Vandaag wil ik proberen mijn toekomstvisie voor online recruitment te beschrijven. Het is een visie die gebaseerd is op jaren verwondering en verbijstering. En een visie die niet uitgaat van bestaande marktpartijen, maar de wensen en behoeften van werkzoekers centraal stelt.
Daarmee kan het een volstrekt irrealistisch luchtkasteel blijken te zijn. Grote kans trouwens, want het zou een fundamentele wijziging veronderstellen in de huidige werkwijze.
Ik denk niet dat ik in 1 blogposting mijn gedachten goed kan beschrijven. Vooral omdat het geen uitgekristalliseerde visie is, maar meer een gevoel. En dat betekent dat ik het niet in detail uit zal kunnen leggen.
Mijn vertrekpunt
Dat hoeft geen verwondering te wekken: de werkzoeker. Dat is de centrale partij als het om online recruitment gaat. Nu en in de toekomst.
Overigens is een werkzoeker natuurlijk gewoon een mens. Een Internet gebruiker. Die meer en meer gebruik maakt van het Internet. Voor persoonlijke en zakelijke doeleinden.
Online recruitment sites die dit vergeten zijn in mijn optiek ten dode opgeschreven.
Mijn visie
Die is heel eenvoudig in een plaatje te vatten:
Klaar is Kees! Alleen moet ik nu nog even proberen uit te leggen wat ik met dat plaatje bedoel. En dat is een stuk ingewikkelder. A picture paints a thousand words. Dus moet ik nu nog zo’n 1.000 woorden verzinnen om het plaatje te verklaren.
Ik onderscheid drie onderdelen:
- De Kluis
- De Ring
- De Aanbieder
1. De Kluis
Ik heb een DigiD. En ik heb binnenkort een electronisch patientendossier. En via het CWI/WERKbedrijf een Digitaal Klantdossier. Maar dat is niet alles. Want ik heb profielen bij social networking sites, online abonnementen, online rekeningoverzichten, etc.
Om gek van te worden.
Ik wil mijn online kluis. Waar al mijn online identiteiten en diensten inzitten. En die ik vanuit 1 plaats kan inzien en onderhouden. En die ik buitengewoon selectief ter beschikking kan stellen. Via de Ring.
Simpel toch?
2. De Ring
Da’s een redelijk diffuus maar zeer belangrijk onderdeel. Want hierin zitten allerlei functies die het mij mogelijk maakt met de digitale buitenwereld van Aanbieders van diensten en producten te communiceren. Zonder direct blootgesteld te worden aan allerlei toeterende marketing boodschappen. Waar ik op mijn beurt geen enkele boodschap aan heb.
De Ring moet mijn privacy waarborgen in relatie tot de diensten die ik wens af te nemen. En tegelijkertijd mijn criteria aan de juiste Aanbieders kenbaar te maken.
Ik wil diensten kunnen (de)activeren. Door aan te geven dat ik (niet langer) in de markt ben. Voor een financiële dienst, een vakantie, of een baan. Om er maar een paar te noemen. Maar feitelijk is de lijst natuurlijk onbegrensd.
3. De Aanbieders
Buiten de Ring zweven diensten van allerlei Aanbieders. Die ik via de Ring dus kan attenderen op mijn (tijdelijke) interesses. En die op basis van mijn specifieke criteria aanbiedingen kunnen doen.
Die ik vervolgens via de Ring kan vergelijken, aanschaffen, betalen en ontvangen.
Conclusie
Ik ben dus in control. En niet de aanbieder. Het is een volledig omkering; een nieuw paradigma. En dat heeft verstrekkende gevolgen voor de wijze waarop met elkaar gecommuniceerd wordt. Niet op vorm, maar op inhoud. Geen push, maar een pull.
En dat geldt ook voor online recruitment. Zie je al voor je wat dat betekent voor een vacaturesite in de huidige situatie? Ik wel.. En ik wordt er best wel vrolijk van.
Afsluiting
Dat waren heel wat minder dan duizend woorden. Maar ik hoop dat hiermee het plaatje toch iets meer is gaan leven. Zoals ik zei; dit is een grofkorrelige visie. Maar eentje waarvan we de contouren zo hier en daat al kunnen zien; als we heel goed kijken.
En dus is het een visie waar vanuit online recruitment ook over nagedacht moet worden. Waar natuurlijk nog veel meer over gezegd kan worden.
Maar daarvoor is het aardiger om met elkaar in discussie te gaan.
Bas van de Haterd
says:@Michel: mits je dan ook automatisch je data kan aanpassen en terug kan trekken!
Michel Rijnders
says:Sorry voor de test. Ik plaatste net een reactie die niet verscheen dus ik wilde dat even testen.
Marc, met betrekking tot de kluis vs. dataportability begrijp ik niet helemaal wat je zegt: “Dus mijn inspanning is aanzienlijk lager dan in de huidige situatie of waar ik mijn achtergrondinformatie actief bij allerlei sites moet gaan plaatsen. Want dat laatste is een vorm van data portabiliteit. ”
In de visie van dataportability plaats je juist niet actief je info bij allerlei sites? Je draagt je info / data bij je en geeft sites indien nodig / gewenst toegang tot een stukje van die data. Of bedoel je hiermee iets anders?
Ik ben ook erg benieuwd naar je bezwaar tegen het meedragen van de data. Naar mijn mening is het zelf meedragen van data juist de ultieme user in control oplossing doordat je data ook niet elders staat. Je ‘mijn data is mijn data’ zie ik daar juist ook op aansluiten. Hoe zie jij dit?
De functie van de kluis is sowieso een interessante. Zie je de kluis als een platform (website?) waar externe data binnenkomt, maar je zelf ook data toevoegt of komt er alleen externe data binnen? En externe data lijkt te impliceren dat je eerst elders data plaatst?
Michel Rijnders
says:test
Bas van de Haterd
says:@Nienke: ik geloof zeker wel in matching technologie, alleen dan wel ONDERSTEUNEND aan de mens. En daar gaat, zeker op recruitment gebied, het altijd weer mis. Want nadat we in ons ‘systeem’ een match hebben gedaan, gaan we er maar van uit die die correct is. Ik zeg, handmatig doorlopen die handen. En ja, dat is kostbaar en tijdrovend. Maar wel noodzakelijk.
Marc’s visie is het begin in mijn optiek. Inderdaad, één kluis, een soort clearing house, niet teveel info vrij geven, behalve als je ze vertrouwd. Beetje wat Open Office doet. Registeren? Alleen als jij ons vertrouwd. Nou, ik doe dat na een paar jaar inmiddels.
Als je kijkt naar een aantal hele succesvolle wervers, zoals Rhinofly (waar steeds opnieuw grote talenten gaan werken), of Cyberdigma (recruiter van het jaar Marielle Sijgers) zie je dat ze dus juist het hele persoonlijke erin houden.
Maar vergeet niet, Cyberdigma gaat nog verder. Die maken banen bij mensen, die passen hun bedrijf aan op de talenten die zich aanbieden.
Marc Drees
says:@Chris:
En daarom heb ik er ook een kluis van gemaakt. Alleen jij kan erbij, en alleen jij bepaald wat je eruit haalt en voor wie.
Chris Stapper
says:@Marc
Ik bedoel inderdaad dat je in de kluis, in tegenstelling tot de huidige situatie, maar één keer aan hoeft te geven dat je op zoek bent naar een baan. En dat juist dat me erg aanspreekt.
Nu begrijp ik de kluis ook beter: er komt alleen uit wat jij wilt dat er uit komt.
Marc Drees
says:@Chris:
Ik weet niet precies wat je met het eerste deel van je reactie bedoeld. Maar als ik in mijn ideale situatie aangeef dat ik in de markt ben voor een nieuwe baan; mijn criteria en mijn relevante achtergrondinformatie meegeef, doe ik dat slechts 1 keer.
En het is niet zo dat de ontvangers weten wie ik ben. Tot het juiste aanbod van de juiste partij mij doet besluiten persoonlijke informatie te leveren. Dus mijn inspanning is aanzienlijk lager dan in de huidige situatie of waar ik mijn achtergrondinformatie actief bij allerlei sites moet gaan plaatsen. Want dat laatste is een vorm van data portabiliteit. Zeer omslachtig en onwenselijk.
Marc Drees
says:@Chris:
Data portability is al een redelijk afgelikte boterham, dus ik zou het gewoon is intypen in Google als ik jou was. Ik zal er in ieder geval niet al teveel over schrijven.
Chris Stapper
says:Wat ik mooi vind aan de kluis is de usability. Als ik straks een baan heb gevonden moet ik op xx websites aangeven dát ik een baan heb gevonden en welke baan ik heb gevonden. Dat verhaal maak ik dan wel uniform, maar ik moet er toch xx websites voor bezoeken.
De term dataportability heeft mijn interesse gewekt. Zijn er leuke boeken over? Blogs? Of moet ik gewoon wachten op de volgende post van Marc?
Marc Drees
says:@Nienke:
Dataportabiliteit is het laatste antwoord op de huidige problemen. Maar ik wil helemaal niet mijn data met mij mee kunnen nemen. Mijn data is mijn data.
Ik geloof in een clearing house achtige constructie waar mijn data samenkomt. Die ik selectief kan uitventen en kan laten synchroniseren; afhankelijk van mijn behoefte. Al dan niet in combinatie met een concrete vraag aan de markt.
En ten aanzien van een concrete vraag aan de markt; zie het als een vergelijkingssite. Ik ga bv. naar Kieskeurig voor een telefoon. Selecteer de criteria die voor mij van belang zijn; selecteer een of meerdere telefoons en vuur vervolgens mijn vraag naar de markt af.
Niks geen identiteit rondstrooien. Volstrekt overbodig. Persoonlijke gegevens zijn slechts van toepassing als ik een bod wens te accepteren. En geen moment eerder. Lekker vanuit mijn veiligheidsring
Nienke Smit
says:In dataportabiliteit geloof ik wel, maar niet zozeer in jouw ´kluis in de ring principe´. Ik denk dat internet zoveel informatie transparant maakt, dat je juist heel erg ´in control´ bent door zelf op zoek te gaan. Wie heeft er straks nog zin in wachten op ´gerichte´ aanbiedingen? De gerichtheid is toch niet te perfectioneren, grillig als wij mensen zijn. (ik geloof ook niet in matchingstechnologie). Dus, uit de kluis, door het internet trekkend, je online identiteit daar droppend waar je het nodig hebt. Met de mogelijkheid aanbiedingen te weren omdat je identiteit tijdgebonden en multi-interpretabel is, dat is mijn toekomstbeeld. Maar daar kan ik die ring van jou dan wel voor gebruiken, wel zenden, niet ontvangen ;-).
Michel Rijnders
says:Dit is precies de gedachte van ‘dataportability’. Iets waar ik al een tijd enthousiast over ben en als dat ‘groots’ wordt (of een ander gelijkend initiatief) dan moet de recruitmentbranche daar zeker op inspringen.