Het afgelopen jaar hebben veel consultants rake klappen gekregen. Het is en blijft een zeer conjunctuur gevoelige markt en de zekerheid van een vaste baan in onze branche (waar overigens wel?) is slechts zeer beperkt.

Gelukkig zie ik, ondanks nog steeds veel negatieve prietpraat van koekenbakkers (‘excusez le mot’) over de tweede recessie op RecruitmentMatters, dat steeds meer bureaus weer nieuwe consultants zoeken. En dat is dan eindelijk weer eens goed bericht. Want in een markt waarin het aantal vacatures aantrekt, er meer en meer mobiliteit van medewerkers is en het aantal bureaus en consultants fors is uitgedund, is dit het moment om weer geld te gaan verdienen.

Over the past year, many consultants have received hard blows. It is and remains a highly cyclical market and the security of a permanent job in our industry (or in any for that matter) is very limited.

Luckily I see (although there is still a lot of negative twaddle from boneheads (‘pardon the expression’) on the second recession on RecruitmentMatters) that more and more firms are seeking new consultants. And that is finally some good news. Because in a market where the vacancies rise, where there is more and more mobility of employees and where the number of agencies and consultants has been substantially depleted, this is the time to start earning money again.

(meer…)

Recentelijk stelde een nieuwe opdrachtgever een 2% hogere succesfee voor als we in staat zijn een vrouw te plaatsen. Mede gegeven de samenstelling van zijn team (alleen maar mannen) is een vrouwelijke collega immers meer dan welkom.

Zijn sterke wens voor een vrouw als aanvulling op het bestaande team is zeer te begrijpen. En dat hij ons op deze wijze extra motiveert om de juiste vrouwelijke kandidaat voor hem te vinden begreep ik ook volkomen. Dat dit een effectieve manier is om een recruiter op een specifieke kandidaten doelgroep te richten en op deze wijze diversiteit te bevorderen behoef ook geen toelichting. Echter, pas later vroeg ik me af of dit ethisch helemaal juist is en zo ja, waar ligt dan precies de grens?

(meer…)

Een werkwijze waarvan ik dacht dat deze voorgoed begraven is (hoe naïef ben ik?) lijkt de kop op te steken. Het voorstellen van kandidaten bij opdrachtgevers, zonder dat de kandidaat in kwestie hiervan op de hoogte is, of überhaupt is gesproken, lijkt namelijk weer aan de winnende hand.

Met alle nare gevolgen van dien. En met succes voor de bureaus die op deze wijze kandidaten voorstellen! Want sommige werkgevers (vooral corporate recruiters) vinden deze werkwijze eigenlijk wel prima, als ze maar cv’s ontvangen…..

(meer…)

De laatste weken wordt ons bureau (ongevraagd en per mail) benaderd met cv’s van consultants van andere bureaus. Deze consultants kijken op onze site en onder de noemer van ‘niet geschoten is altijd mis’ en met een ‘beetje’ geluk mailen ze een cv met de vraag of we die willen opnemen in de procedure.

Uiteraard dient de fee bij succes gedeeld te worden, hetgeen ook logisch lijkt. Ik vraag me alleen wel af of dit een goede en wenselijke ontwikkeling is en of de consultant en het bureau waar hij/zij werkzaam is verstandig bezig zijn.

(meer…)