Ik ben een vrouw van de wereld. Ik flaneer over de Marten Meesweg, langs het Ernst&Young gebouw, richting nummer 35, waar PCM gevestigd is. Ik bevind me tussen intelligente mensen. Hier is waar alles gebeurt; hier wordt bepaald wat de rest van Nederland leest. Hier… draagt iemand een ordinaire streep-polo?

Enigszins uit het veld geslagen, maar nog steeds goed ge-baret maak ik mijn entree. Al snel blijken meer van mijn verwachtingen niet te kloppen. Ik verwachtte (meer…)

De nrc.next boomt er al dagen over. Wat te doen wanneer je reputatie geschaad wordt door wat er aan belastend materiaal over jou op het net staat. Ik zeg: luxeprobleem. Ik was, voor deze blog, niet te traceren op het internet. En ja, dat weet ik omdat ik mezelf google. Soms.

Een bedrijf googlet op sollicitanten en hoe schaamtevol is het dat IK, gen-y-er, niet te vinden ben? Wat voor schertsfiguur ben ik? Dan liever iets negatiefs, (meer…)

Vrijdag is opstartdag van de bijlage-redactie. Na een pagina of twee voorgedaan te hebben vertrok mijn stagebegeleider voor een boodschap. En kwam terug zonder chocolade, maar het zij hem vergeven, hij praat zo koddig Italiaans. Afijn, vijf lege pagina’s staren mij aan. Wat nu?

Ik bracht het er wonderbaarlijk genoeg goed vanaf, al zeg ik het zelf. Maar dan die inzetjes. Wat, in vredesnaam, is het nut van drie verschillende inzetjes? Ze hebben elk hun eigen vormgeving en (meer…)

Aangezien iemand de door mij ingenomen plek heeft ingenomen ben ik genoodzaakt een andere werkplek te claimen. Ik zit nu op een soort zadelstoel. Dat moet je zo voor je zien: een grote gestoffeerde driehoek op een ellenlange buis. Ik moet oncharmante capriolen uithalen om enigszins stabiel op dat ding te zitten, waardoor ik nu op het punt ben beland dat ik maar gewoon (alhoewel, gewoon) blijf zitten, hoe nodig ik ook moet plassen. Het enige voordeel van deze ellendige (meer…)