Vroeger was de wereld eenvoudig: vacaturesites publiceerden tegen betaling vacatures van werkgevers en uitzenders, vacature-aggregatoren spiderden de vacatures van de vacaturesites, werken-bij sites en uitzendsites en vroegen vervolgens protectie-betalingen aan diezelfde partijen. Iedereen verdiende geld en was (een soort van) tevreden, behalve de werkzoeker natuurlijk.
Op een gegeven moment werden vacature-aggregatoren hongerig. Ze zagen al die werkzoekers voorbijkomen en daar moet toch meer mee gedaan kunnen worden, dachten ze. Indeed trok in het voorjaar van 2011 de stoute schoenen aan door werkzoekers de mogelijkheid te bieden een cv achter te laten. Een half jaar later gevolgd door het aanbieden van een cv database. En volgens probaat vacature-aggregator mode: eerst gratis en daarna tegen betaling. Ik had verwacht dat Monster en CareerBuilder subiet hun vacatures van Indeed zouden afhalen maar niets was minder waar. En daarmee tekenden de toendertijd twee grootste vacaturesites van de wereld hun doodvonnis, hoewel ze ook nu nog steeds voortmodderen in de slagschaduw van LinkedIn en Glassdoor (/Indeed).