Happy hour is van 9 tot 5. Misschien dat u denkt: Happy Hour? Dat is toch in de kroeg? Maar het boek Happy hour is 9 to 5 is er nu ook in het Nederlands: Happy hour is van 9 tot 5. Chief happiness officer Alexander Kjaruf zijn boek is nu vertaald, o.a. dankzij Erno Hannink.
Zoals (hopelijk) bekend ben ik een fervent aanhangen van gelukkig zijn in je werk. Ik geloof dat doen wat je leuk vind het allerbelangrijkste is in het leven en de enige manier dat je echt productief bent. En alleen bedrijven die mensen stimuleren om plezier te hebben in hun werk en mensen selecteren op het feit dat ze hun werk ook echt willen doen, hebben de toekomst.
De conclusie van Kjerulf luidt: alleen gelukkige organisaties zullen overleven. In het boek beschrijft de auteur welke methodes en houdingen bijdragen aan meer geluk op het werk. Lezers worden bovendien met een praktisch model uitgenodigd een geluksplan te maken.
In Nederland kennen wij o.a. de droombaandagen van Huub van Zwieten, die in een dag mensen helpt hun droombaan te creeëren. Het boek dat nu in het Nederlands verkrijgbaar is, is een andere vorm.
Eén ding staat voor mij buiten kijf: gelukkig zijn met je werk kan niet alleen, het moet. Ook voor werkgevers. Want de industriële revolutie ligt inmiddels wel achter ons, nu is de kennisrevolutie bezig. En wederom moeten we bedrijven en bedrijfsstructuren opnieuw uitvinden. Het lopende band werk moeten we achter ons laten, maar ook de structuren (als werktijden) die daarmee gepaard gaan. Werken met kennis en creativiteit kan je alleen optimaal doen als je gelukkig bent. Dus laten we daar allemaal naar streven!
Alexander Crépin
says:@Bas
Je schrijft nu is de kennisrevolutie bezig …. Naar mijn idee is er meer sprake van een informatierevolutie, waarbij kennis van zaken zoals het altijd al is geweest, zeer welkom is.
De term “kenniswerker” vind ik overigens ongelukkig, Het suggereert een onderscheid t.o.v. van werkers zonder kennis van zaken. Een leuke presentatie over de kenniswerker 2.0 vond ik hier: https://www.slideshare.net/trib/i-am-knowledge-worker-20/13 en is ook op de site van Erno te vinden.
Daarnaast roept jouw stukje bij mij op dat goede oude zaken in een andere hoedanigheid toch altijd weer terug. De 60-ties & happy together, wellicht nu als happy by myself.
Je hebt helemaal gelijk dat persoonlijk geluk een belangrijke voorwaarde is een (goede) bijdrage te (kunnen blijven) leveren. Maar ik denk dat medewerkers daar zelf de belangrijkste rol in spelen.
Goede werkgevers/leiders onderscheiden zich door medewerkers daarbij te helpen. Zij bieden de gelegenheid om al dan niet met professionele begeleiding antwoorden te vinden op vragen zoals: wat wil ik, waar sta ik voor, waar wil ik voor gaan? enz.
In combinatie met ruimte voor pluriformiteit / diversiteit biedt een dergelijke aanpak naar mijn idee een sterke basis om talenten aan te trekken en te binden.
Het kan overigens best zijn dat medewerkers naar het werk gaan “om te werken” en inkomen te verwerven. Ik ken genoeg mensen die daarvoor kiezen, maar die bijvoorbeeld 1 dag minder zijn gaan werken om meer ruimte te krijgen voor hobbies / gezin. Op deze manier hebben zij het ogenschijnlijk prima naar hun zin en lijken gelukkig te zijn. Dat weerspiegelt zich in hun prestaties op het werk.
Voor wat betreft ons vakgebied denk ik dat de uitkomsten van medewerkers tevredenheidsonderzoek een prima bijdrage kunnen leveren bij het verschaffen van inzicht in “organisatie geluk”
Het verbaasd mij nog steeds hoe weinig kandidaten inzicht vragen in de uitkomsten.
Alexander Crépin, is happy!
PS
Ik vind het het onderwerp “geluk op je werk” soms ook een beetje decadent. Immers op vele plaatsen in de wereld zijn aard van het werk en de werkomstandigheden nog ver verwijderd van het “welvaartsniveau” zoals wij dat kennen. Denk maar eens aan kinderarbeid en onbeschermd risicovol werk doen. Wat moeten mensen in die situatie wel niet van dit soort bespiegelingen denken.