Gisteren stuitte ik op het initiatief van een gefrustreerde IT’er: https://blacklist-recruiters.nl/. De website heeft als doel “De praktijken van recruitmentbureaus aan het licht brengen, zodat iedereen kan zien op welke wijze deze personen omgaan met hun potentiele klanten. Door deze lijst aan te maken kunnen werkgevers van te voren inzien wat voor bureau ze mee in zee gaan.”. De meningen hierover (voor zover ik die gepeild heb) zijn verdeeld. Het idee is misschien prima, maar aan de uitvoering mankeert het een en ander.
Doet u mij maar een Noors sprekende Chemisch Engineer met gevoel voor humor die piano speelt
- Arjan Elbers
- 9 april 2014
- in Arbeidsmarktcommunicatie, Recruiter,
- 7.935 views
- 1 reactie
Als je deze kop leest weet je waarschijnlijk al erg goed waar dit artikel over zal gaan… Juist de kritische functie-eisen in huidige vacatures van werkgevers.
Dat werkgevers in Nederland kritisch kunnen en mogen zijn lijkt me niets meer dan normaal, echter sommige werkgevers vragen echt het schaap met de vijf poten en missen hier volledig de afslag. Tegenwoordig moet je bijna altijd uit dezelfde branche komen als waar het bedrijf actief in is. Staat er een vacature open voor salesmanager, dan moet je al minimaal 3 tot 5 jaar in een vergelijkbare functie gewerkt hebben als… salesmanager in exact dezelfde branche???
LinkedIn schopt een open deur in
- Annemarie Stel
- 2 april 2014
- in Employer branding, Marketing en communicatie, Recruitment nieuws, Werkgever,
- 7.573 views
- 2 reacties
In mijn feed bevinden zich een aantal blogs die worden uitgebaat door LinkedIn. Regelmatig neem ik me voor om deze blogs te verwijderen ten faveure van exemplaren die wél een zinvolle bijdrage leveren aan mijn kennisontwikkeling, maar omdat het geërfde feeds zijn – van de Google Feedreader – en ik tot nu toe geen zin heb gehad om uit te zoeken hoe je een feed verwijdert uit Feedly, word ik er nog steeds mee geconfronteerd.
Eén van die blogs is het LinkedIn Talent Blog (of zoiets) en daar werd van de week weer eens een open deur ingetrapt: uit één of ander door henzelf uitgebracht rapport was gebleken dat voor maar liefst 56% van 18.000 ondervraagde ‘fully employed’ professionals het ’talent brand’ de beslissende factor is om ergens wel of niet te gaan werken. De overige aspecten – denk aan ‘aansprekende producten of diensten’, ‘inspirerende collega’s’ of ‘prestige’ – kwamen er bekaaid af met 20% of minder.
De recruiting gap is here to stay
- Annemarie Stel
- 19 maart 2014
- in Employer branding, Employer ranking, Recruitment nieuws,
- 8.938 views
- 8 reacties
Ik heb een nieuwe term geleerd. De ‘recruiting gap’. En het kan niemand anders zijn dan John – pardon, dr John – Sullivan die hem bedacht heeft. De ‘recruiting gap’ gaat over het feit dat er een handjevol bedrijven met een sterrenstatus is. Deze bedrijven houden er een ‘compelling approach’ op na als het gaat om ‘managing talent’. Zij geven de rest van ons arme stervelingen finaal het nakijken.
De usual suspects zijn vanzelfsprekend Google, Facebook en Apple, bedrijven waarbij werkinhoud, primaire en secundaire arbeidsvoorwaarden en nog een hele trits andere zaken op een dusdanig ‘coole’ manier geregeld zijn, dat geen enkel ander bedrijf daar tegenop kan. Tja. Het zal allemaal wel buitengewoon bijzonder zijn, maar meestal krijg ik ernstig kriebel van dit soort ophemelverhalen.
Employer branding: paar dingetjes op een rij
- Annemarie Stel
- 19 februari 2014
- in Arbeidsmarktcommunicatie, Employer branding, Marketing en communicatie,
- 5.921 views
- 0 reacties
Vorige week tijdens Co for it 2014 hield ik een verhaal over employer branding, naar populistisch inzicht op deze plaats vooral een hobby van mensen die graag geld verbranden en de hele dag bomen omhelzen. Het ging over het zichtbaar maken van de match tussen organisatie en individu en mijn verwachting was – zoals ik de afgelopen jaren gewend was geraakt – een opkomst van zo’n 15 personen, waardoor we in een cozy, interactief geheel de verschillende brands konden exploreren. Uiteindelijk meldden zich 60 mensen aan en werd het een regelrechte lezing.
Hier kunnen we van alles uit afleiden – bijvoorbeeld dat de andere sessies nóg minder interessant waren dan de mijne (niet waar) of dat ik zo’n geweldige spreker ben (ook niet waar). Zelf ben ik op de conclusie uitgekomen dat naast de economie ook de belangstelling voor dit onderwerp weer in de lift zit. Maar er is wel wat veranderd; niet alleen in de aanpak of context, maar ook als het gaat om de vraag wat er allemaal verkeerd kan gaan. Een paar dingetjes op een rij.
Employer brands: meer van dezelfde middelmatigheid
- Annemarie Stel
- 5 februari 2014
- in Arbeidsmarktcommunicatie, Employer branding, Recruitment sites,
- 8.123 views
- 8 reacties
Als twee of meer organisaties erg op elkaar lijken, bijvoorbeeld omdat ze in dezelfde branche zitten, hetzelfde werk doen en/of eenzelfde pakket aan producten of diensten aanbieden, kunnen ze een probleem hebben (we kunnen het ook een uitdaging noemen). Niet alleen concurreren ze op de consumenten- of zakelijke markt, hetzelfde gebeurt op de arbeidsmarkt. Dat probleem – of die uitdaging – kunnen ze op verschillende manieren benaderen:
- Een duidelijke keuze maken en expliciet laten zien waarin ze van elkaar verschillen.
- Voor een radicale oplossing kiezen door te fuseren, zoals Ziggo en UPC hebben gedaan.
- Niet te veel nadenken en er maar het beste van hopen.
Als treehugger pleit ik vanzelfsprekend voor de eerste optie, al vind ik de tweede zeker origineel. Maar niet iedereen blijkt in staat te zijn om te kiezen, in elk geval niet als het gaat om recruitmentsites. De concurrentie uitschakelen met behulp van de radicale oplossing staat niet voor iedereen open, al was het maar omdat er dan gelazer ontstaat met diverse, van overheidswege aangestelde waakhonden. Dus wordt er nogal eens voor de derde optie gekozen.
Meest Invloedrijke Recruiter of gemiste kans
- Annemarie Stel
- 8 januari 2014
- in Algemeen, Personal branding, Recruiter, Recruitment nieuws,
- 9.930 views
- 9 reacties
Recruitend Nederland is in rep en roer, want er staat iets belangrijks voor de deur: de verkiezing van de Meest Invloedrijke Recruiter (MIR). Iedereen kan een stem uitbrengen op één van veertien genomineerde recruiters, ondergebracht in vier categorieën. Ruim de helft – acht stuks – bevindt zich in de categorie ‘Corporate’, de categorie ‘Agency’ is drie kandidaten groot, ‘Interim’ telt er twee en welgeteld één recruiter heeft het tot een nominatie in de categorie ‘Talent’ weten te schoppen. Je vraagt je bij dat laatste af hoe dat kan. Is er geen recruitmenttalent in dit land? Of heeft het iets te maken met het begrip zelf, dat immers nergens over gaat? Misschien kunnen de organisatoren deze persoon op de valreep nog onderbrengen bij een andere categorie, want de competitie is op deze manier wel heel schamel. Het is mij verder ook nog niet helemaal duidelijk of er straks vier winnaars in elke categorie zijn of één winnaar overall – het nut van de categorieën is in dat geval twijfelachtig – maar yeah, er is weer een hoop reuring en let’s party.
Wie wil er Amerikaanse HR professionals retargeten?
- Marc Drees
- 5 januari 2014
- in Arbeidsmarktcommunicatie,
- 4.528 views
- 1 reactie
Een advertentie voor retargeting binnen het recruitment domein op een volstrekt bizarre plaats:
Waarom Nu.nl gekozen voor een retargeting service die zich (naar later zal blijken) uitsltuitend richt op een Amerikaans publiek? Sanoma neemt ongetwijfeld met plezier de inkomsten aan gezien de financiele problemen van het bedrijf, maar wat zal het rendement van deze campagne voor de adverteerder zijn? Dit moet wel in de categorie 50% verspilde reclamekosten vallen.
Jobflirters: waarom toch?
- Marc Drees
- 2 januari 2014
- in Personal branding,
- 7.901 views
- 6 reacties
Eergisteren was daar het ten dode opgeschreven Jobtippers, de zoveelste kansloze online referral site. En vandaag struikelde ik over Jobflirters. Wederom een Nederlands initiatief, wederom kansloos. Wat Jobflirters is? Een soort anonieme personal branding site, hoewel Jobflirters het zelf als volgt omschrijft::
Kandidaten zetten zich geanonimiseerd in de etalage, waar werkgevers mee kunnen flirten.
Waarom anoniem? Nou, hierom:
Interesse om van baan te veranderen, maar je huidige baas mag het niet weten? Dat is lastig. Solliciteren is tijdrovend en op de sites waar jij je CV zou kunnen plaatsen, daar snuffelt je baas ook rond. Wil jij dat jouw baas jouw CV daar vindt?
Die verdomde baas toch! Overigens, zou een baas nooit op LinkedIn rondsnuffelen? Je weet wel, die Amerikaanse site waar sommige mensen hun ‘cv’ plaatsen, inclusief naam en toenaam…
Employer branding is nutteloos
- Annemarie Stel
- 1 januari 2014
- in Employer branding, Marketing en communicatie,
- 6.061 views
- 2 reacties
Het heeft geen enkele zin om te proberen om een prettig beeld neer te zetten van je organisatie als werkgever. Dat zou je kunnen concluderen na lezing van de eerste helft van dit artikel: laat je niet in de luren leggen door allerlei kletskoek over ‘employer branding’. Geen enkel bedrijf is in staat om van niks iets moois te maken. Je kunt een aap tien gouden ringen laten dragen en het blijft een aap. Al het geld dat besteed wordt aan pogingen om cool over te komen of aan ‘internal’ of ‘employee value propositions’ is per definitie weggegooid en de tijd die eraan besteed ook. Dus, tenzij je Google, Apple of desnoods Facebook bent, doe geen moeite. De meeste bedrijven zijn nu eenmaal totaal niet cool en zullen het nooit worden ook, ongeacht hoeveel geld je er tegenaan gooit. Ik ben het daar helemaal mee eens.