In deel 1 van deze mini-serie eindigde ik met de volgende woorden:
…degenen die overblijven vertrekken richting het buitenland. In het kader van vrijwilligerswerk, backpacken of internationale werkervaring.

Wie ben ik?
Als je net bent afgestuurd en niet direct ‘gewoon’ wilt gaan werken, lonkt het buitenland. Misschien hoop je tot openbaringen te komen, die je tijdens je studie niet hebt gehad. Maar pas op. Nadenken over wie je bent, daar kom je niet of nauwelijks aan toe, je bent immers veel te druk bezig met het verwerken van alle impressies en ervaringen.

Uiteindelijk zit je in het vliegtuig nog snel even te bedenken waarom je ook al weer op zoek ging naar jezelf. En of je überhaupt wel wat hebt gevonden.

Een zeer niet-vakgebiedgeralateerde tijd in Italië
Ik zou graag voor een paar maanden naar Italië vertrekken om daar de taal eigen te maken. Of naar Londen, om die hete aardappel te oefenen en om eens grondig onderzoek te doen naar de algemene staat van print aldaar (zie mijn passie).

Niet uniek, wel bijzonder
De tijden dat je opviel met een aantal maanden ‘buitenlandervaring’ zijn voorbij. Maar dat moet geen reden zijn om het niet te doen. Ik ken veel mensen voor wie het een verhelderende ervaring is geweest. Of gewoon een fantastische tijd, waar ze nog steeds inspiratie uit putten.