Aangezien iemand de door mij ingenomen plek heeft ingenomen ben ik genoodzaakt een andere werkplek te claimen. Ik zit nu op een soort zadelstoel. Dat moet je zo voor je zien: een grote gestoffeerde driehoek op een ellenlange buis. Ik moet oncharmante capriolen uithalen om enigszins stabiel op dat ding te zitten, waardoor ik nu op het punt ben beland dat ik maar gewoon (alhoewel, gewoon) blijf zitten, hoe nodig ik ook moet plassen. Het enige voordeel van deze ellendige (meer…)

Mijn stagebegeleider is voor mij de personificatie van de doelgroep van NRC Handelsblad. Hij is op leeftijd, belegen, attent en allesbehalve hip. Hij draagt zelfs de ideale naam: Wilfred. Ik ontwerp voor hem. Hij, in staat van ontkenning, voor zijn ‘oma van 85’. Hij houdt van kaders om foto’s, ik krijg er neigingen van. Hij weet het zelf en zegt dan ook wanneer hij me hoort zuchten: “ik ontwerp niet jong en sexy, daar ben ik een oude lul (meer…)

Over negen maanden ben ik, als de kunsten mij gunstig gezind zijn, klaar met mijn studie Grafische vormgeving. Het wordt dus zo langzamerhand tijd om over de toekomst na te denken.

Ik weet in ieder geval zeker wat ik niet wil. Een vriendin van mij studeert accountancy. Eigenlijk zegt dat al genoeg maar ik zal het verhaal uitdiepen. Ik heb haar leren kennen op de kunstacademie, waar ze me na anderhalf jaar alleen liet tussen de getiktelingen. Ze zit intern (meer…)

Ik kan me heel erg opwinden over het verschijnsel minimumloon. Het mag dan relatief hoog zijn in Nederland, ik merk er niets van. Ik val zelfs nog onder het minimumjeugdloon met mijn 21 jaar, verdien net aan 5 euro per uur en vind dat ronduit belachelijk. Ik verzet evenveel uren of zelfs meer dan mijn collega’s op leeftijd en loop waarschijnlijk drie keer de winkel. Tot nu toe hou ik van mijn verjaardag omdat dat betekent dat ik weer (meer…)

Niets is leuker dan de omzet halen, behalve er overheen gaan. Het is een enorme kick om er wat honderdjes bij te kunnen schrijven en te zien dat je op 120 procent van de planning zit. Als me dit niet lukt, is de teleurstelling groot. Wanneer er op een zaterdag veel goed is teruggebracht en de teller gierend in de min staat, word ik licht wanhopig.

Ik heb er zelf een hekel aan als verkoopsters mij als klant belachelijk vriendelijk (meer…)

Mijn vader introduceerde me enkele blogs terug al trots als lid van de gen-y generatie. Toen ik hem vroeg wat hij daar precies mee bedoelde, zei hij het volgende: die jongeren van 20 tot 25 jaar die altijd connected en bovendien behoorlijk arrogant zijn en die regelmatig en zonder scrupules van werkgever wisselen.

Ik herken me hier natuurlijk helemaal niet in. Dat zal wel een irritant trekje van de generatie zijn. Goed, ik ben 21, altijd op MSN dan (meer…)