Voordat iedereen over mij heen valt, is het wellicht goed te melden dat ik volgend jaar Abraham zie. Je zou dus kunnen zeggen dat ik in ieder geval enig recht van spreken heb. Enfin, voordat ik te langdradig word (….), eerst mijn punt. Namelijk, een deel van mijn leeftijdsgenoten klaagt steen en been over afwijzingen op sollicitaties die ze krijgen. Het argument ‘leeftijd’ krijgen ze overigens bijna nooit te horen als reden voor de afwijzing. Veel ‘kluitje in het riet’ verhalen maken het vaak sompig. En dat is natuurlijk niet fraai. Want als een 50-plusser te oud is voor de functie van trainee, zeg het hem of haar dan gewoon. Hij of zij is immers (oud en) wijs genoeg om dit te begrijpen. Wees eerlijk en transparant, daar houden we tegenwoordig toch zo van?
“Ik ben zeker te oud”
Ik wil het ‘probleem’ natuurlijk niet alleen bij de werkgever leggen. Ouderen gooien zelf vaak al op voorhand het excuus “ik ben zeker te oud” in de strijd. Natuurlijk is dit niet per definitie een reden voor afwijzing. Soms is een opdrachtgever juist op zoek naar iemand met (levens)ervaring, charisma, een specifieke expertise en/of (natuurlijk) leiderschap. Dit kan heel goed een ‘ouder’ persoon zijn. Wanneer iemand dan al van tevoren roept dat hij vast te oud is, gaat deze persoon volledig voorbij aan de argumentatie die je hen probeert mee te geven over de daadwerkelijk reden voor een eventuele afwijzing.
