Ik ben helemaal voor arbeidsparticipatie van elke mogelijke bevolkingsgroep. Dat er verschillen zitten in beloning vind ik belachelijk. Het is toch wel redelijk wat jaartjes geleden dat Aletta Jacobs haar diploma haalde in Groningen. Tevens dat de dolle mina’s op de barricade stonden. Het tijdperk van roze tuinbroeken en rubberen oorbellen is gelukkig achterons. Ik ben absoluut voor taak verdeling en ben zeker niet een man die denkt dat het enige recht van de vrouw het aanrecht is.

Ik ben zelfs een man die voor een groot deel de opvoeding van zijn kinderen voor zijn rekening neemt. Ik breng ze naar school ik haal ze  op en heb mijn werktijden daarop aangepast. Hier heb ik duidelijk afspraken over gemaakt op mijn werk.

Mijn verbazing was dan ook groot toen ik op het nieuws het nieuwe initiatief van  Tempo Team zag. Tempo Team is, in samenwerking met de Margriet, een bureau begonnen voor moeders. Het bedrijf heet “Work4Women”. Mijn bek viel open van verbazing, nu ben ik geen vrouw maar zelfs ik was beledigd. Er wordt gesteld dat er een stigma is over moeders en hun bereidheid om te werken. Dus wat doe je richt een bureau op, die dit stigma nog eens extra bevestigd. Kees Stroomer algemeen directeur stelt in een interview; “vrouwen vergroten hun financiële onafhankelijkheid en hun mate van zelfontplooiing”.  Het komt op mij bijna over als “Zo hebben de meisjes ook een zakcentje en komen ze ook eens lekker buiten”. Gezien de pers eromheen leek het wel of Tempo Team een sociale werkplaats voor moeders had opgericht.

  (meer…)

 Zoals jullie op RecruitmentMatters hebben kunnen lezen, is afgelopen vrijdag de eerste Recruitment Night of Comedy geweest. Als mede organisator wil ik ook een duit in het zakeje doen. Het is een nieuw concept en mijn inziens een concept dat wel eens nodig is in Recruitment land. Wat neemt men zich toch weer serieus. Een paar flesjes en een aantal biertjes en men noemt het weer een drankorgie. Nu zijn Marc en Sander beide heren op leeftijd  die niet vaak buiten komen en verwarren gezelligheid met dronkenschap. Tevens vergeet Sander te melden in zijn blog, dat hij om 1:30 in de foutste kroeg van Amsterdam, op de wallen, mij een ode heeft gebracht. Hij heeft mij in een volle “Casablanca” zijn liefde betuigd en een karaoke versie van Mallebabbe aan mij opgedragen. Als we het over wangedrag hebben. Zijn verhaal vind ik dan ook enigszins overtrokken over het zeer gezellige USG meisje.

(meer…)

Af en toe ben ik heel blij dat ik geen corporate recruiter ben, ook al doe ik momenteel een project bij Achmea. Het gaat mij vooral om de corporate recruiters die zich bezig houden met het stukje arbeidsmarkt communicatie. Recruitment op de agenda krijgen bij een afdeling marketing of corporate communicatie is vaak een drama. Immers jouw wilde ideeën, je bent recruiter dus hopelijk een beetje creatief, stuiten vaak op weerstand bij een marketing afdeling.

(meer…)