Marc Drees Een advertentie voor retargeting binnen het recruitment domein op een volstrekt bizarre plaats:
Waarom Nu.nl gekozen voor een retargeting service die zich (naar later zal blijken) uitsltuitend richt op een Amerikaans publiek? Sanoma neemt ongetwijfeld met plezier de inkomsten aan gezien de financiele problemen van het bedrijf, maar wat zal het rendement van deze campagne voor de adverteerder zijn? Dit moet wel in de categorie 50% verspilde reclamekosten vallen.
Rogier Thewessen 
Wanneer je een vacature moeilijk vervuld krijgt of plotseling veel extra mensen nodig hebt, biedt online advertising uitkomst. Hiermee maak je je vacature namelijk al snel zichtbaar voor duizenden kandidaten. Met veel sollicitaties en meer gekwalificeerde kandidaten om te werven tot gevolg!
Bij online advertising denk je in de eerste plaats aan een advertentie op een jobboard of Google AdWords, maar dit is allang niet meer de enige mogelijkheid. Adverteerders storten zich inmiddels massaal op platforms als Facebook, Twitter en LinkedIn. Als groot Google-fan heb ik zelf altijd weinig vertrouwen gehad in werving via social advertising. Naar mijn mening kun je als adverteerder nergens zo relevant zijn als bij Google, aangezien de intentie van de Google-gebruiker glashelder is, namelijk zoeken naar – in dit geval – vacatures.
Aannames kunnen zeer gevaarlijk zijn zo weet ik uit ervaring, dus nam ik de proef op de som en plaatste ik ruim drie weken lang een vacature voor de Bijenkorf op zowel Google Adwords als Facebook.
Annemarie Stel De wereld van de online marketing is een vruchtbare kweekvijver voor rondzingende buzzwords, zegt Emerce en doet zelf een duit in het zakje met de ‘nieuwe’ term ‘native advertising’. Dat beweegt zich ergens tussen een advertentie en geen advertentie in. Voor een advertentie is door iemand betaald, ook al heet het ‘sponsored tweets’, ‘sponsored jobs’, ‘sponsored stories’ of wat voor gesponsord gespuis ook. Anders is het een artikel, blog, nieuwsbericht of opinie. Wie echter beter kijkt, ontdekt dat er al sinds jaar en dag quasi-inhoudelijke teksten bestaan die stiekem reclame zijn. ‘Native advertising’ is niks anders dan wat vroeger een advertorial heette. In het kader van recruitment zijn ze al jaren populair en ik heb massa’s van die dingen geschreven of laten schrijven. Geen idee waarom het nu opeens ‘native advertising’ moet heten. Het zal toch niet zo zijn dat marketing een werkwijze ‘ontdekt’ die in recruitment al heel lang praktijk is? En dat ze dat nu van ons moeten leren? Waar hebben ze al die tijd uitgehangen?
Annemarie Stel Door de komst van de telefoon verdween in de menselijke communicatie de eenheid van plaats. Door voice- en email verdween de eenheid van tijd. En door de opkomst van sociale media verdween uiteindelijk ook de eenheid van handeling, zei Herman Vuijsje onlangs in het NRC. Communiceren gebeurt niet meer op dezelfde plek, niet meer op hetzelfde moment en actief participeren is ook al niet meer nodig, want veel boodschappen komen tot stand met behulp van robots. Het leidt – kan leiden – tot een compleet parallel universum van ‘communicatie’, waarbij van alles de lucht in wordt geschoten dat soms wat raakt en meestal niets en waarbij dat ook niet van belang is. Het is een beetje jammer dat alle flauwekul die de aarde nooit meer zal bereiken, wél opslagruimte en energie vergt (de servers van Facebook gebruiken 30% van hun capaciteit voor het opslaan van het woord ‘LOL’), maar wat echt jammer is, is de hieruit volgende de-personalisering van persoonlijke communicatie. Die vooral voor recruitment de dood in de pot is.
Annemarie Stel Vorige week ontspon zich hier een gesprek over de vraag hoeveel sollicitatieknoppen er straks op recruitmentsites staan. En of het op zeker moment rondom een vacature niet net zo’n bende gaat worden als met de sociale buttons. ‘Apply with dit’, ‘Apply with dat’. Die kans is er zeker, dat het een apply-wirwar wordt. Maar het kan erger. Het is al erger. Wie goed kijkt, ziet dat het namelijk niet alleen met buttons uit de hand dreigt te lopen: sites beginnen compleet op een kerstboom te lijken. Je ziet een vacature en daaromheen een woud van knoppen, schema’s, testimonials, foto’s of filmpjes… Het leidt de aandacht voor de vacature zelf ernstig af. Wat gezien de kwaliteit van de gemiddelde vacaturetekst niet per definitie een slecht idee is. Maar, los van nut of noodzaak, zo’n opleukfestijn heeft wel een paar consequenties.
Rogier Thewessen Mensen houden namelijk niet van ‘lezen’ op internet. Internetters zijn doeners die je een duidelijke opdracht moet geven en die je het makkelijk moet maken om een tekst online te consumeren.
Waar het om online leesgedrag gaat, vertoont iedereen hetzelfde gedrag: we willen snel, simpel en licht verteerbaar. Maar vacaturebeschrijvingen zijn juist vaak lange lappen tekst waarin veel informatie dicht op elkaar staat. Daar zit een probleem.
Hittebestendige teksten
Wil je dat je vacatureteksten goed gelezen worden? Stel jezelf dan de vraag: is deze tekst ‘monkey proof’? Het antwoord bij de meeste vacatureteksten is meestal “nee”.
Er zit namelijk een groot verschil in de online lezer vergeleken met de offline lezer. Je hebt wellicht wel eens een voorbeeld gezien van een ‘heatmap’, een visuele voorstelling van de manier waarop internetgebruikers naar een pagina kijken.
Annemarie Stel 
RecruitmentMatters is een blog over ‘all things online recruitment’. Dat wordt over het algemeen smakelijk en met kennis van zaken gebracht. Het is daarom één van de zes blogs die ik zelden oversla in mijn dagelijkse tocht langs de feeds (de andere zijn Marketingfacts, ERE.net, ZiPconomy, wervingsvisies – vanzelfsprekend – en All About Windows Phone, want ik ben anti-Apple geworden en wil niet aan Android). Ik kijk vooral met veel plezier toe als op deze plek weer ‘s een ‘innovatie’ op online recruitment gebied richting de Death Pool verdwijnt. En dat gebeurt best vaak, want om de één of andere reden heeft het vakgebied een enorme aantrekkingskracht op cowboys.
Marc Drees 
Kijk, dat is nou een prachtig voorbeeld van Het Nieuwere Werken; ZZP-ers die op basis van complementaire expertise zichzelf in een opportunitisch samenwerkingsverband bundelen: Employer Brand Netwerk. Het is natuurlijk droevig dat het net in een domein gebeurt wat als volstrekt overbodig kan worden gekwalificeerd (employer branding en arbeidsmarktcommunicatie), maar dat doet niets af aan het principe.
Een groep zelfstandige experts die elkaar kunnen versterken door zich gezamenlijk naar de markt te presenteren. En daarmee een wel zeer interessant alternatief te bieden voor de traditionele bureau’s op dit gebied. Die natuurlijk evenzeer overbodig zijn. En waarom is dit initiatief zo interessant? Omdat elk van de negen experts zich iedere dag dient te bewijzen bij zijn/haar opdrachtgever(s). En daarmee een kennis en ervaring vergaart waar een traditioneel bureau slechts jaloers op kan zijn. Ook al is die kennis en ervaring natuurlijk volstrekt overbodig…
Nog geen aanhanger van unbranding en op zoek naar onnodige expertise? Dan kan een bezoekje aan het Employer Branding Netwerk weleens bijzonder waardevol blijken.
Thomas Waldman Gisteren nog schreef ik over de slecht uitgevoerde direct marketing actie van Page Personnel . Vandaag bewijst Studentenwerk.nl dat direct marketing ook goed uitgevoerd kan worden. Dit werd aan de receptie bezorgd.
Een gedichtje, (goede!) bonbons en een niet te versmaden call to action op een unbranded kaart. Leuk!
Thomas Waldman Zoals in december al te lezen viel gaat het niet goed met Michael Page. Een marge daling van ruim 10 procentpunten over het derde kwartaal is het bedrijf niet in de koude kleren gaan zitten. Dat een kat in het nauw rare sprongen maakt was al langer bekend. Toch verbaas ik me over het feit dat deze partij, die zich als chique a-lister vermarkt , een dochter heeft die aan ordinaire spamruns doet.
En dit keer niet één mailtje, maar een gecoordineerde actie door heel Europa. Als recruitment verantwoordelijke voor de hele regio kreeg ik in het bestek van 4 dagen mails van Page Personnel uit Zweden, het Verenigd Koninkrijk, Spanje, Belgie en nu Nederland onder ogen. Veelal naar onze receptie adressen of geadresseerd aan één van de bedrijven die we de afgelopen jaren aankochten. En dat ziet er ongeveer zo uit.
