Olie zorgt ervoor dat de wereld draait. Tenminste, als de prijs van olie niet al te hoog wordt. Want als dat gebeurt stopt de wereld langzaam maar zeker met draaien. Hoe hoger de prijs, hoe trager het vliegwiel van de economie draait en hoe slechter de situatie op de arbeidsmarkt.

Wat de groei van de olieprijs voor invloed kan hebben op Amerikaanse consumenten is in onderstaand plaatje duidelijk weergegeven. Als je bedenkt dat kosten voor transport op dit moment al 15 van het budget van de Amerikaanse consument uitmaken dan is het niet mogelijk om te zien wat een stijging voor de gemiddelde Amerikaan gaat betekenen:

Ik begin mij zorgen te maken over (het uitblijven van) de groei van het volume aan uitzenduren in de VS. Want op basis van de cijfers van de American Staffing Association (ASA) lijkt er na de jaarovergang er sprake te zijn van een stagnatie. Nu kan de VS uitzendbranche in de komende weken alsnog de groei herpakken, maar het beeld van de afgelopen weken is bepaald atypisch:

ASA: uitzendindex, medio 2006 – week 7 2011

(meer…)

Waarom is er in de wereld ‘plotseling’ een epidemie aan opstanden? Komt het omdat de bevolkingen van de betreffende landen ineens genoeg hebben van hun vaak zeer dictatoriale leiders? Ongetwijfeld is daar al veel langer sprake van, dus dat kan het niet zijn. Maar wat dan? Wat is de reden van deze massale revolutie? Of liever gezegd, wat zijn de oorzaken?

Een belangrijke, zoniet belangrijkste, reden is de financiele crisis van 2008. Of liever, de wijze waarop de VS met deze crisis is omgegaan. De Federal Reserve (Fed) heeft namelijk onnoemelijk veel dollars bijgedrukt in een volstrekt mislukte poging de Amerikaanse economie weer aan te slingeren. Maar diezelfde dollars (en de daaruit voortvloeiende waardedaling van de dollar) hebben gezorgd voor armoede, honger en werkloosheid in andere delen van de wereld. Een ontwikkeling die ons nog te wachten staat.

(meer…)

Je wilt graag werken, maar ondanks jaren keihard proberen is het je niet gelukt om een baan te vinden. En uiteindelijk geef je de moed op. Dit is de bijzonder onaangename situatie waarin miljoenen Amerikanen zich op dit moment bevinden. Zij zijn zogenaamde discouraged workers geworden. En tellen niet langer mee in het officiele werkloosheidscijfer. Een cijfer dat vandaag van 9,4% naar 9,0% daalde. Niet als gevolg van een toenemende werkgelegenheid. Nee, uitsluitend als gevolg van een groei van het aantal discouraged workers.

Voor de tweede achtereenvolgende maand is het werkloosheidspercentage in Amerika fors gedaald; in november 2010 stond dat cijfer tenslotte nog op 9,8%. En voor de tweede achtereenvolgende maand is die daling vrijwel volledig bij te schrijven op het aantal werkzoekenden die eenvoudigweg de hoop op een baan hebben opgegeven. Waarmee het officiele werkloosheidscijfer niet langer een indicatie is voor de gezondheid van de arbeidsmarkt.

(meer…)

  Volgens Eurostat is de werkloosheid over december in de Eurozone gedaald van 10,1% naar 10,0%. Hoewel, dankzij het wederom enorme aantal correcties bleek de werkloosheid van november 2010 al op 10,0% te hebben gestaan. Dus blijft de werkloosheid in december 2010 eigenlijk onveranderd. Tot volgende maand, want dan zal er wel weer een bijstelling plaatsvinden.

Van de Eurolanden waarvan ik de werkloosheid volg zijn er dit keer 5 (Belgie, Duitlsand, Frankrijk, Spanje en Italie) die hun cijfers over voorgaande maanden naar beneden hebben bijgesteld. Tot wel 0,4%… Alsof het niets is. Blijkbaar hebben die landen last van het CPB syndroom; oftewel de vinger in de lucht steken en gokken wat de werkloosheid is.

(meer…)