In het briljante stripboek Tom Poes en de dropslaven (ook wel bekend als De dropslaven) raken alle inwoners van Rommeldam verslaafd aan dubbeldrop. Deze verslaving leidt tot grote chaos in de stad. Het is aan Tom Poes en heer Bommel om de orde te herstellen en de stad te redden van de gevolgen van de massale dropverslaving. Het verhaal, geschreven en getekend door Marten Toonder, draait om het thema van verslaving en hoe dit iemands sterkste eigenschappen kan ontnemen.

Waarom ik begin over dropslaven en een ondertussen antiek en klassiek geworden stripboek. Allereerst omdat ik een grote affiniteit (ook wel affectie) heb voor het fenomeen drop. En verder omdat het naar mijn idee weinig verbeeldingskracht vereist om de titel om te vormen naar Tom Poes en de LLM’s.

Ga maar na, LLM’s zijn, net als de dubbeldrop, een verleidelijk en makkelijk hulpmiddel. De bewoners van Rommeldam verliezen door de drop hun beste eigenschappen en vergeten hun werk. Op dezelfde manier kunnen mensen (of organisaties) de neiging hebben om blind te vertrouwen op LLM’s voor taken die eigenlijk menselijke kritiek, creativiteit of inzicht vereisen.

Een ander aspect is dat net als dubbeldrop, de uitkomsten van een LLM in eerste instantie aantrekkelijk kunnen lijken, maar dat er op de langere termijn een verlies aan kwaliteit van leven optreedt. Zonder de ‘menselijke Tom Poes’ die kritische vragen stelt en resultaten controleert, kan de gebruiker afhankelijk worden van de output van de LLM en de eigen oordeelsvorming verliezen. Denk in dit verband overigens ook aan de absolute wildgroei aan AI-slangenolieverkopers (mooi Scrabblewoord overigens).

Kortom, de parallel zit in het risico van overmatige afhankelijkheid: een verleidelijk en eenvoudig hulpmiddel dat, zonder kritische reflectie, kan leiden tot een verlies van de eigen vaardigheden en oordeelsvermogen.