Marc Drees Gewoon, omdat het zo bizar is:
Dit grafiekje zegt dat Grieks waardepapier met een looptijd van 1 jaar op dit moment een rente van 110% geeft. Inderdaad; een rente van 110%! Wat feitelijk betekent dat de kans van een Grieks faillissement door de markt op meer dan 100% wordt ingeschat… Om exact te zijn: 110,28%. Het zou hilarisch zijn als het niet zo droevig was. Met de verzamelde Eurozone politici nog altijd in een collectieve ontkenningsfase.
Marc Drees De verschillende regeringen hebben bij het losbarsten van de financiele crisis hun ‘systeem’banken gered door vele miljarden te schenken aan deze failliete boedels. Maar aanzienlijk minder bekend is de rol die de Federal Reserve in de VS heeft gespeeld in de periode van augustus 2007 – april 2010. Die in het geniep $ 1.200.000.000.000 (ja, dat zijn heel veel nullen) heeft uitgeleend, waarbij het overgrote deel bij de ‘systeem’banken over de hele wereld terecht zijn gekomen. Ook bij die veilige Rabobank van ons…:
Jawel, onze banken hebben niet slechts uit de ruif van de Nederlandse belastingbetaler gegraaid, maar ook uit de ruif van de Amerikaanse belastingbetaler. En ondertussen maar claimen dat ze tip-top in orde zijn…
Marc Drees 
De Europese Centrale Bank (ECB) koopt sinds maandag massaal Italiaans en Spaans waardepapier omdat de markt ondertussen steeds minder vertrouwen heeft dat beide landen aan hun verplichtingen kunnen voldoen. Een bijzonder enge situatie, maar volgens Euro commissaris Olli Rehn kunnen we allemaal rustig slapen:
The risk that the central bank will lose money on its investments is "very low," Rehn said in a response dated Aug. 9 to a European Parliament inquiry. "The bonds are purchased in the secondary market at market price — i.e. the credit risk is already factored in."
Vrij vertaald: Olli Rehn is starnakelgek. Of zou hij de ontwikkeling van het Griekse waardepapier soms vergeten zijn? Hoezo een “zeer kleine kans om geld te verliezen op deze investeringen”? Voor de goede orde, Olli Rehn wordt met ons belastinggeld betaald. Iedere (steeds discutabeler) Euro die aan deze malloot wordt betaald is er 1 teveel…
Gastblogger 
In maart werden de resultaten van een onderzoek naar de populariteit van Het Nieuwe Werken door Studentalent bekend gemaakt. De conclusie? Studenten en starters kiezen voor een traditionele werkomgeving en hechten weinig waarde aan thuiswerken, een flexibele werkplek of flexibele kantoortijden. Ze vinden vooral sfeer, leuke collega’s, opleiding en ontwikkeling belangrijke voorwaarden bij de keuze van een baan. Onduidelijk was overigens welke opleidingen de ondervraagde studenten volgden.
Ik kan gerust zeggen dat ik redelijk in de stress schoot toen ik deze resultaten las. Begin maart begon ik met mijn afstudeerscriptie, met als onderwerp Het Nieuwe Werken als oplossing voor arbeidskrapte wat weer voorkomt uit de naderende vergrijzing. En dat allemaal gericht op de ICT-sector. Ik wilde, naast deskresearch en het houden van interviews, ook een onderzoek doen onder studenten en recent afgestudeerden. Mocht daar ook uitkomen dat die studenten geen voorkeur zouden hebben voor Het Nieuwe Werken, dan zou mijn scriptie redelijk wankelen…
Marc Drees Een vraag die zeer eenvoudig kan worden beantwoord met deze weergave van de FD site van vanochtend:
De belangrijkste resterende vraag is natuurlijk: wanneer valt dit kaartenhuis definitief in elkaar?
Wat meteen een serie aan vervolgvragen oproept, maar wat ik graag zou willen weten is: wat gaat deze implosie betekenen voor de arbeidsmarkt?
Marc Drees In de VS woedt al maanden een bizarre discussie over de verhoging van het schuldplafond van het land, uitsluitend bedoeld om Republikeinen en Democraten marketing punten te laten scoren bij het Amerikaanse publiek. Want uiteindelijk wordt het schuldplafond van het land natuurlijk verhoogd.
Maar veel belangrijker, hoe hoog is de schuld van de VS eigenlijk, en hoe is die schuld in de loop van de tijd gegroeid? De onderstaande grafiek is nog veel angstaanjagender dan de snijwonden die Johnny Hoogerland gisteren in de Tour opliep:
Schuldpositie VS, 1938 – 2011
En dan zeggen dat het met Griekenland niet zo lekker gaat…
Maar gelukkig doen we collectief of er niets aan de hand is. Het alternatief is tenslotte veel te eng om over na te denken. Laat staan om erover te praten…
Marc Drees Het blijft bijzonder om schijnbaar intelligente mensen (aka. ministers van Financien van Eurolanden) te horen zeggen dat als Griekenland moet herstructureren (een fraai woord voor failliet gaan) dat heel, heel, heel slecht voor ons allemaal is. Terwijl het voorgestelde alternatief (een reeds failliet land met nog veel meer schuld opzadelen) als acceptabel wordt gezien. Een bizarre wereld waar niemand dat heel, heel, heel slechte alternatief durft te kwantificeren. Niemand? Nou, dat is niet helemaal waar. Want Reggie Middleton van Boombustblog doet zijn uiterste best enig licht op de cijfers te laten schijnen.
Onderstaande grafiek toont zijn berekeningen van de afboekingen die banken in de verschillende landen moeten doen in het geval van een Griekse herstructurering. Waarbij we meteen mogen constateren dat de ministers van Financien met die heel, heel, heel slechte situatie vooral de verliezen van speculerende banken bedoelen. Ja, die ministers vertegenwoordigen ons allemaal. Alleen de banken een beetje meer… En dan is er nog de ECB…
Marc Drees 
Jean-Claude Juncker heeft al over zichzelf vastgesteld dat hij een leugenaar is. Maar in een interview met Spiegel blijkt dat hij zich dat in het geheel niet aantrekt en dat daardoor een herhaling waarschijnlijk is. Maar het interview is veel onthullender; het toont aan deze ‘leider’ van de Euro elk realiteitsbesef volledig achter zich heeft gelaten. Of gewoon glashard aan het liegen is. Helaas kan je dat bij een leugenaar pas achteraf vaststellen. Wat in dit geval toch wel een erg groot risico is voor ons allen.
Voor iedereen die nog altijd denkt dat Euroland deze crisis in haar huidige samenstelling zal overleven is dit interview een must-read. En voor iedereen die dat niet denkt is dit interview eveneens een must-read. Het is een verdere bevestiging dat liegende, knettergeke megalomanen onze toekomst bepalen. Met alle potentieel desastreuze gevolgen vandien…
Marc Drees 
Ik kan me nog heel goed de paniek in uitzendland herinneren toen de eerste vacaturesites ten tonele verschenen. Internet beloofde disintermediation en uitzenders waren (en zijn) natuurlijk niets meer dan intermediairs. Ergo, het einde der tijden voor uitzenders was gearriveerd. Terugkijkend met de ervaring van de afgelopen tien jaar kan je je afvragen waar die uitzenders zich een decennium geleden zo druk om hebben gemaakt.
Sterker nog, het is nu tijd voor de commerciële vacaturesites om zich ernstig ongerust gaan maken. Want dit schrijft Randstad in haar jaarverslag over 2010:
In some cases the Randstad job boards now attract similar levels of traffic as major external job boards do. […] Our marketing expenditures reflect this, as investment in web- related marketing tools is increasing, whereas the relative share of investment in external job boards is shrinking.
Vrij vertaald: Vacaturesites zijn geen bedreiging meer. Vacaturesites worden steeds minder relevant want we hebben het kunstje zelf geleerd. Oeps…
Thomas Waldman Zou het met het filosofische karakter van de feestdagen te maken hebben? Of hebben we, nu de helft van Nederland aan het bijslapen is, tijd over om van dit soort open deuren in te trappen? Jeroen van der Veer, voorzitter van het Platform Bèta Techniek van VNO-NCW heeft er in ieder geval zin in. Hij vindt dat scholen een extra beloning moeten krijgen voor het afleveren van goede technici. Een beetje “wij van wc-eend” is dat natuurlijk wel Jeroen, geef toe. Want waarom dan geen bonussen voor het afleveren van zorg of ICT starters? En passant vermeldde Jeroen ook nog even dat “scholen moeten opleiden voor de arbeidsmarkt”.
En het erge is tegenwoordig is die voorheen open deur steeds dieper in het slot aan het vallen. Niet alleen lag de verstrekking van diploma’s in het HBO dit jaar flink onder vuur, ook de salarissen aan de top en de kwaliteit van het MBO krijgen het dit jaar zwaar te verduren. Als recruiter kregen we ook dit jaar weer te maken met een groter aantal trendy, obscure afstudeerrichtingen. Het zijn er inmiddels zo veel dat je je moet afvragen of werkgevers straks nog in staat zijn al die richtingen naar waarde te schatten.
(meer…)
