Een vriendin zei het laatst nog tegen me: het lijkt wel of iedereen een tattoo heeft. Nu is het zomers weer en zie je doorgaans meer van het lichaam van je medemens. En die herbergen, zeker op de kunstacademie, nogal eens een tattoo of piercing hier en daar.
Kan dat?
Of dergelijke lichaamsversiering ‘kan’ op de werkvloer gaat enigzins gelijk op met de discussie hoe ontbloot werknemers erbij mogen zitten. Populaire te versieren (of te verminken, naar mijn vaders oordeel) plekken zijn buik, rug, schouder, bovenarm en been. Dus met een t-shirt en kekke capri ziet niemand er wat van.
Ik ken weinig mensen die echt problemen zouden hebben met een collega/baas/hypotheekadviseur die beschilderd is en waar een stukje van te zien is. Waarschijnlijk wel als de tatoeage in het gezicht of in de nek zit, of op een hand (bajesklant).
Nu heeft ondergetekende zelf ook een permanent plakplaatje. Of ik er weer een zou nemen als ik nu, nog steeds jong maar minder onbezonnen, zou kunnen kiezen? Absoluut. Sterker nog, ik denk over een volgende na. In mijn vakgebied is lichaamsversiering absoluut geen punt. Bij de eerste zonnige dag had ik vol zicht op allerhande tatoeages en piercing bij mijn laatste stagebedrijf.
Floor Drees
says:@ Cynthia
Als jij er geen big deal van maakt zullen zij dat ook niet doen. Maak er snel een grapje over en laat het er daarna bij zitten. Overdreven op je handbewegingen letten is niet slim.
Cees
says:In zijn algemeenheid vind ik een bescheiden tattoo op de werkvloer geen probleem. Toch zou ik er nooit een zetten op een plek die moeilijk te bedekken is.
@Cynthia,
Ik zou er gewoon voor gaan en hopen dat het geen issue wordt. Vroeg of laat ziet men hem toch.
Bas van de Haterd
says:Beste Cynthia,
Ik zou gaan zonder foundation, simpelweg omdat ze er toch wel achter komen. Ik denk niet dat je het oneindig kan verbergen. Wel zou ik het van te voren (maar ik begrijp dat je geen sollicitatie gesprek meer hebt) het vertellen. Een wijze tip van Bas Westland aan mij was ooit: het gaat om de inhoud, maar opvallende details (zoals spelvouten in presentaties) leiden af.
Hij zei me dat hij opdrachtgevers ook altijd vertelde als een kandidaat een opvallend uiterlijk kenmerk (tattoo, man met staart, wijnvlek, etc) had. Dan was men ‘voorbereid’ en was het vaak geen issue meer. Terwijl het anders een ‘schok’ kan zijn en het gesprek geheel afgeleid was
Cynthia
says:heey,
ik heb ook een tattoo op mijn hand een hartje en ik moet volgende week stage lopen bij een adviesbureau als directie secretaresse. Nu heb ik wel een soort foundation gekocht om hem te bedekken maar dat vind ik super lelijk.
Wat zou jij doen. Toch met de foundation erop gaan of meteen zonder en kijken of ze er wat van zeggen.?
Groetjes Cynthia
gucci_cynthia_@hotmail.com
Marc Drees
says:@Bas:
Affakkelen die hap!
Olifant??
Bas van de Haterd
says:@Floor: Olifant, rechterschouderblad, alleen nog geen geschikt plaatje
@Marc: ja, ikke. Al 8 jaar.
Marc Drees
says:@Bas:
Bas? Jij??
Subiet een kobaltlasertje eroverheen!
Floor Drees
says:Waar denk je aan?
Bas van de Haterd
says:Ach, jouw oude vader heeft zelfs een business partner met een tat… één die ook al jaren bezig is een tweede te zoeken 🙂
Floor Drees
says:‘Kle(i)ne inside’
Floor Drees
says:Naar het punt waarop jij ‘klene’ op je buik laat zetten.
Marc Drees
says:Droevig, waar gaat de wereld naartoe?
Floor Drees
says:Bij het o zo gerespecteerde NRC Handelsblad lopen er genoeg hoge meneren en mevrouwen journalisten rond met een (lux et libertas) tattoo.
Marc Drees
says:En als je nou eens buiten je vakgebied treed? Wordt er dan nog steeds geflashed met mismaakte lappen huid?
Tenslotte moet er ooit een keer brood op de plank komen; en dan zijn de zwarte vlekken misschien ineens minder acceptabel.