
Marc Drees schrijft over disposition data.
Laten we eens kijken wat Google, of wat er van Google over is, over dit onderwerp disponeert.
(meer…)
Marc Drees schrijft over disposition data.
Laten we eens kijken wat Google, of wat er van Google over is, over dit onderwerp disponeert.
(meer…)
Dat is me nogal een claim! Als je op basis hiervan berekent hoeveel personen er per jaar worden aangenomen dan kom je op een slordige 14 miljoen. Indeed vermeld hierbij ook nog het volgende: *4 Internal data, 2024 average. Wat me automatisch op de volgende vraag brengt: Hoe weet Indeed dat? En de onvermijdelijke, daaraan gekoppelde vraag: Hoort Indeed dit wel te weten? En natuurlijk de vraag: Weten de betreffende personen dat Indeed weet waar zij gesolliciteerd hebben en aangenomen zijn? En de logische vervolgvraag: Hebben de betreffende personen daar actief, vrijwillig en enkelvoudig akkoord voor gegeven? Deze vragen nemen aan dat Indeed deze claim niet uit haar dikke duim heeft gezogen.
Indeed experimenteert al langere tijd met een data grab (het aftroggelen van persoonsgegevens) van bezoekers/werkzoekers. Zo moeten bezoekers tegenwoordig een account aanmaken voordat ze een vacature alert (job alert) kunnen aanmaken. En moeten bezoekers al langere tijd zich registreren als ze via Indeed willen solliciteren. Indeed wil weten wie je bent, vanwege omzet. Dit is enshittification en heeft “downstream” (in het vervolgraject) grote gevolgen voor de privacy van werkzoekers/sollicitanten, maar daar heb ik al eerder over geschreven.
Vandaag wil ik laten zien welke inspanningen een werkzoeker zich moet getroosten om via de Indeed site op een vacature te kunnen reageren. Dat kan op twee(?) manieren; er is bij een vacature of de knop Snelsollicitatie of de knop Solliciteer op website van werkgever. Ik kies de laatste variant:![]()
Combinatiepagina met sollicitatieknop – Indeed
Vandaag verscheen er een artikel in het Financieele Dagblad (FD) met de titel Juristen zien dat privacywetgeving wordt misbruikt. Met in het achterhoofd het grootschalige en groeiende (denk disposition data) misbruik van persoonsgegevens zette ik met een blij gemoed mijn leesbril op. Om vervolgens al door de tweede zin van artikel als een plumpudding ineen te zijgen:
Verzoek om inzicht in persoonsgegevens zou steeds vaker worden ingezet als verdienmodel
Krijg nou tandjes!? Alsof de Digital Omnibus nog niet voldoende schade lijkt aan te gaan brengen aan de privacywetgeving… We gaan data subjects (a.k.a. data slaven) een beetje bashen. Want die arme, arme webwinkels krijgen “steeds vaker”:
een verzoek [van een consument] om inzicht te krijgen in de persoonsgegevens die worden gebruikt en het doel waarmee dat gebeurt.
People aggregators zijn juridische abberaties (binnen de EU) van het soort dat publiek beschikbare persoonsgegevens als fair game ziet. Daar kan je natuurlijk schouderophalend op reageren, tot je met de negatieve consequenties van dit soort tools wordt geconfronteerd. Maar dan is het te laat. Voor de niet-ingevoerden: people aggregators zijn stofzuigers van publiek beschikbare persoonsgegevens die vervolgens de data van eenzelfde persoon over verschillende bronnen bij elkaar brengt om tot een zo volledig mogelijk beeld van dat individu te komen. Rete interessant voor, ja, voor iedereen die een zeer rekkelijk begrip van privacy toepast. Ik heb ondertussen de nodige tijd en energie aan people aggregators besteed, en het domein schijnt nog altijd te groeien (Whitebridge revisited, revisited…, Whitebridge, revisited…, Een people aggregator uit Litouwen: Whitebridge), terwijl het ondertussen al best als heel groot kan worden gezien:
Indeed is verlaafd aan werkzoeker-data. En deze verslaving lijkt met de jaren alleen maar erger te worden (Een nadere blik op disposition data en Indeed, Komt Indeed bij zinnen?). Met de meest recente actie van Indeed lijkt haar verslaving te verergeren. Zie onderstaande mededeling van Indeed aan werkzoekers die gebruik maken van de job alert functie van Indeed zonder hiervoor een profiel aan te hoeven maken:
De DPC kwam enkele dagen geleden met een opmerkelijk persbericht, vooral bedoeld om zichzelf te feliciteren. Wie of wat de DPC is? Het is de Ierse evenknie van onze Autoriteit Persoonsgegevens, en DPC staat voor Data Protection Commission. Een paar maanden geleden heb ik de DPC genoemd in verband met de opmerkelijke benoeming van Ms. Niamh Sweeney as Commissioner for Data Protection. Opmerkelijk, omdat Sweeny een verleden heeft bij Meta (Whatsapp, Facebook), een bedrijf wat zich aantoonbaar niets gelegen laat liggen aan privacyregels. En zo mogelijk nog opmerkelijk omdat de DPC vanuit Europa in de lead is als het gaat om de regulering van Big Tech…
Maar terug naar het zelf-feliciterende persbericht. Daarin valt het volgende te lezen:
In March 2025, LinkedIn informed the DPC of its intention to train its own proprietary generative AI models using the personal data of LinkedIn members based in the EU/EEA, beginning in early November 2025. Further to a detailed review of the data protection documentation provided by LinkedIn and extensive direct engagement, the DPC identified a series of risks and other issues with the company’s proposed processing of personal data. The DPC communicated these concerns and made a number of recommendations to LinkedIn to address the potential negative impact its plans could have on the data protection rights of individuals.
We beginnen vandaag met een klein stukje hyperbool:
Nejo ist eine KI-basierte Suchmaschine, die den gesamten Arbeitsmarkt durchsucht und Menschen dabei hilft, Jobs zu finden, die wirklich zu ihren Fähigkeiten, Wünschen und Lebensumständen passen.
Voor diegenen die bij Duits niet hebben opgelet (inclusief ondergetekende), hier de vertaling:
Nejo is een zoekmachine op basis van kunstmatige intelligentie (AI) die de volledige arbeidsmarkt in kaart brengt en mensen helpt banen te vinden die echt passen bij hun vaardigheden, wensen en levensomstandigheden.
Nee, het is dit keer geen waardevrij gereutel van 8vance, maar dan in het Duits; het is een startup uit het DACH-gebied, meer in het bijzonder: Oostenrijk. Waar ik niet veel van weet, anders dan dat AMS (de Oostenrijkse UWV) een geheel eigen beroepen en vaardigheden taxonomie heeft en verder wat heeft geexperimenteerd met AI.
En daar is de behandeling van de zoveelste startup met een schitterende toekomst achter zich en een laser-focus op het roterend archief. Dit keer met de naam 10x (Team). Voor alle duidelijkheid, de handelsnaam is 10 Team, maar het bedrijf / de site gebruikt 10x. Het bedrijf verscheen eind mei vorig jaar op de radar met het volgende persbericht:
10x.Team Secures €1 Million in Seed Funding to Catalyze Rapid Expansion
10x.team, the Ultimate Fractional Professional Platform and pioneer of fractional work, has successfully closed an oversubscribed seed funding round of €1 million. This investment propels 10x towards rapid market expansion as seen over the past 6 months, capitalizing on the $500bn gig economy market. Key (angel) investors include a consortium of founders and (former) executives of Adyen, Euro-Rijn, Brand New Day, Ohpen, Narwhal Investments, and Valtech.
Weet je nog, al die waarschuwingen? Tot en met de Autoriteit Persoonsgegevens aan toe! Dit alles omdat LinkedIn meent zich de data van haar ‘members’ toe te kunnen eigenen, tenzij een ‘member’ daartegen bezwaar maakt (actieve opt-out). Fatsoen dicteert echter een actieve en vrijwillige opt-in, maar net als Meta denkt LinkedIn boven fatsoen te staan. Voor een uitgebreide behandeling van LinkedIn’s werkwijze zie LinkedIn goes full Meta en LinkedIn goes full Meta, update.
Mochten al die waarschuwingen je niet tot actie hebben bewogen, dan ben je nu te laat. Met ingang van vandaag stofzuigert LinkedIn vrolijk al jouw data in een groot (en steeds groter wordend) datalake waarmee ze heerlijk haar AI gaat trainen. Voor wereldvrede wel te verstaan…