendom. Waar dit in de grote boze buitenwereld vooral een copyright maar ook een privacy ‘dingetje’ is, gaat het binnen het HR-domein vooral om privacy.

Enerzijds verzamelen deze Robber barons alle content van het (dark) web om hun LLM’s mee te trainen, zonder (informed) consent en zonder vergoeding, anderzijds wordt elke door gebruikers ingevoerde of aangehaakte content opgeslobberd voor verdere training of enig andere verwerking. Als we met dezelfde grondigheid de plastic tsunami zouden bestrijden, was er geen stukje (micro)plastic meer op deze aarde te vinden. Maar ja, daar kan je geen miljardair mee worden…

Zijn er (bureau) recruiters die hersenloos cv’s injecteren in ChatGPT of ander LLM ter ‘fatsoenering’ voordat het naar een klant of hiring manager wordt verstuurd? Niet allemaal tegelijk graag… Natuurlijk zijn die er, waarschijnlijk in trossen. En hebben jullie vooraf en expliciet aan de kandidaat gevraagd of hij/zij/x ermee instemt, en wat de consequenties hiervan kunnen zijn? Natuurlijk niet, waarom… en want wat kan er nou helemaal gebeuren?

Hopelijk wordt er nog voor medio 2026 een AI literacy cursus voor het HR domein gegeven.

*Robber barons wordt gebruikt om invloedrijke Amerikaanse industriëlen en financiers uit de late 19e eeuw te karakteriseren. Ze vergaarden enorme rijkdom door meedogenloze, en vaak onethische, zakelijke praktijken: het creëren van monopolies, het onderdrukken van concurrentie, het uitbuiten van werknemers met lage lonen en slechte arbeidsomstandigheden, en het omkopen van politici om hun belangen te beschermen. De term benadrukt de kritiek dat deze figuren hun fortuin ten koste van de samenleving vergaarden, vergelijkbaar met middeleeuwse roofridders die reizigers beroofden.